اخبار در بحران

این روزها اخبار و خبررسانی در رسانه به دردسر افتاده است‌. رسانه نسبت به سایر دوره ها کمترین میزان اعتماد را نسبت به خود جلب کرده است. دوره پست-واقعیت(post-fact) سرشار از اخبار تقلبی و فیلترینگ حبابی است و مخاطبان نیز تنها اطلاعات و منابع اخباری را انتخاب می کنند که با تعصباتشان همخوانی دارد و نسبت به باقی اخبار بی توجهند. در چنین شرایطی به نظر می رسد که رسانه  قدرت و توانایی خود را در شکل دهی به عقاید عمومی از دست داده است.

نکته قابل توجه این است که تا همین ۳۰سال پیش مردم نسبت به قدرت بسیار زیاد رسانه ها ابراز نگرانی می کردند .

در سال ۱۹۸۸ ادوارد هرمن و نوام کومسکی کتابی با نام "تولید موافقت "منتشر کردند با این مضمون که رسانه آمریکا جامه دیوانگان بر تن مباحث ملی پوشانده است. اخبار تحت پوشش این رسانه ها توسط گروه کوچکی از سازمان های رسانه ای مشخص و تعیین می شد. این سازمان ها به حجم عظیمی از مخاطبان دسترسی داشتند و موانع بزرگی ایجاد می کردند که به سایرین اجازه ابراز وجود نمی داد. مدل کسب و کار این سازمان ها به سازمان های تبلیغ کننده برندهای ملی وابسته بود و داستان ها و اخبار بحث برانگیز و ناخوشایند ایشان را حمایت نمیکرد. نتیجه این فرآیند یک اجماع ملی نادرست بود که وقایع و نظرات موجود را نادیده می گرفت .

در طول ۳۰ سالی که از بحث انتقادی هرمن و کومسکی می گذرد تقریبا تمامی ابعاد صنعت اخبار، دستخوش تغییر شده است.شرکت های تبلیغاتی از سایت های بی شمار اینترنتی برای تبلیغ استفاده می کنند ،سیاستمداران دیگر به روزنامه نگاران نیاز ندارند و نظرات خود را مستقیما در توییتر منتشر می کنند. در واقع امروزه همه افراد توانایی دستیابی به مخاطبان ملی را دارند و هیچ مانعی برای انتشار انواع اخبار،درست و نادرست،وجود ندارد. بنابراین فضای رقابتی همانند آنچه در گذشته شاهد بودیم برای اصحاب رسانه امروز وجود ندارد و مخاطبین اخبار را مطابق با علایق و سلایق خود دنبال می کنند .

پیش از ظهور وگسترش رسانه های اجتماعی ،سردبیر یک روزنامه تصمیم نهایی در مورد این که چه داستانی و در کجا منتشر شود را اتخاذ می کرد.اما امروزه خوانندگان این نقش را از آن خود کرده اند .

درچنین شرایطی خوانندگان ناشران جدید هستند و بهترین راه برای وادار کردن آنها به انتشار داستانشان، تحریک احساساتشان است. در مقاله ای که اخیرا در مجله "پژوهش ارتباطات انسانی" (Human Communication Research) منتشره شده ،عصبانیت و خشم به عنوان "مکانیزم کلیدی مراقبه"معرفی شده است که رفتار فرد را در اشتراک گذاری اخبار در فیس بوک پیش بینی میکند. هرقدر این فرد خشمگین تر و متعصب تر باشد احتمال اینکه اخبار سیاسی را به صورت آنلاین منتشر سازد بیشتر خواهد بود. به بیانی دیگر ما از مدل کسب و کاری که موافقت و رضایت تولید می کرد به مدلی که منجر به اختلاف نظر و نفاق می شود روی آورده ایم.

اوضاع وخیم به نظر می رسد اما پاسخ برای مقابله با چنین شرایطی بازگشت به گذشته نیست بلکه روزنامه نگاران امروز تلاش می کنند با استفاده از تکنولوژی چهره کامل تری از جهان را به تصویر بکشند و راهی برای جلب نظر مردم بیایند و در انتظار پاسخ مثبت آنها در مقابل کار و عملکرد مناسب خود باشند.

برای دسترسی به جدیدترین شماره WIRED فایل پیوست را ملاحظه فرمائید.

 

مترجم: شیوا اسکندری

No tags for this post.