در چه شرایطی دندان شما به «روکش کردن» نیاز دارد؟
به گزارش سیناپرس به نقل از سلامت آنلاین،دکتر رضا افتخارآشتیانی فوق تخصص ایمپلنت گفت: روکش کردن دندان با توجه به شرایط دندان در سه حالت انجام می‌شود. مورد اول معمولا پس از ترمیم دندان‌ها در مواقعی که ۵۰ درصد از بافت دندان از بین رفته باشد، به منظور حفظ نسج باقیمانده دندان و برای دوام و استحکام بافت ترمیم شده، لازم است که دندان‌ها روکش شوند.
وی افزود: در صورتی که یک دندان بین دندان‌ها از بین رفته باشد، به طور مثال سه دندان کنار هم بوده و یک دندان به دلایلی کشیده شده و یا از بین رفته است، در این حالت با کمک دو دندان طرفین، روکش دندان به صورت پل یا «بریج» جای خالی دندان را پر خواهد کرد و دندانهای کناری که «بریج» بر آن سوار می‌شود، در این حالت تراش خواهند خورد، این وضعیت ممکن است برای تعداد بیشتری از دندان‌ها هم اتفاق بیفتد.
این فوق تخصص ایمپلنت عنوان کرد: در شرایطی که دندان‌ها در زیبایی تاثیر بگذارد به طور مثال دندان‌ها تغییر رنگ پیدا کرده باشند برای یکرنگ کردن دندان‌ها به ویژه در مورد دندانهای جلویی نیز می‌توان دندان‌ها را روکش کرد که از روکش‌های زیبایی یا «لمینیت» در این زمینه استفاده می‌شود.
آشتیانی تصریح کرد: نوع و جنس مواد به کار رفته در روکش با توجه به موقعیت دندان و شرایط آن در نظر گرفته می‌شود در بخش جلوی دندان‌ها بیشتر جنبه زیبایی مطرح است اما در دندانهای عقب، به دلیل استفاده بیشتر از آن‌ها در جویدن غذا، بحث استحکام اهمیت دارد.
وی در پاسخ به این پرسش که کدام یک از موارد مذکور در مورد روکش کردن هزینه بیشتری دارد، گفت: مسلما درمان های زیبایی هزینه بیشتری نسبت به موارد دیگر دارد. در دندانپزشکی نیز آن قسمت که جنبه زیبایی دارد، هزینه بیشتری خواهد داشت.
این فوق تخصص ایمپلنت درباره دوام روکش‌های دندانی اظهار داشت: از لحاظ علمی با توجه به آمارهای موجود در کتاب‌ها، طول عمر مفید یک روکش هشت سال است اما به این معنی نیست که همه روکش‌ها فقط تا این مدت قابل استفاده هستند، در صورتی که به طور منظم و مداوم با معاینات دندانپزشکی، ارزیابی روکش دندان با توجه به رادیوگرافی صورت گیرد، گاهی تا20 سال هم می‌توان از یک روکش استفاده کرد.
وی در پاسخ به این‌که برخی می‌گویند دندان عصب کشی شده به علت این که آب خود را از دست می‌دهد شکننده شده و لازم است حتما روکش شود، توضیح داد: دندان پس از عصب کشی، قسمتی از آب خود را از دست می‌دهد و احتمال شکنندگی آن بیشتر می‌شود، اما روکش کردن آن به میزان نسج دندان از بین رفته ربط دارد و این‌که تا چه حد تحت فشار بوده، بستگی دارد. در صورتی که فشار زیادی بر آن نباشد، اصراری بر روکش کردن آن نخواهد بود.
به گفته این استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مسئله مهمی که در بحث روکش کردن دندان‌ها و مواجه نشدن در طول عمر مفید آن مطرح است، دقت در کار و درست انجام دادن آن است که این مسئله در بخش‌های دیگر دندانپزشکی نیز حائز اهمیت فراوانی است.
مدیر گروه تکنولوژی پروتز دانشگاه شهید بهشتی افزود: در صورتی که یک روکش تطابق عالی با دندان نداشته باشد، در نتیجه سیمان یا «سمان» (Cement)، مواد مخصوصی که به وسیله آن دندان با روکش متصل می‌شود، از بین می‌رود و محل تجمع میکروب‌های داخل دهان شده و علاوه بر تخریب باقیمانده نسج دندان، موجب تعفن در این ناحیه نیز خواهد شد.
شرایط روکش کردن دندانهای عصب کشی شده
همچنین دکتر محمد اثنی‌عشری، دندانپزشک و استاد اندودانتیکس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نیز در این‌باره به سلامت آنلاین توضیح داد: اتاقک عصب، پالپ یا کانال عصب، قسمتی از دندان است که در مواقع عصب کشی با برداشتن پوسیدگی و نسج دندان باید به آن دسترسی پیدا کرد.
وی تشریح کرد: برای دسترسی به اتاقک عصب در صورتی که وسعت پوسیدگی به اندازه‌ای باشد که بیشترین نسج و بافت دندان برداشته شود، لازم است پس از ترمیم دندان، آن را روکش شود.
اثنی عشری افزود: اما در مورد دندانهای عصب‌کشی شده‌ای که بافت کمی از دندان در هنگام درمان از بین برود و وسعت پوسیدگی زیاد نباشد به ویژه در مورد دندانهای جلویی ضرورتی بر روکش کردن دندان نیست. این موارد بیشتر در مورد دندانهای خلفی اتفاق می‌افتد.
استاد اندودانتیکس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: در واقع تصمیم گیری در مورد این‌که آیا لازم است دندانی روکش شود یا نه، با در نظر گرفتن دلایل موجود و شرایط لازم دندان ترمیم شده برای روکش کردن مشخص می‌شود.
