لزوم حفاظت از جنگل های مانگرو

این جنگل‌ها در ایران ۲۰ هزار هکتار وسعت دارند که موارد عمده‌ای همچون ورود آب‌های آلوده حاصل از فاضلاب‌های شهری، پسماندهای صنعتی و مواد نفتی، سرشاخه زنی به منظور تامین غذای دام و … بقای این جنگل‌ها را در معرض تهدید قرار داده و موجب کاهش حجم زیادی از وسعت آنها شده است.

وقتی در آب‌های نیلگون خلیج فارس در بخش هرمزگان و نایبند در بوشهر پیش می‌روی، با منظره‌ای زیبا و شاید حتی جادویی مواجه می‌شویم درختانی که ریشه سیاه آنها در هوا معلق است و گویی بدنه و تاج سبزشان به آنها تکیه کرده، اگر زمان بیشتری را در کنار این درختان بگذرانی می‌بینی که زمان مد ( بالا آمدن آب ) زیر آب رفته و هنگام جزر ( پایین رفتن آب ) از آب خارج می‌شوند؛ این اگر معجزه خداوند نیست پس چیست؟

این نشانه‌های معجزه همان درختان مانگرو هستند که ۱۰۷ گونه از آنها در دنیا و دو گونه از آن به نام‌های «حرا» و «چندل» در ایران وجود دارد، این درختان یا همان جنگل‌های مانگرو که در ایران به جنگل‌های حرا معروف هستند درختانی شور پسندند که در حد فاصل خشکی و دریا در مناطق جزر و مدی در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می‌کنند.

جنگل‌های مانگرو در استان‌های بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان، فضای مناسبی را برای علاقه‌مندان به این پوشش گیاهی فراهم کرده که بیشترین مساحت این جنگل‌ها در استان هرمزگان است، اما می‌دانیم که فقط ثبت آنها کافی نیست بلکه باید تلاش‌ها در راستای حفاظت از این اکوسیستم ارزشمند، مضاعف شود تا یادگار ابن‌سینا دانشمند ایرانی برای همیشه پابرجا بماند. جالب است بدانید که نام علمی جنگل‌های حرا به‌ نام دانشمند بزرگ ایرانی «ابوعلی‌ سینا» (Avicennia Marina) ثبت شده است و در جهان به این نام شناخته می‌شود. زیرا او نخستین فردی بود که به ویژگی‌های طبیعی این گیاه اشاره کرده است.

دنیا نیز به سمت حفاظت از این جنگل‌ها حرکت کرده و روز ۲۶ جولای ( ۴ مرداد ) را روز جهانی حفاظت از اکوسیستم مانگرو نامگذاری کرده است.

No tags for this post.