خشکسالی درخاورمیانه تا 10 هزار سال دیگر باقی است

استالاگمیت‌ها رسوباتی آهکی هستند که در کف غارها و به‌شکل ستون‌هایی مخروطی شکل، به وجود می‌آیند. تغییرات صورت گرفته در ترکیب شیمیایی لایه‌های استالاگمیت، همچون یک هسته یخ یا رسوب، می‌تواند تغییرات آب و هوا را نشان دهند.

 تحقیقات اخیر پژوهشگران دانشگاه میامی آمریکا در غار قلعه کُرد در مرکز ایران نشان می‌دهد که بعید است خاورمیانه برای حداقل 10هزار سال دیگر از خشکسالی نجات پیدا کند.

 

در این مطالعات، سوابق مشروح منابع آبی منطقه مشخص و وضعیت دسترسی به آب در طول دوره‌های گذشتۀ یخچالی و بین یخچالی ارزیابی شده است.

دورۀ یخچالی به بازۀ زمانی‌ای در مقیاس هزاران سال گفته می‌شود که در آن، یک منطقه به وسیلۀ یخچال یا یخسار پوشیده می‌شود. دوره یخچالی در طی یک عصر یخبندان است با پیشروی یخچال‌های طبیعی بروز می‌کند.

دورۀ بین ‌یخچالی به دوره‌ای گفته می‌شود که بین دو دوره یخچالی قرار دارد و دمای هوا در آن بالا است. آخرین عصر یخبندان در حدود 15000 سال پیش تمام شده است و دورۀ کنونی، دورۀ میان یخچالی «هولوسن» است.

«سواگ متریان» پژوهشگر اصلی تحقیقات اخیر که دانشجوی دکتری در دانشکده رزنستیل دانشگاه میامی است می‌گوید که دولت‌های محلی عموماً ترجیح می‌دهند که فکر کنند خشکسالی منطقۀ آن‌ها به یک دوره موقت منحصر می شود و دوست دارند که چشم‌اندازهای بهتری در زمینه امکان دسترسی به آب را تصور کنند. اما مطالعات ما نتایج متفاوتی را در بر دارد و خبر از پایداری روند موجود و سیر آن به سمت کاهش باران در درازمدت می‌دهد.

او در ادامه توضیحات خود تأکید کرد که تحقیقات ما بر اساس تجدید ساختارهای «پائولوکلیمیک» نشانگر این واقعیت هستند.

این محقق عنوان کرد که در آنالیز استالاگمیت‌های ایران، میان وضعیت دسترسی به آب و تابش خورشید در فاصله 75 هزار و 130 هزار سال پیش، پیوندهای محکمی به دست آمده است. همچنین ارتباط‌های مشابهی میان استالاگمیت‌ها در نقاط دیگر «اوراسیا» دیده می‌شود.

او یادآوری کرد که سوابق هسته‌های یخ و رسوبات نیز، ارتباط میان این الگوهای آب و هوایی خاورمیانه و اوراسیا را تأیید کرده‌اند.

بر اساس الگوهای آب و هوایی به دست آمده، نه تنها رهایی منطقه خاورمیانه از خشکسالی تا دست‌کم 10 هزار سال دیگر بعید است، بلکه تا پایان قرن حاضر بیشتر قسمت‌های آن گرم‌تر و خشک‌تر خواهد شد.

مشروح نتایج تحلیل‌های جدید در مجله Quaternary Science Reviews به چاپ رسیده است.

غزال غضنفری

 

No tags for this post.