نقش ردیاب چشمی‌ در تعامل انسان و رایانه

دستگاه‌های ردیاب چشمی به نظر می‌رسد بیشتر بخشی از تحقیقات علمی باشند تا سکانی برای هدایت و فرمان دادن. ردیاب‌های چشمی به ما یاد می‌دهند چگونه می‏توان با رایانه و بویژه بازی‌های رایانه‌ای تعامل کنیم. آنها به گونه‌ای جاسازی می‏شوند که با ردیابی موقعیت مردمک، زمینه خیره‌ شدن کاربر را در زمان واقعی فراهم می‌کنند.

ردیاب ها معمولا روی صورت فرد ـ روی عینک قرار می‏گیرند یا این که در جلو کاربر گذاشته می‏شوند؛ برای مثال می توان آن را زیر نمایشگر رایانه گذاشت. آنها از دوربین و نورهای مادون قرمز برای رساندن نور کافی به چشم تشکیل شده اند. باتوجه به موقعیت مردمک چشم، نرم افزار ردیاب چشمی در جایی عمل می‏کند که کاربر به صورت مستقیم به آن خیره می‏شود. این مکان می‏تواند صفحه مانیتور رایانه یا محیط اطراف آن باشد. در اینجا یک سوال پیش می‏آید که از این نگاه خیره چه استفاده ای می شود؟ در پاسخ باید گفت که چشم های ما در بیشتر مواقع نیت، افکار و اعمال و علایق ما را نشان می دهند و به نوعی آنها را ردیابی می کنند. در تعاملات خود با دیگران اغلب به شکل ناخودآگاه نشانه هایی را دنبال می‏کنیم که چشم ها به آنها خیره می شوند. بنابراین اطلاعات ناخودآگاه را می توان جمع آوری و از آنها برای درک بیشتر آنچه که کاربر در مورد آن فکر می‏کند، سلایق، عادت ها و افزایش تعامل بین کاربر و رایانه استفاده کرد. برای افرادی که فلج هستند، ردیاب چشمی برای کار با رایانه به کار می رود. برنامه های کاربردی چشمی این امکان را برای کاربر فراهم می‏کنند که با چشم های خود نشانه گر موس را به حرکت در آورند و جملات را شرح دهند. این ویژگی شامل دستگاه های صوتی و تصویری نیز می شود. برای مثال وقتی برای خاموش یا روشن کردن به آن نگاه می‏کنید، فرمان اجرا خواهد شد.

علاوه بر موارد فوق با شخصیت های موجود در بازی های رایانه ای هم می توان تعامل کرد. وقتی از ردیاب چشمی در بازی استفاده می شود، شخصیت بازی می تواند به نگاه خیره انسان واکنش نشان دهد.

جنبه دیگر فناوری ردیاب های چشمی در زمان خرید در فروشگاه می تواند خود را نشان دهد؛ تصور کنید که وارد یک فروشگاه شده اید و با چشم روی کالای مورد علاقه خود تمرکز می کنید و صاحب فروشگاه در مورد کالا و قیمت آن به شما توضیح می دهد! شاید بعضی‏ها فکر کنند که عینک های گوگل دارای این مزیت هستند؛ ولی آنها این گونه نیستند. اما در آینده می توان عینک های هوشمندی ساخت که فرآیند هدایت و حرکت را به صورت خودکار انجام می دهند و دیگر نیازی به استفاده از دست توسط کاربر نخواهد بود.

منبع:جام جم آنلاین

No tags for this post.