استفاده از نانوالکترود کربنی در مطالعه بیماری‌های مغز و اعصاب
نتایج تحقیقاتی این گروه نشان داده است که این الیاف نسبت به الکترودهای فلزی مورد استفاده در تحریک مغز، عملکرد بهتری دارند. در مطالعات زیستی معمولا برای دریافت سیگنال تولید شده توسط شبکه‌های عصبی از بخش‌های عمیق مغز، الکترودهای فلزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این الیاف می‌تواند در بیمارانی که از اختلالات عصبی رنج می‌برند، برای درمان و همچنین رصد مستقیم عملکرد شبکه عصبی مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری – بخش " انبیک " – پژوهش‌های اخیر محققان "انبیک" نشان می‌دهد که به دلیل زیست‌سازگاری این الیاف، استفاده از آنها به‌عنوان الکترود در سیستم عصبی مغز کاملا ایمن بود و ابعاد کوچک این الیاف نیز یک مزیت بزرگ محسوب می‌شود. بنابراین، می‌توان آنها را جایگزین الکترودهای بسیار بزرگ فعلی در درمان بیماری‌هایی نظیر پارکینسون کرد.
از این نانوالکترودها می‌توان برای بازگرداندن عملکردهای حسی یا حرکتی در درمان بیماری‌هایی نظیر دیستونی (نوعی اختلال در حرکت که ریشه عصبی دارد-مترجم) و افسردگی استفاده کرد.
پاسکوالی از محققان این پروژه می‌گوید: «ما الیافی با استحکام و هدایت الکتریکی بالا تولید کردیم. این مواد بسیار نرم بوده و ساختاری همانند رشته‌های ابریشم دارد. ترکیب استحکام، هدایت الکتریکی بالا و نرم بودن موجب شده تا این الیاف برای استفاده در بدن انسان مناسب باشد.»
مغز انسان دارای ساختاری است که به سختی با الکترودهای فلزی صلب برهم‌کنش می‌دهد. مدت‌هاست که محققان به دنبال ساخت الکترودی بودند که از نظر ساختاری مشابه مغز باشد. انعطاف‌پذیری و زیست‌سازگاری این نانوالیاف موجب شده تا بتوان از آن به‌عنوان الکترود در مطالعات مغز استفاده کرد.
این گروه تحقیقاتی از نانوالکترودهای کربنی روی موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به پارکینسون استفاده کردند. نتایج نشان داد که این الیاف، پایداری و کارایی بالاتری نسبت به الکترودهای پلاتینی تجاری دارند در حالی که ابعاد آنها بسیار کوچک‌تر از الکترودهای رایج در بازار است. این الکترودهای نانوالیافی التهاب کمتری در مغز ایجاد نموده و موجب تحریک سیستم دفاعی بدن نمی‌شوند.
