با سکته مغزی، یک سوم امید به زندگی می پرد!
به گزارش سیناپرس،محققان دانشگاه کوئینزلند استرالیا در یک تحقیق علمی جدید داده های بیش از 300 هزار بیمار بستری شده در بیمارستان به دنبال سکته مغزی ناگهانی بین سال های 2008 تا 2017 در استرالیا و نیوزلند را تجزیه و تحلیل کرده اند.
این تیم همچنین با مقایسه امید به زندگی پیش‌بینی‌شده یک بیمار با طول بقای واقعی، بررسی کرد که چند سال از زندگی افراد به دلیل سکته مغزی از دست می رود.
این بررسی ها نشان می دهند که تنها حدود 37 درصد از بیماران فوق بیش از 10 سال زنده ماندند و حدود 27 درصد نیز مجددا دچار سکته مغزی شدند.
به گفته این محققان، ما دریافتیم که سکته مغزی در مقایسه با جمعیت عمومی، به طور متوسط پنج سال و نیم طول عمر بیماران را کاهش می دهد.به گزارش سینامرس،در شرایط متناسب، این بدان معناست که سکته مغزی، امید به زندگی را به میزان یک سوم کاهش می دهد.
بر این اساس مشخص شده است بیماران مبتلا به سکته هموراژیک یعنی آن هایی که خونریزی مغزی دارند، نسبت به بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک که ناشی از پارگی عروق خونی است، در معرض خطر بیشتری برای مرگ، سکته مغزی دوم و کاهش امید به زندگی هستند.
سکته مغزی حاد یکی از شایع ترین علل بستری شدن در بیمارستان و ناتوانی در کشورهای دنیا است و بنیاد سکته مغزی، آن را با عوامل خطر مختلفی مانند فشار خون بالا، سطح کلسترول بالا، دیابت، سیگار کشیدن و بیماری قلبی مرتبط دانسته است.
مجریان این تحقیق معتقدند این یافته ها نیاز به تلاش های هماهنگ برای بهبود مراقبت از سکته حاد را در افراد دچار آن تقویت می کند.
آن ها می گویند: ما به شبکه‌های مراقبتی برای سکته مغزی نیاز داریم تا سریعاً بیمارانی را که سکته کرده‌اند شناسایی کنیم و به آن ها دسترسی سریع به درمان را که بسیار هم حساس به زمان است، ارائه دهیم. به گزارش سینا، چنین درمان هایی می توانند شامل ترومبولیز، ارائه داروی لخته‌ساز و درمان اندوواسکولار باشند. مورد آخر، یک روش تخصصی برای حذف لخته‌های خون در عروق مغزی است.
آن ها افزوده اند: ما همچنین به واحدهای اختصاصی سکته مغزی برای ارائه مراقبت های چند رشته ای برای این بیماران نیاز داریم که به کاهش مرگ و ناتوانی پس از سکته کمک می کنند. همچنین با توجه به تعداد بیمارانی که دچار سکته مغزی مکرر می‌شوند، باید روی اصلاح سبک زندگی و عوامل خطر برای پیشگیری ثانویه تمرکز کرد.
این یافته های جالب توجه و ارزشمند در مجله تخصصی و بین المللی Stroke منتشر شده اند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه
