شیشه، جایگزینی برای پلاستیک در تلویزیون
تلویزیون‌ها در طول سالیان متوالی نازک و نازک‌تر شدند و بخشی عمده از این فرایند، به علت از بین رفتن لامپ تصویر آن‌ها بوده است. بااین‌وجود به نظر می‌رسد که استفاده از مواد مختلف برای نمایشگر می‌تواند به این نازک‌تر شدن کمک کند. در حقیقت نمایشگر تلویزیون‌ها از چندین لایه مختلف تشکیل شده است که هر یک از آن‌ها با چسبیدن به یکدیگر، عملکرد خاصی را به نمایشگر افزوده و درنهایت موجب می‌شوند تا تصویر خروجی شفافی شکل بگیرد.
هرچقدر که بتوان تعداد این لایه‌ها را کاهش داد، هزینه‌های تولید نیز کاهش پیدا می‌کنند و درنهایت نیز وزن محصول نهایی کمتر خواهد شد. مواد پلاستیکی برای چند سال توانستند به اولویت اصلی به‌عنوان ماده‌های قابل استفاده در این نمایشگرها بدل شوند ولی به نظر می‌رسد که شرکت‌هایی مانند کورنینگ توانسته‌اند این فرایند را تغییر بدهند.
شرکت کورنینگ معمولا در میان عموم مردم با ساخت لایه حفاظتی برای نمایشگر تلفن‌های همراه هوشمند شناخته می‌شود ولی این شرکت در عمل فعالیت‌های مختلفی در صنایع تولید شیشه داد که می‌تواند از دو جهت موجب بهبود کیفیت تلویزیون‌ها شود.
مقاومت
مقاومت پلاستیک به نظر بیشتر از مقاومت شیشه می‌رسد ولی در عمل این موضوع کاملا برعکس است. شما می‌توانید یک لایه شیشه‌ای با قطر 50 اینچی را در اختیار داشته باشید و نگران خم شدن آن در وضعیت عدم قرارگیری ابزارهای پشتیبان نباشید ولی در صورت قرار دادن یک لایه پلاستیکی با همین ابعاد، خم‌شدگی دستگاه برای شما یک امر بدیهی خواهد بود. از سوی دیگر شیشه می‌تواند تا حجم خاصی از فشار را قبل از شکستن تحمل کند که این امر موجب می‌شود تا مقاومت نهایی تلویزیون قابل محاسبه باشد.
وزن
وقتی‌که لایه‌های پلاستیک در نمایشگر مورداستفاده قرار می‌گیرند، استفاده از پایه‌های نگه‌دارنده به علت‌های یادشده در بخش قبل، ضروری خواهد بود. بااین‌وجود در صورت استفاده از شیشه می‌توان این موارد را به‌صورت کلی از بدنه نمایشگر تلویزیون حذف کرد و درنتیجه ضخامت کلی دستگاه کاهش پیدا خواهد کرد.
ضخامت کمتر به معنای هزینه کمتر تولید، جابجایی و نگهداری است و درنتیجه این امر نیز هم فروشنده و هم خریدار می‌توانند از مزایایی مشابه بهره‌مند شوند. به همین لیل نیز کورنینگ می‌تواند با پنل‌های شیشه‌ای جدید خود برای تلویزیون‌ها، آینده این محصولات دیجیتالی را تغییر بدهد.
منبع: Cnet
ترجمه: احمد محمدحسینی
No tags for this post.
