تاثیر محیط خانواده بر بهره هوشی بچه ها

با این که این پژوهش یافته های قبلی مبنی بر تاثیر دی.ان.ای بر هوش را رد نمی کند، اما ثابت می کند که محیط هم می تواند نقش مهمی در توانایی شناختی انسان داشته باشد. این مطالعه به مقایسه توانایی شناختی (در قالب بهره هوشی یا همان IQ) در 436 خواهر و بردار سوئدی پرداخت. یکی از این خواهر و بردارها در خانواده اصلی بزرگ شدند و یکی دیگر توسط خانواده ای دیگر به فرزندخواندگی پذیرفته شده بودند. بهره هوشی پسرهایی که به فرزندخواندگی پذیرفته شده بودند در سن 18 تا 20 سالگی 4.4 نمره بالاتر از خواهر و برادری که با خانواده اصلی بزرگ شده بودند بود.

خانواده هایی که یکی از بچه ها را به فرزندخواندگی پذیرفته بودند و در این مطالعه شرکت داشتند از نظر تحصیلات و وضعیت مالی و اجتماعی شرایط بهتری نسبت به والدین اصلی بچه ها داشتند. در این مطالعه به میزان تحصیلات والدین نمره ای از یک تا پنج داده می شد. به این ترتیب مشخص شد به ازاری هر یک نمره بالاتر تحصیلات، نمره بهره هوشی 1.7 افزایش می یافت. در مواردی که والدین اصلی از خانواده جدید تحصیلات بیشتری داشتند، توانایی شناختی فرزندخوانده ها پایین تر از خواهر یا برادر همراه با خانواده اصلی بود.

پیش از این نیز مطالعات دیگری برای تعیین تاثیر محیط بر بهره هوشی به انجام رسیده بود. در همه این مطالعات، بچه ها در یک بازه زمانی مشخص در یک محیط جدید قرار می گرفتند و میزان افزایش بهره هوشی آنها در آنجا مورد مطالعه قرار می گرفت. اما مشکل اینجا بود که اثرات این محیط جدید پس از جدایی از آن از بین می رفت. با این حال این مطالعه جدید می تواند نتایجی دقیق تر را در مورد تاثیر محیط بر توانایی های شناختی فرزندان نشان دهد.

این پژوهش به تازگی در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است. 

No tags for this post.