آلودگی صوتی تهدیدی برای پرندگان

تا به امروز مطالعات درباره اینکه سرو صدای ترافیک شهری چه تاثیری بر پرندگان دارد، بیشتر بر تاثیر آلودگی صوتی بر رفتار آواز خوانی پرندگان متمرکز بوده اما در مورد تاثیر صدا بر سلامتی پرندگان در معرض آلودگی صوتی، اطلاعات کمی وجود داشته است.

اکنون یک تیم تحقیقاتی در موسسه پرنده شناسی ماکس پلانک به سرپرستی «هنریک بروم» تاثیر سر و صدا بر میزان هورمون استرس، سلامتی و موفقیت در زاد و ولد فنچ های گورخری را بررسی کردند. 

 

گروه پرندگان در معرض آلودگی صوتی، در طی دوره زاد و ولد در چهارراه های شلوغ داخل و خارج شهر مونیخ زندگی کردند. در این شرایط دقیقا مانند شرایط واقعی شهرها، میزان سر و صدا در طول ساعات شبانه روز متفاوت بود به طوری که در طول روز سر و صدا بیشتر و شب کمتر بود.

گاه پس از پایان یک دوره زاد و ولد، شرایط صوتی برای هر دو گروه از پرندگان تغییر می کرد و باز آنها دوباره به زاد و ولد می پرداختند.

محققان سطوح هورمون های استرس را قبل و بعد از دوره زاد و ولد و در طی این دوره اندازه گیری کردند. به علاوه آنها کارکرد سیستم ایمنی بدن این پرنده ها و موفقیت در زاد و ولد و نیز میزان رشد جوجه ها را اندازه گیری کردند.

 

آنها دریافتند که این پرندگان در شرایط سر و صدای دائمی در مقایسه با زمانی که در محیطی آرام به زاد و ولد پرداختند، سطح پایین تری از هورمون کورتیکوسترون در خون خود داشتند.

این امر تعجب آور بود زیرا استرس اغلب باعث افزایش هورمون کورتیکوسترون می شود که تنظیم کننده متابولیسم در طی شرایط استرس زا است.

«سو آن زولینگر» نویسنده اصلی مقاله حاصل از این تحقیق می گوید: در پرندگانی که در محیط آرام به زاد و ولد می پردازند میزان هورمون کورتیکوسترون آنها در طی فصل تولید مثل پایین می ماند. این امر نشان می دهد که پرندگان به سر و صدا عادت نمی کنند زیرا سطح هورمون به میزان معمول  در دوره تولید مثل پرندگانی که در معرض سر و صدا نبودند در بدن پرندگان در معرض آلودگی صوتی کم و زیاد نشد.

در عوض سرکوب سطح کورتیکوسترون می تواند راهی برای محافظت از عواقب منفی افزایش دوره ای سر و صدا بر سیستم ایمنی باشد.

از سوی دیگر، جوجه پرندگانی که در معرض سر و صدا بودند نسبت به جوجه هایی که والدین آنها در محیط های آرام زندگی کردند کوچکتر بودند. اما همین که جوجه های در معرض سر و صدا، لانه را ترک کرده و توانستند به طور مستقل غذا بخورند، به اندازه دیگر جوجه ها رشد کردند. اما محققان تاثیرات بلند مدت آلودگی صوتی بر جوجه ها را نادیده نگرفته اند.

یک تحقیق قبلی نشان داده بود که سر و صدای ترافیک، نابودی تلومر (پایانه فیزیکی کروموزم‌ها که از ژن‌ها در برابر آسیب محافظت می‌کنند و کمبود آنها، روند پیری زیستی را سرعت می‌بخشد) را در جوجه های فنچ گورخری سرعت بخشید که این امر باعث کوتاه تر شدن عمر آنها می شود. اما مشخص شد که سر و صدا بر تعداد جوجه ها تاثیری نداشت.

 

این تحقیق روی پرندگانی که در قفس ها ی سرپوشیده زندگی می کردند انجام شد تا سایر عوامل همراه با ترافیک یعنی آلودگی شیمیایی، آلودگی نوری و دیگر عوامل موجود در محیط های شهری مانند تراکم و ترکیب جمعیت پرندگان، ساختار لانه، تغییرات آب و هوای محلی و نوع و دسترسی به غذا تاثیری بر این تحقیق نداشته باشند.

«هنریک بروم» مدیر این تحقیق می گوید: داده های ما نشان می دهد که آلودگی صوتی به تنهایی بدون دیگر عوامل موجود در محیط های شهری، وضع جسمی پرندگان را تغییر می دهد و  برای رشد آنها ضررهایی دارد.

این بدان معنا است که حتی گونه های پرندگانی که در نگاه اول به نظر می رسد با محیط شهری خو گرفته اند ممکن است بر اثر آلودگی صوتی طولانی مدت دچار آسیب شوند.

 

مترجم:محسن حدادی