مزایای داروهای سرکوب ایمنی برای بیماران پیوند كلیه
تیموگلوبولین یك ایمنوگلوبولین پلی كلونال تخلیص شده بر ضد تیموسیت های انسانی است كه به علت نداشتن خواص نفروتوكسیك در رژیم القای سركوب ایمنی در بیمارانی كه در معرض خطر بیشتری برای رد پیوند هستند مانند بیماران گیرنده پیوند از جسد و همچنین در درمان رد حاد كلیه پس از پیوند مورد استفاده قرار می گیرد.
این دارو دارای عوارض حاد و تاخیری و نیز عوارض عفونی نیز می باشد. واكنشهای حاد شامل شوك آنافیلاكسی، تب، لرز، تنگی نفس، تهوع، استفراغ، اسهال و واكنش های تاخیری شامل بیماری سرمی و عفونت است.
در مطالعه مروری ای که در این زمینه انجام شده است، سعی گشته است تا اثرات تیموگلوبولین بر وجوه مختلف پیوند كلیه در بیماران پیوندی مورد بررسی قرار گیرد. تیموگلوبولین می تواند اثرات مختلف و متفاوتی بر روی سلول های سیستم ایمنی شامل سلولهای T، B و همچنین پلاسماسل ها داشته باشد. خالی كردن سیستم ایمنی از سلولهای T، تشدید آپوپتوز در سلولهای B، و مداخله در قابلیت های عملكردی سلولهای دندریتی از جمله این موارد است.
این دارو دارای عوارض حاد و تاخیری و نیز عوارض عفونی نیز می باشد. واكنشهای حاد شامل شوك آنافیلاكسی، تب، لرز، تنگی نفس، تهوع، استفراغ، اسهال و واكنش های تاخیری شامل بیماری سرمی و عفونت است. عوارض عفونی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و شامل عفونت با ویروس سیتومگال (CMV)، سپسیس، كاندیدیاز، هرپس و عفونت ادراری می باشد.
در این مقاله مروری سعی شده است كه پس از ارایه خلاصه ای از تاریخچه و مكانیسم عمل تیموگلوبولین، نتایج مطالعات جدید علمی جهت بررسی نقش این دارو در موارد زیر مورد بحث و بررسی قرار گیرد: تولرانس ایمنی، آسیب ایسكمی رپرفیوژن، فعالیت تاخیری گرافت، پیشگیری و درمان رد حاد پیوند، پیوند از بیمار زنده، بقا گرافت و بیمار و بیماری لنفوپرولیفراتیو پس از پیوند.
منبع: سودابه اعلاتاب، غلامرضا پورمند، 1394، استفاده از تیموگلوبولین در بیماران پیوند كلیه: مقاله مروری. مجله دانشكده پزشكی دانشگاه علوم پزشكی تهران، سال هفتاد و سوم، شماره 8 (پیاپی 176)
No tags for this post.
