کشف هنر ایرانی در سرزمین اژدها

به تازگی تیمی از باستان شناسان در استان هنان در مرکز چین مقبره ای با قدمت ۱۴۰۰ سال کشف کردند که سال حاوی یک تخت مرمر سفید رنگ است که در آن عناصر آیین بودایی و مذهب زرتشتی وجود دارد.

جیائو پنگ ، مدیر بخش کاوش در موسسه تحقیقاتی آثار فرهنگی و باستان شناسی هنان در رابطه با کشف بسیار مهم فوق گفت: قدمت این مقبره آجری به سلسله سوئی می رسد و محل این کاوش نیز در منطقه لونگ آن،  شهر آن یانگ  است.به گزارش سیناپرس، این مقبره در نوع خود بسیار ارزشمند بوده و دارای نشانه هایی پر رنگ از ارتباطات فرهنگی ایران عصر ساسانی و چین باستان است. در این مقبره تصاویری از زندگی روزمره فردی که در این محل دفن است به همراه داستان های مذهبی روی سنگ تراشیده شده و در انتهای این قاب، چهره یک موبد زرتشتی به سبک دوره ساسانی و مطابق با آئین های باستانی ایران به چشم می خورد.

در این مقبره همچنین نماد لوتوس یا نیلوفر آبی که در هر دو فرهنگ چینی و ایرانی دارای اهمیت است، دیده می شود. به گفته باستان شناسان، منطقه لونگژی  Longxi از استان گانسو فعلی که فرد مدفون در مقبره به آن تعلق دارد، بخش مهمی از جاده باستانی ابریشم باستان بوده و از این رو می توان این شهر را محل تلاقی فرهنگ های شرق و غرب محسوب کرد.

وجود ده ها تصویر مربوط به آیین بودا و آیین زرتشت شاهدی بر تبادلات بین تمدن های شرقی چین و غربی ایران است كه برای مطالعه آمیزه های قومی و مذهبی، اهمیت زیادی دارد.

گفتنی است حفاری این مقبره از بهار سال 2020 آغاز شده و همچنان ادامه دارد. تاکنون باستان شناسان در این محل  بیش از 120 شی‌ء باستانی از جمله ظروف سنگی و سفالی کشف کرده اند.

سلسله سوئی در فاصله سال های ۵۸۹ تا ۶۱۸ میلادی بر سرزمین چین حکومت کرده و مقارن با سلسله ساسانیان و دوران صدر حکومت اسلامی در ایران بودند. در روزگار ساسانیان، جاده ابریشم نقش مهمی در تبادلات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی شرق و غرب جهان ایفا می کرد و ایران به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی خود در قلب این مسیر تاریخی قرار داشت.به گزارش سیناپرس، جاده ای که امروزه ابریشم نامیده می شود تعبیری است که به درست یا غلط در اذهان عمومی جای دارد و به سلسله راه هایی اطلاق می گردد که از چین تا اروپا امتداد داشت و عمده کالای حمل شده در آن ابریشم بود .

جاده ابریشم که داد و ستد را بین شرق و غرب میسر می کرد از ترکستان چین ، بلخ ، مرو ، و از طریق حوضه رود تاریم به همدان و سپس به سلوکیه و تیسفون پایتخت امپراتوری ساسانی می رسید . از تیسفون راه ابریشم دو شاخه  می شد  که یکی  از طریق    بین النهرین،  حضر ، نصیبین و دیگری از  طریق دورا به سمت غرب می رفت.

باید توجه داشت که راه ابریشم که عنوانی است کاملاٌ اروپایی و مردم سرزمین های غربی این مسیر شرق به غرب را با این نام خوانده اند هیچ گاه تأسیس نشده است و به بیان دیگر هیچ گاه و در هیچ دوره ای در تاریخ اشاره نشده که سلسله ای به تأسیس این راه اهتمام نماید  و  می توان در توجیه این مساله عنوان کرد که بازرگانان اروپایی در مسیر دست یابی به شرق و گنجینه های افسانه ای آن از سلسله راه های کشورهای مختلف استفاده کردند و چون این سفرها با هدف تجارت انجام شده و این بازرگانان از پیشینه راه های مورد استفاده ،اطلاع نداشتند و از سوی دیگر ابریشم مهمترین کالایی بود که در این راه ها حمل می شد . مجموعه این عوامل دست به دست هم دادند تا این راه، به راه ابریشم موسوم شود.

ذکر این نکته نیز ضروری است که جاده ابریشم اگر چه به نام ابریشم نام‌گذاری شده اما صدها کالای دیگر نیز از این راه عبور می کرده که منبع اصلی درآمد و ارتباطات کشورهایی بود که در این مسیر قرار داشتند.به گزارش سیناپرس، بر اساس مستندات تاریخی باقی مانده ؛ اگرچه روند ارتباطات فرهنگی و تجاری شرق و غرب در طول تاریخ همواره وجود داشت، اما در دوره اشکانی و در زمان سلطنت مهرداد دوم که از سال 123 الی 87 قبل از میلاد ادامه داشت، امپراتوری پارت برای اولین بار به طور مستقیم با امپراتوری روم و چین ارتباط پیدا کرد. در این دوره یک هیئت چینی از کشور خود به سمت مناطق غربی حرکت کردند و در نتیجه گزارش و مسافرت این هیئت اعزامی چینی بود که حرکت کاروان ها میان چین و ایران از طریق ترکستان ، آغاز شد.

گزارش: دکتر احسان محمدحسینی – باستان شناس

No tags for this post.