خدمت دوباره به دانش فضایی

سیناپرس: اون موریس (Owen Morris) سالها پیشیکی ازمدیران ناسا در طراحی آپولو و نیز برنامه شاتل فضایی بود. ناسا به تازگی از او برای مشاوره در زمینه ساخت فضاپیمای اوریون دعوت به همکاری کرده است. آقای موریس در گفتگویی با مجله نیوساینتیست از پیشرفت های فضایی صورت گرفته در چند دهه اخیر و خاطرات روزهای گذشته می گوید.

 

چه چیزی مشوق شما برای مشارکت در سفرهای فضایی شد؟

از کودکی به پرواز و اشیا پرنده علاقمند بودم. وقتی تحصیلاتم را در رشته هوافضا به پایان رساندم، وارد ناسا شدم و تا زمان بازنشستگی برای این سازمان کار کردم.

 

در طی دوره کار در ناسا در چه پروژه هایی مشارکت داشتید؟

در پروژه ساخت آپولو، من مهندس ارشد بودم. بعدها مدیریت برنامه فضاپیمای آپولو کلاً به من محول شد. در برنامه شاتل هم، من مدیر هماهنگی سامانه ها و مهندسی سامانه ها بودم.

 

ناسا دوباره از شما به عنوان مشاور در فضاپیمای بعدی خود دعوت به همکاری کرده است. دلیل این دعوت چیست؟

از دوره ساخت شاتل به این سو، ناسا دیگر فضاپیمای چندان مهمی نساخته است. بیشتر افرادی که بر روی شاتل کار کردند، اکنون دیگر بازنشسته شده اند. در نتیجه افرادی که بر روی پروژه اوریون کار می کردند، از مشورت کراشناسان طراح شاتل بی بهره بودند. ناسا به این ترتیب می خواهد به پیشبرد روند فعلی کمک کند.

 

آیا اینکه کارشناسان فعلی ناسا تجربیات شما را ندارند، مساله ای مشکل ساز شمرده می شود؟

افرادی که هم اکنون در برنامه اوریون حضور دارند، از نظر فنی بسیار توانمندتر از دوره طراحی آپولو و شاتل هستند. برای نمونه، ما از معادلات ائرودینامیکی آپولو اطلاع داشتیم، اما با رایانه های آندوران نمی توانستیم آن را حل کنیم. به هر حال، امروزه به خاطر تجهیزات بهتر، دیگر این دست از مشکلات وجود ندارد.

 

از 40 سال پیش تاکنون، هیچ انسانی از مدار زمین خارج نشده است. به نظر شما، اوریون ما را به کجا خواهد برد؟

اصلی ترین مزیت اوریون و راکتش یعنی «سیستم پرتاب فضایی» این است که می توانیم مطالعاتی را در مناطق دوردست تر فضا به انجام رسانیم. فضاپیما برای سفرهایی که سه هفته و یا بیشتر به درازا می انجامد مناسب است و البته به تعداد فضانوردان و جزئیات ماموریت مربوطه بستگی دارد. با این فضاپیما می توانید به سراغ یک سیارک به دام افتاده بروید. البته برای رفتن به مارس علاوه بر ارویون نیاز به سازوکار دیگری برای زندگی فضانوردان داریم، زیرا زمان این سفر بسیار طولانی خواهد بود.

 

اگر این امکان وجود داشت که مقصد ماموریت فضانوردان آینده را انتخاب می کردید، کدام مقصد را بر می گزیدید؟

دوست داشتم ایستگاهی فضایی در سوی دیگر ماه تاسیس می کردم، اما چنین چیزی فعلا امکان پذیر نیست. در آن سوی ماه، ما از اختلالات رادیویی با منشاء زمینی ایمن خواهیم بود، به همین دلیل آن نقطه برای اخترشناسی رادیویی بسیار مناسب است.

 

اگر نگاهی به گذشته داشته باشید، شفاف ترین خاطره شما از دوره فعالیت تان در ناسا چیست؟

یکی از خاطراتی که معمولاً به یاد می آورم، به آپولو 13 مربوط می شود. از آنجا که ماژول خدمت این فضاپیما در مسیر منفجر شد، به همین دلیل فقط ماژول ویژه ماه می توانست پشتیبان خدمه فضاپیما در سفر به دور آن باشد. ما در آن زمان باید از این ماژول برای انجام عملیاتی که تا پیش از آن سابقه نداشت استفاده می کردیم. من به مدت 85 ساعت بی وقفه در ناسا بودم. آن دوره بسیار هیجان انگیز بود.

 

اگر از شما می خواستند، آیا حاضر بودید به فضا سفر کنید؟

بله، اما متاسفانه این شانس را نداشتم. البته در هر صورت، عضویت در تیم اجرایی طراحی و ساخت فضاپیما هم بسیار جذاب بود.

 

منبع: نیوساینتیست

No tags for this post.