استفاده از ماهواره برای شناسایی الگوهای مهاجرتی حیوانات
به گزارش سیناپرس به نقل از ایرنا،این سیستم یک جهش کوانتومی را در ردگیری و مطالعه تحرک و مهاجرت جانوران رقم خواهد زد و امکان نظارت بر تنوع زیستی را در مقیاس جهانی فراهم می کند.
کلید این جهش کوانتومی، مجموعه ای از حسگرها است که محققان درون هریک از دستگاه های فرستنده خود تعبیه می کنند. هریک از این فرستنده ها تنها 5 گرم وزن داشته و دربرگیرنده یک واحد GPS، یک شتاب سنج و یک مغناطیس سنج به همراه حسگرهای دما، فشار و رطوبت است.
این فرستنده با استفاده از پنل های خورشیدی و باتری درونی خود به شکل یک کوله پشتی طراحی و ساخته شده اند و با استفاده از نواری روی بازو و پای جانوران یا به شکل برچسب هایی روی بدن ماهی ها نصب می شوند.
پس از نصب آنتن در ایستگاه فضایی بین المللی هربار که یک جانور مجهز به فرستنده از مقابل امواج لابراتوار فضایی عبور کند، یک بسته اطلاعاتی به حجم 223 بایت را ارسال می کند. این حسگرها علاوه بر اطلاعات مربوط به مهاجرت، داده های بسیاری را در رابطه با سرعت حرکت، نحوه سازگاری جانوران با میدان مغناطیسی زمین، میزان رطوبت محیط، فشار هوا و دمای محیط هایی که جانوران در آن رفت و آمد دارند، در اختیار می گذارد.
در گذشته نه چندان دور فرآیند ردگیری جانوران شامل به دام انداختن، نصب برچسب، رهاسازی و به دام انداختن مجدد آن ها برای گردآوری اطلاعات بود. اما از دهه 1980 میلادی محققان از ماهواره ها برای ردگیری تحرکات حیات وحش استفاده می کنند و برنامه ICARUS یکی از پیشگامان این جنبش است.
این محققان امیدوارند تا سال 2025 بتوانند فرستنده هایی با ابعاد بسیار کوچک بسازند که درون کوله پشتی های خورشیدی قرار گرفته و توسط ملخ ها حمل شوند. اما فعلا ناچارند به فرستنده های کوچکی که توسط خفاش های میوه خوار، بچه لاک پشت ها، طوطی ها و پرندگان آوازخوان بسنده کنند.
