تهدید بقای موجودات آبزی در اثر آلودگی میکروپلاستیک
به گزارش سیناپرس به نقل از ایرنا، محققان گروهی از صدف های سیاه را به صورت دوره ای و در یک بازه زمانی 52 روزه در معرض آلودگی میکروذرات پلی اتیلین قرار دادند که نوعی پلاستیک غیرقابل تجزیه در طبیعت است. پس از این مدت حلزون ها مورد آزمایش قرار گرفتند و مشخص شد در مقایسه با حلزون هایی که در معرض آلودگی قرار نداشتند، رشته های چسبناک کمتری تولید کنند. در نتیجه نیروی عمودی لازم برای جدا کردن حلزون های آلوده به میکروپلاستیک از سطح سنگ ها در مقایسه با سایر حلزون ها به میزان 50 درصد کاهش یافت. حلزون ها برای چسبیدن به سنگ ها و سطوح زیر آب حتی در مجاورت امواج سهمگین دریا، از این رشته های چسبناک استفاده می کنند.
محققان پس از تجزیه و تحلیل پروتئین های موجود در مایع درونی حلزون ها که نقش خون را بر عهده دارد، دریافتند که قرار گرفتن در معرض آلودگی میکروپلاستیک موجب بروز نوعی واکنش ایمنی شدید در جانوران می شود و متابولیسم آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. در نتیجه توانایی آن ها در تولید رشته های چسبناک کاهش می یابد.
محققان آزمایش مشابهی را با میکروذرات اسید پلی لاکتیک که نوعی پلاستیک زیست تخریب پذیر است، انجام دادند و دریافتند واکنش حلزون ها به این ماده ضعیف تر است، اما آلودگی با این نوع پلاستیک نیز موجب کاهش تولید رشته های چسبناک توسط حلزون ها می شود.
رشته های چسبناک به صدف های سیاه کمک می کند تا اجتماعات بزرگی را تشکیل دهند، احتمال موفقیت در لقاح و باروری را افزایش دهند و به نحو موثرتری در برابر مهاجمین از خود دفاع کنند.
صدف های سیاه گونه ای از حلزون ها هستند که در آب شور یا شیرین زندگی می کنند و صدفی نازک، بلند و مقاوم دارند. گوشت این نوع حلزون ها خوراکی است و توسط انسان، ستاره دریایی، پرنده های دریایی و بسیاری از شکم پایان مصرف می شود. گزارش کامل این تحقیقات درنشریه Environmental Pollution منتشر شده است.
