بازیابی عملکرد مغز پس از سکته با واقعیت مجازی

محققان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در حال بررسی میزان کارایی واقعیت مجازی در بهبود عملکرد مغز در کنترل اعضای بدن پس از سکته مغزی هستند. در این راستا یک گروه برجسته از محققان این دانشگاه به رهبری فردی به نام سوک لی لیو (Sook-Lei Liew) در حال تلاش برای یافتن گزینه‌های ممکن به‌واسطه واقعیت مجازی هستند. لیو که در این دانشگاه به‌عنوان دستیار پروفسور مشغول به فعالیت است، ایده این تحقیقات را از پژوهشی مجزا که توسط مل سالتر (Mel Slater) و جرمی بیلنسون (Jeremy Bailenson) در زمینه استفاده درمانی از واقعت مجازی انجام شده بود گرفته است.

روش کلی این تحقیقات این است که به کمک واقعیت مجازی، حرکات بدن به‌واسطه دستورات مغزی به روش بسیار بهتری برای ذهن فرد به نمایش درخواهند آمد و همین موضوع نیز به تغییر رویکرد مغز به‌سوی بهبود سریع‌تر و بهتر کمک خواهد کرد. درنهایت نیز بیمار می‌تواند اعضای بدن خود که قابلیت تحرک آن‌ها را پس از سکته ازدست‌داده بود را دوباره به حرکت دربیاورد.

لیو دراین‌باره می‌گوید: «این حرکت به‌نوعی فریب دادن مغز از طریق نقاط بصری است. شواهد بسیاری در زمینه علوم عصب‌شناسی و روانشناسی وجود دارد که نشان می‌دهند ما می‌توانیم به کمک ساخت آواتار، نحوه رفتار بدن را نسبت به رفتار انجام شده در دنیای واقعیت برای ذهن بهبود بدهیم.»

محققان در ابتدای کار از تحقیقاتی دوساله به نام REINVENT که اصطلاحی به‌دست‌آمده از حروف اول کلمات عبارت "محیط بازپروری با استفاده از یکپارچه‌سازی بهینه‌سازی مجازی سیستم‌های عصبی عضلانی برای تمرین‌ها سیستم عصبی" استفاده کرده است. فرایند کاری با استفاده از یک رابط کاربری کامپیوتری آغاز می‌شود که سیگنال‌های عصبی را از مغز دریافت کرده و آن‌ها را برای کنترل یک آواتار در محیط واقعیت مجازی به کار می‌گیرد.

در گام بعدی دانشمندان از طریق سطح جمجمه به بررسی عملکرد الکتریکی فعالیت‌های مغزی پرداخته و پالس‌های الکتریکی ارسال‌شده به عضلات را بررسی می‌کنند. به‌این‌ترتیب وقتی فردی می‌خواهد عضله‌ای را تکان بدهد، پالس‌های ارسال‌شده به برنامه کامپیوتری انتقال پیدا خواهد کرد و عملکرد مدنظر مغز به‌صورت کامل در محیط واقعیت مجازی و بر روی اعضای مجازی آواتار ساخته‌شده برای بیمار، برای کاربر به نمایش درخواهد آمد (حتی اگر در دنیای واقعی شاهد اجرای دقیق آن توسط بدن نباشیم.)

این فرایند می‌تواند موجب شود تا بیمار حس کند که قدرت حرکت دادن اعضای بدن خود را دارد و به‌این‌ترتیب می‌توان مغز را برای بازپروری سریع، فریب داد. برای این کار از عینک واقعیت مجازی اوکولوس ریفت استفاده‌شده است ولی هنوز نتایج به‌اندازه کافی برای عملیاتی کردن این پروژه در سطح گسترده کافی به نظر نمی‌رسند.

ترجمه: آناهیتا عیوض خانی

No tags for this post.