تاثیر فیلم های خشن بر افراد، به ساختار مغز انها بستگی دارد

سیناپرس: گروهی از پژوهشگران برای بررسی نوع فعالیت مغز در هنگام تماشای فیلم های خشونت بار، مطالعه ای را به انجام رساندند. این پژوهشگران می خواستند بدانند که آیا ویژگی های پرخاشگری فرد می تواند بر نحوه پردازش فیلم های خشن در مغز او تاثیر بگذارد یا خیر.

 

در این پژوهش، ابتدا از 54 شرکت کننده خواسته شد تا به پرسشنامه ای پاسخ دهند. پس از بررسی پاسخ ها، این افراد به دو گروه پرخاشگر و غیرپرخاشگر تقسیم شدند. افراد پرخاشگر کسانی بودند که سابقه خشونت هایی نظیر درگیری فیزیکی را در زندگی داشتند و گروه دوم فاقد چنین سوابقی بودند.

 

در مرحله بعدی، فعالیت مغزی شرکت کنندگان در حین تماشای فیلم های مختلف بررسی شد. در روز اول، یک فیلم خشونت بار (دارای صحنه های تیراندازی و درگیری خیابانی) و در روز دوم نیز یک فیلم هیجانی ولی غیر خشن (مثلاً کمک به افراد نیازمند در طی یک بلایای طبیعی) پخش شد. همچنین در روز سوم هم هیچ فیلمی پخش نشد.

دانشمندان در این حین به بررسی میزان فعالیت متابولیک مغز که نشان دهنده میزان عملکرد آن است پرداختند. همچنین هر 5 دقیقه یک بار، فشار خون شرکت کنندگان نیز گرفته می شد و هر 15 دقیقه هم از آنها خواسته می شد تا احساس خود را بیان کنند.

دانشمندان متوجه شدند که در طی دوره ای که شرکت کنندگان فیلمی برای تماشا نداشتند و کار خاصی هم انجام نمی دادند، فعالیت در «شبکه پیش فرض» افراد پرخاشگر بیشتر از افراد معمولی بود. منظور از شبکه پیش فرض، بخشی از مغز است که وقتی کار خاصی داریم فعالیت می کند. این یافته نشان می دهد که ساختار مغزی افراد پرخاشگر با ساختار مغزی افراد معمولی و غیرپرخاشگر متفاوت است.

همچنین در حین تماشای صحنه های خشن، قشر اوربیتوفرانتال مغز افراد پرخاشگر، فعالیت کمتری نسبت به همین قشر از مغز افراد غیرپرخاشگر داشت. این بخش از مغز، در تصمیم گیری های هیجانی و خودکنترلی نقش دارد. افزون بر این، در مواردی که فشار خون افراد غیرپرخاشگر بالا می رفت، فشار خون افراد پرخاشگر پایین می آمد.

پرخاشگری جزو ویژگی هایی است که از دوران کودکی شکل می گیرد و الگوهای رفتاری ناشی از آن موجب تثبیت رویکرد خشن در شخصیت فرد می شود که به تغییر ساختار مغزی نیز می انجامد. این یافته جدید می تواند به دست اندرکاران حوزه آموزش کمک کند تا با شناسایی کودکان پرخاشگر و ارائه آموزش درست به آنها، جلوی رفتار مخرب آنها در آینده را بگیرند.

مشروح این مقاله در ژورنال Plos ONEمنتشر شده است.

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا