تلفن‌های همراه از دکل‌های مخابراتی خطرناک‌ترند

اندازه‌گیری پرتوهای منتشر شده توسط آنتن‌های BTS در ایران با نصب اولین آنتن‌ها و تقریبا در سال ۱۳۸۰ شروع شد و هنوز هم ادامه دارد. براساس نتایج به دست آمده تاکنون، در هیچ موردی شدت پرتو رادیویی ناشی از آنتن‌های BTS اندازه‌گیری شده نه فقط از حد پرتوگیری مردم براساس استاندارد ملی بیشتر نبوده است، بلکه در اغلب موارد از یک صدم این حد کمتر بوده است. سازمان جهانی بهداشت در یکی از گزارش‌های خود درباره تاثیر امواج BTS (فرستنده و گیرنده‌های کوچکی که در نقاط مختلف شهر نصب می‌شوند و به کمک آنها آنتن‌دهی تلفن‌های همراه انجام می‌شود) بر سلامت مردم گفته است که شواهد قانع‌کننده‌ای درباره تاثیرات نامطلوب این امواج وجود ندارد. این سازمان در گزارش دیگری نیز می‌گوید مردم چندان در معرض خطر  قرار ندارند.  با وجود این منابع، برخی پزشکان نظر متفاوتی دارند.

علی گورانی، مدیر برنامه بهداشت پرتوهای هسته‌ای و امواج الکترومغناطیسی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در این خصوص گفت: ما هم اکنون دو نوع تششع( یون ساز و غیر یون ساز) داریم؛ پرتو های یون ساز، انرژی خیلی زیاد دارند که می توانند با گذشتن از هوا اتم های آن را به یون تبدیل کنند. این یون های پر انرژی و پر خطر هنگام برخورد با بدن باندهای شیمیایی بافت های بیولوژیکی را می شکنند. اشعه ایکس، گاما و ذره آلفا از جمله این پرتوهای یون ساز هستند.  پرتوهای غیر یون ساز، انرژی شان کمتر  از یون سازها است. این پرتوها برخلاف یون سازها قادر به تولید یون نیستند یا اگر به بدن برخورد کنند باندهای شیمیایی بافت را نمی شکنند. البته این بدان معنا نیست که غیر یونسازها بی خطرند.

این کارشناس بهداشت و محیط  افزود: پرتوهای یون ساز و غیر یون ساز می توانند منشا طبیعی و مصنوعی( ساخت دست بشر) داشته باشند. یکی از پرتوهای غیر یون ساز مصنوعی که ما خیلی در معرض آن قرار داریم، پرتوهای ناشی از وسایل ارتباطات الکترونیکی( عمدتا بی سیم) مانند رادیو، تلویزیون، ماهواره ها و … است.

موبایل‌ها از دکل‌های مخابراتی خطرناک ترند

گورانی به تفاوت پرتوهای تلفن های همراه و دکل های مخابراتی پرداخت و در این خصوص گفت: در بین وسایل‌های ارتباط الکترونیکی آنهایی خطرناک تر و آسیب زا تر هستند که انرژی ها را متمرکز( نه پراکننده) کنند. از میان وسایل های ارتباط الکترونیکی آسیب زاترین و خطرناک ترین آنها، گوشی های تلفن همراه است. گوشی تلفن همراه مانند ذره بین، انرژی پراکنده محیط را می گیرند و به نقطه های حساس بدن متمرکز می کنند.

وی افزود: این پرتوها می‌توانند آسیب های جدی به بافت هایی مانند گوش، سر و مغز وارد کنند اما آنتن تلفن همراه این امواج را در فضا پراکنده می‌کنند؛ آنتن های BTS مانند مخروط یا کله قند پرتوها را انتشار می دهند؛ نوک کله قند آنتن است و مخروط آن نیز مانند چراغ قوه فواصل خیلی دور را آنتن دهی می کند؛ هر دکل 15 متری در طول موج 50 متری زمین گیر می شود.

به گفته وی، معمولا محدوده فرکانسی تلفن همراه این دکل ها هم 900 تا 2100 مگاهرتز است یعنی انرژی خیلی کمی از این پرتوها تابیده می شود. البته این مفهوم به معنی نبود انرژی نیست و همین انرژی کم هم باید تحت نظارت و کنترل باشد. مقدار انرژی‌ که از این امواج به مردم می‌رسد نباید از حد مجاز ملی بیشتر باشد. حد مجاز در معرض قرار گرفتن این آسیب ها، 5-6 متر و حداکثر 8 متری است.

آسیب‌های روانی که دکل‌های مخابراتی به بار می‌آورند

همچنین مدیر برنامه بهداشت پرتوهای هسته‌ای و امواج الکترومغناطیسی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، نگرانی مردم از حضور این آنتن‌ها در محیط زندگی خود را یکی از مهم‌ترین عوارض دکل‌های مخابراتی دانست و گفت: آسیب روانی یکی از مهم‌ترین مواردی است که این دکل‌ها در تمام دنیا از جمله ایران ایجاد می‌کنند که در نهایت می‌تواند باعث آسیب جسمی شود. مردم از این آنتن‌ها که نزدیک خانه‌هایشان نصب می‌شود، می‌ترسند. با توجه به این موضوع باید تا جایی که امکان دارد شیوه‌هایی را به کار گرفت که مردم این دکل‌ها را نبینند. تجمیع و استتار آنتن‌های تلفن همراه یکی از اقداماتی است که می‌تواند در کاهش نگرانی مردم در این زمینه موثر باشد. 

گورانی تصریح کرد: اگرچه آنتن‌های تلفن‌ همراه کمترین انرژی را دارند، اما مردم بیشترین نگرانی را درباره آنها دارند؛ چون آنتن‌های دیگر را نمی‌بینند بنابراین تجمیع و استتار آنتن‌ها علاوه بر کمک به کاهش نگرانی مردم، دکوراسیون شهری را نیز بهبود می‌بخشد.

وی تاکید کرد: از نظر وزارت بهداشت مهم این است که مردم چه میزان انرژی از این محدوده فرکانسی دریافت می‌کنند و آیا استانداردها رعایت می‌شود یا خیر؟ از نظر روانی اگر اطراف محل سکونت مردم تعداد زیادی آنتن وجود داشته باشد، آنها نگران می‌شوند. 

گزارش: فرزانه صدقی

No tags for this post.