روز جهانی خیریه

• روز جهانی خیریه

14شهریور (5 سپتامبر) توسط سازمان ملل متحد روز جهانی خیریه نام گذاری شده است که به این طریق نقش موسسات خیریه و همراهان آنان را در کاهش بحران های انسانی و کاهش درد و رنج مردمان نیازمند، گرامی می دارد.مجمع عمومی سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه‌ای به منظور به رسمیت شناختن نقش نیکوکاری در فرونشاندن بحران‌های بشردوستانه و رنج افراد درون و بین کشورها، همچنین تلاش‌های سازمان‌های خیریه و افراد از جمله تلاش‌های مادر ترزا، پنجمین روز ماه سپتامبر مقارن با سالروز درگذشت مادر ترزا را "روز جهانی خیریه" نامیده است.

• درگذشت مادر ترزا

اگنس گونجا بویاجیو معروف به مادر ترزا متولد ۲۶ اوت ۱۹۱۰ در اسکوپیه امپراتوری عثمانی بود. وی راهبه کاتولیک آلبانیایی و تأسیس‌کننده جمعیت مبلغان خیریه در هند بود. وی در سال ۱۹۲۸ به هندوستان رفت و به گروه "tas" پیوست. به‌خاطر ارادتی که به "ترزا اهل آویلا"، راهبه اسپانیایی و بنیانگذار یکی از جریانهای رهبانیت و خدمات خیرخواهانه بود، نام ترزا را برای خود برگزید.

در سال ۱۹۴۸ صومعه را ترک گفت تا پرستاری بیاموزد.مادر ترزا به خاطر خدمات انسان‌دوستانه‌اش در سال ۱۹۷۹، جایزه صلح نوبل را به خود اختصاص داد و در سال ۲۰۰۳ از طرف پاپ ژان پل دوم آمرزیده شناخته شد. پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان مادر ترزا را رسماً در روز چهارم سپتامبر ۲۰۱۶ قدیس اعلام کرد.او در ۵ سپتامبر ۱۹۹۷ درگذشت.

• تولد ابوریحان بیرونی

ابوریحان محمد بن احمد بیرونی متولد ۱۴ شهریور ۳۵۲ خورشیدی در خوارزم بود. وی دانشمند و ریاضی‌دان، همه‌چیزدان، ستاره‌شناس، تقویم‌شناس، انسان‌شناس، هندشناس، تاریخ‌نگار، گاه‌نگار، و طبیعی‌دان برجسته ایرانی،در سده چهارم و پنجم هجری است. بیرونی را از بزرگ‌ترین دانشمندان مسلمان و یکی از بزرگ‌ترین دانشمندانِ فارسی‌زبان در همهٔ اعصار می‌دانند. همچنین، او را پدرِ انسان‌شناسی و هندشناسی می‌دانند.او به زبان‌های خوارزمی، فارسی، عربی، و سانسکریت مسلط بود و با زبان‌های یونانی باستان، عبری توراتی و سُریانی آشنایی داشت. بیرونی یک «نویسنده بی‌طرف» در نگارش باورهای مردم کشورهای گونه‌گون بود و به‌پاسِ پژوهش‌های قابلِ توجهش، با عنوانِ اُستاد شناخته شده‌است.او در  ۲۲ آذر ۴۲۷ خورشیدی در غزنین درگذشت.

• درگذشت لودویگ بولتسمان

لودویگ بولتسمان متولد ۲۰ فوریه ۱۸۴۴ بود. وی فیزیکدان و فلسفه‌دان اتریشی بود. او در دانشگاه‌های وین، گراتش، مونیخ، و لایپزیگ تدریس نموده‌است. بزرگترین دست‌آوردهای او در ترمودینامیک و مکانیک آماری است که او با پرسش اینکه چگونه حرکت برگشت‌پذیر میکروسکوپی ذرات را به فرایندهای ماکروسکوپیک بازگشت‌ناپذیر ربط داد.

به عنوان یکی از حامیان تند و تیز مکتب اتم‌گرایی او از واقعیت وجودی اتم در برابر حملات ارنست ماخ و ویلهلم اوستوالد دفاع نمود. او همچنین به عنوان یکی از کامل کنندگان فیزیک کلاسیک در قرن نوزدهم میلادی، و نوآوران فیزیک در آغاز قرن بیستم میلادی به عنوان نظریه نسبیت شناخته‌می‌شود، هر چند خودش نقشی در آن نداشت ولی روش‌های نوآورانه او در بسیاری از ارجاعات مؤثر بود. او که از افسردگی رنج می‌برد در ۵ سپتامبر ۱۹۰۶در سن ۶۲ سالگی به زندگی خود پایان داد.

 

No tags for this post.