دایناسورها بسیار سریع تر از تصورات ما می دویدند
به گزارش سیناپرس اردبیل، تیمی از پژوهشگران دیرینه شناس به سرپرستی پابلو ناوارو لوربس از دانشگاه دلاریوخا در کشور اسپانیا، دو مسیر فسیل شده در منطقه لاریوخا را که مربوط به دوره کرتاسه اولیه (۱۴۵ تا ۱۰۰ میلیون سال پیش) بود، تجزیه و تحلیل کردند. این آثار فسیل شده متشکل از ردپای دایناسورهایی بود که از این منطقه گذشته بودند.
بررسی ریخت شناسی و مطالعات مورفولوژی این آثار نشان می دهد که همگی دارای سه انگشت و نیمرخ باریک بوده و توسط یک گونه دایناسور ایجاد شده اند. اگرچه دیرینه شناسان هنوز نتوانسته اند به طور دقیق این گونه را شناسایی کنند، اما گمان می کنند که این ردپاها توسط پسرعموی چابک و متوسط تیرانوسوروس رکس ساخته شده است.
این تیم برای بررسی دقیق تر آثار فوق، مدل های سه بعدی فتوگرامتری از آن ها ترسیم کرده و سپس این مدل ها را برای انجام تجزیه و تحلیل سرعت و راه رفتن ترکیب کردند. نتایج به دست آمده نشان داد که دایناسوری که ردپای شماره ۵ در این مسیر را ایجاد کرده بود با سرعتی بین 23.4 تا 37.1 کیلومتر در ساعت به آرامی شتاب می گرفت، در حالی که سرعت دایناسور سازنده مسیر هفت بین 31.7 تا 44.6 کیلومتر بر ساعت تخمین زده شد.
این اطلاعات نشان می دهد دایناسورهای گوشتخوار علاوه بر درندگی و چابکی، بسیار سریع تر از تصورات پیشین می دویدند. بررسی های دقیق تر ردپاهای فسیل شده گویای این حقیقت است که روند دویدن دایناسوری که ردپای شماره هفت را برجای گذاشته، تغییرات سرعت ناگهانی قابل توجهی را ثبت می کند که به وضوح نشان می دهد این دایناسور در حین دویدن در حال مانور دادن نیز بود.
البته این موضوع به معنی سریع بودن همه گونه های دایناسور نبوده و محققان معتقدند هنگامی که دایناسورهای غیر پرنده دوپا به جرم های بیشتر از یک تن نزدیک می شدند، به دلیل توده های عضلانی بالاتر مورد نیاز برای حمایت از نیروها و استرس های ناشی از سرعت های بالا، توانایی های دویدن کمتری را نشان می دهند.
به گفته دیرینه شناسان، شکارچیان با جثه متوسط مانند آنهایی که این مسیرها را ساختند، احتمالاً در پاسخ به وضعیت دوگانه شکار موجودات کوچکتر و فرار از چنگ شکارچیان بزرگتر، قابلیت سرعت بسیار زیاد خود را توسعه دادند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature: Scientific Reports منتشر شده است.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: livescience
No tags for this post.
