درمان سرطان پستان با استفاده از پلاسمای سرد
سرطان پستان شايعترين نوع سرطان در ميان زنان ساكن در كشورهاي توسعه يافته است , متاسفانه 12% از سرطانهاي پستان در سنين 20 تا 34 سالگي رخ مي دهند . سـرطان پستان، بعد از سرطان ريه، شايعترين سرطان در ميان هر دو جنس در ايران است . سالانه هشـت هـزار و نـود مـورد جديد مبتلا به سرطان پستان شناخته مي شـوند كـه از ايـن ميان بيش از 1300 بيمار در هر سال جان خـود را از دسـت مي دهند . اين شيوع بالا مهمترين علت بررسـي راههـاي متفاوت درمان اين بيماري اسـت. درمـانهـاي رايـج شـامل جراحي، هورمون درماني، راديوتراپي و شيمي درمـاني اسـت كه صرف نظر از عوارض جانبي، مهمترين نقص آن، عملكـرد غيرانتخـابي ايـن روشهاسـت، زيـرا عـلاوه بـر سـلولهـاي سرطاني، سلولهاي سالم را نيز مورد هـدف قـرار مـي دهنـد .
در سالهاي اخيـر رويكردهـاي نـويني بـراي درمـان سـرطان پيشنهاد و به كار برده شـده كـه از ايـن ميـان مـي تـوان به پلاسماي اتمسـفري سـرد اشـاره كـرد كـه عملكردی مناسب و تقريباً انتخابي دارد و هيچ نوع آثـار تخريـب بر روي بافت سالم نـدارد.لازم به ذکر است پلاسما گازی شبه خنثـي اسـت كـه تقريبـا 99% جهـان را تشكيل مي دهد. در واقع پلاسما حالتي از مـاده اسـت (حالـت چهـارم ماده) كه در دماي بسيار بالا به وجود مي آيد و در اين وضعيت ساختار مولكولي خود را از دست مي دهد.به همین جهت اخیرا پژوهشگران کشورمان به بررسي تاثير درماني پلاسماي اتمسفري سرد بر روي سـلول هـاي ردهMCF-7 بـا اسـتفاده از تركيـب گازهاي هليوم و اكسيژن در شارش زمانهاي مختلف پرداخته اند.
گفتنی است در اين پژوهش، از تركيب گاز هليوم و اكسيژن براي ايجاد پلاسما در دماي اطاق به صورت تابش نقطه اي براي درمان سلولهاي سرطاني پستان(MCF-7) در زمانهاي 45 ،30 و 60 ثانيه استفاده شد و با استفاده از تست MTT درصد زنده ماندن سلولهاي تيمار شده بررسي شد. داده ها با نرم افزار SPSS و روش آماري One Way ANOVA تحليل شد.
یافته ها نشان داد درصد زنده ماندن سلول هاي سرطاني درمان شده با پلاسما جت اتمسفري سرد به طور قابل ملاحظه اي نسبت به سلولهاي سرطاني درمان نشده با پلاسما كاهش يافت و زمان بهينه براي سلولهاي سرطاني 45 ثانيه گزارش شد. بنا به گفته محققین , استفاده از پلاسما جـت اتمسـفري سـرد مـي توانـد جـايگزين مناسب براي درمان سـرطان پستان به شمار آید. جزئیات بیشتر این تحقیق در مجله علوم پزشكي دانشگاه آزاد اسلامي دوره 25، شماره 2، تابستان 94، صفحات 125 تا 131 منتشر شده است.
محققین:آويده محمدي، شيوا ايراني، سيد محمد اطيابي
No tags for this post.
