کشف اسکلت تقریبا کامل از یک انسان باستانی

 این نتایج از کشف نمونه‌های جدید از گونه Homo naledi در این غار که در محوطه میراث جهانی گهواره انسان قرار دارد خبر می‌دهند. این حفره که به آن لقب حفره لسدی ( به معنای نور در زبان ستسوانا) داده‌اند، حدود 100 متری حفره دینالدی است که نخستین فسیل‌های H. naledi  در آن کشف شد. این حفره 30 متر زیرزمین است و هیچ ارتباط مستقیمی بین آن و حفره دینالدی وجود ندارد. همچنین دسترسی به این حفره بسیار دشوار است و برای دسترسی به فسیل‌هایش افراد روی زمین خزیده، خودشان را جمع کنند تا در مسیر دشوار به فسیل‌ها برسند.

نمایی شماتیک از مجموعه غارهای ستاره خیزان

«دسترسی به حفره لسدی تنها اندکی از حفره دینالدی آسان‌تر است. بعد از عبور از دورن فضایی به فشردگی 25 سانتیمتر، باید از یک چاه عمودی بالا بروید تا به حفره برسید». این را نویسنده همکار دکتر « مارینای الیوت» می‌گوید که محقق اکتشاف در دانشگاه ویت واترزرند آفریقای جنوبی است. او ادامه می‌دهد:« هر چند رسیدن به این حفره آسان‌تر است اما کار کردن در آن به دلیل فضای باریکش دشوار‌تر است».

«حضور این حفره دوم در فاصله زیاد از حفره نخست که حاوی چندین فسیل جداگانه H. naledi است و رسیدن به آن همانند حفره نخست سخت است نشان دهنده تلاش دشوار این موجود برای رسیدن به این مکان است». این را دکتر «هانا هیلبرت- ولف» زمین شناس دانشگاه جیمز کوک می‌گوید. تا اینجا محققان موفق به جداسازی 133 فسیل جدید شده‌اند. همچنین در این حفره جدید همانند حفره دینالدی هیچ باقی مانده‌ای از گونه و ی وابستگان دیگر انسانی پیدا نشده است. « کشف این فسیل جدید  در مجموعه مربوط به سه فرد متفاوت است که یکی از آن‌ها اسکلتی‌ است که طرزی عجیب سالم مانده است». این را نویسنده ارشد « جان هاوکس» استاد دیرینه شناسی در دانشگاه ویسکانسین می‌گوید. او ادامه می‌دهد:« پیدا شدن این نمونه‌ها در فاصله حفره اصلی که فسیل‌های H. naledi  در آن پیدا شده بود، نشان می‌دهد، این گونه مرده‌هایشان را دفن می‌کردند، رفتار شگفت‌آوری که نشان دهنده هوش و نخستین نشانه‌های فرهنگ است». او اضافه می‌کند:« چیزی که در مورد آن‌ها عجیب است این است که آن‌ها موجوداتی بودند با مغزی یک سوم مغز ما». او می‌گوید:« آن‌ها به وضوح انسان نیستند، اما به نظر می‌رسد دارای جنبه‌های مشترک رفتاری هستند که برای ما آشنا است؛ حس مراقبت از دیگران که حتی بعد از مرگشان ادامه پیدا می کند. این ترسناک است که گویی ما به عمیق‌ترین ریشه‌های تمرین فرهنگ در انسان می‌نگریم».

خط زمانی پیدایش گونه های متفاوت جنس انسان با اطلاعات امروزی

فسیل‌های جدید متعلق به  دو بزرگ‌سال و یک بچه هستند ومحققان می‌گویند با پیشرفت حفاری تعداد بیشتری کشف خواهد شد. حدس زده می‌شود که بچه زیر 5 سال سن دارد، که در استخوان‌های سر و بدنش دیده می‌شود و بزرگسال تنها با استخوان فک و پا شناسایی شده‌اند. اسکلت فرد سوم که نئو( کلمه‌ای به زبان سستو به معنای سوغات) نام دارد به طرز عجیبی کامل است.

با پیدا شدن فسیل‌های جدید از حفره لسدی، حدود 2 هزار نمونه از این گونه پیدا شده است که مربوط به اسکلت 18 فرد جداگانه است. به این ترتیب به جز نئاندرتال ها تعداد نمونه‌های کشف شده از این گونه از هر گونه منقرض شده جنس انسان بیشتر است. هاوکس می‌گوید:« اسکلت نئو یکی از کامل‌ترین نمونه‌هایی است که تا به حال کشف شده است و حتی می‌توان گفت با توجه به سالم ماندن جمجمه و فک پایین از اسکلت مشهور لوسی ( گونه‌ای به نام Australopithecus afarensis مربوط به 3.2 میلیون سال قبل که به انسان‌های امروزی نزدیک‌ترند تا شامپانزه و فرگشت آن‌ها بعد از انشعاب بزرگ یا جدا شدن دودمان انسان سایان از شامپانزه‌ها آن‌چه قبلا می‌دانستیم اضافه کرده است. نویسنده همکار دکتر «پیتر اشمیت» از دانشگاه زوریخ می‌گوید:« ما سرانجام توانستیم به قیافه این موجود نگاهی بیندازیم». پرفسور هاوکس می‌گوید:« اسکلت، نئو ترقوه کامل و یک استخوان ران نزدیک به کامل دارد که آنچه ما در مورد قد و قواره نالدی می‌دانستیم را تایید می‌کند و نشان می‌دهد که این موجود هم روی دو پا راه و هم به خوبی از درخت بالا می‌رفته» او ادامه می‌دهد:« ترقوه این موجود به طور خوبی سالم مانده و شکلش طوری است که فقط در نئاندرتال‌ها دیده می‌شود».

اسکلت گونه های مختلف جنس انسان

آنالیز‌ها و بررسی‌ها رو اسکلت و دندان H. naledi دانش ما در مورد این گونه را طور جدی افزایش می‌دهد. این یافته نشان می‌دهد این موجودات در زمانی بین 236 تا 350 هزار سال قبل زندگی می‌کردند، یعنی آن‌ها تقریبا همزمان با برخی اجدا ما در نقاطی از زمین جولان می‌دادند. با این حال H. naledi  دارای ویژگی‌هایی است که به برخی از اعضای قدیمی‌تر جنس انسان وزمانی حدود 2 میلیون سال قبل شبیه است. با این وجود حد بالایی سن این موجودات ممکن است کمی افزایش یابد اما قطعا به یک میلیون سال نخواهد رسید. همین مسئله و ویژگی‌های بدوی این موجود معمایی را سر راه دیرینه شناسان قرار داده که فسیل‌های جدید ممکن است به حل کردنش کمک کنند. 

علی رنجبران

No tags for this post.