شناسائی پروتئین عامل ایجاد بیماری ابولا در انسان

پژوهشگران در مطالعات جدید خود موفق به کشف و شناسائی نوعی پروتئین شدند که نقشی کلیدی در ایجاد این بیماری کشنده داشته و به ویروس ابولا اجازه می دهد تا سلول های میزبان را آلوده کند .

به گزارش خبرگزاری فرانسه ، این مطالعات و کشفیات ناشی از آن ، حاصل کار گروهی و همکاری پژوهشگران دانشکده پزشکی آلبرت انیشتن در دانشگاه یشیوا Albert Einstein College of Medicine at Yeshiva University در شهر نیویورک بود که با همکاری موسسه پژوهش های پزشکی بیماری های مسری  ارتش آمریکا U.S. Army Medical Research Institute of Infectious Diseases انجام شده است . در این گزارش ، پژوهشگران اعلام کردند موفق به شناسائی نقطه ضعف و پاشنه آشیل ویروس ابولا شده اند . این کشف جدید ، امیدها را برای ارائه درمان قطعی این بیماری ، دو چندان کرده است .

به گفته کارشناسان ، علائم اولیه ابولا که در بیمار ظاهر می شود بسیار ساده ، شبه برانگیز و عادی به نظر بی ضرر می آید . این علائم اولیه عبارت اند از؛ سردرد ، درد در بخش هایی از بدن ، تب و لرز، و گلو درد. این بیماران احساس یک بیمار معمولی و عادی را دارند . زمانی که ویروس این بیماری وارد بدن می شود ، پس از 21 روز علائم آن ظاهر می شود.

اما زمانی که ویروس در بدن این بیماران پیشرفت می کند ، علائم بیماری در آنها شدت پیدا کرده و ایمنی بدنشان را به خطر می اندازد . از علائم ثانویه این بیماری می توان به حالت تهوع و استفراغ ، اسهال، جوش و تحریکات پوستی به همراه خارش ، درد قفسه سینه و سرفه ، کاهش وزن و خونریزی اشاره کرد . در برخی مواقع که پیشرفت بیماری بسیار زیاد باشد ، اندام حیاتی بدن کارشان مختل شده و باعث خونریزی می شوند که به هیچ عنوان نمی توان آن را کنترل کرد و خونریزی بدون توقف ادامه خواهد داشت تا بیمار جان خود را از دست بدهد .

در مرحله پایانی بیماری ، در یک فرآیند معروف به نام طوفان سیتوکین (cytokine storm)، مولکول های بدن به بافت های خود بدن حمله می کند و موجب تخریب سلول های بدن می شوند .

قابل ذکر است که سیتوکین‌ ها دسته‌ای از مولکول‌های پروتئینی محلول در آب هستند و از سلول‌های گوناگون ترشح می‌شوند که این فرآیند بیشتر در پاسخ به یک تحریک صورت می گیرد . این سیتوکین ها وظیفه انتقال پیام بین سلول‌ها را برعهده دارند . گفتنی است که پی‌آمد حضور سیتوکین ٬ تغییر در رفتار سلول‌ها از جمله رشد٬  تغییر و یا مرگ سلولی است . سیتوکین تولید شده از یک سلول ، بیشتر بر سلول‌ های پیرامون همان سلول اثر می گذارد اما قابل ذکر است که این سیتوکین ها توانایی کنش ‌سیستمی و اثر بر تمامی ارگانیزم بدن را نیز دارند .

طوفان سیتوکین نیز یک واکنش بالقوه از بین برنده ایمنی بدن محسوب می شود . این واکنش به گونه ای است که سیتوکین ها در سطح بسیار بالا با سلول های سفید خون به مقابله بر می خیزند و آنها را از بین می برند و به دیگر بافت های بدن نیز آسیب جدی وارد می کنند.

در این مرحله ، دیگر این ویروس نیست که باعث مرگ بیمار می شود ، بلکه این سیستم ایمنی بدن است که با اختلالاتی که در آن ایجاد شده است ، به دیگر بافت های بدن حمله کرده و باعث از بین رفتن آنها می شود و در نهایت مرگ بیمار را در پی خواهد داشت .

شرح کامل این پژوهش و نتایج به دست آمده از ان در آخرین شماره مجله علمی ام – بایو the journal mBio که روز سه شنبه همین هفته منتشر شد ، قابل دسترسی است .

منبع

No tags for this post.