گزارش ویدئویی از سنسورهای ویژه پروازی در خفاش
خفاش ها تنها پستاندارانی هستند که قادرند با دقت زیاد پرواز کنند . در حال حاضر پژوهشگران کشف کردند که چگونه این موجودات باهوش با چنان دقت و قدرت مانوری پرواز می کنند . محققان با بررسی بال های خفاش دریافتند که سنسورهای لمسی بسیار حساسی در این موجودات وجود دارد که به کوچکترین تغییرات موجود در جریان هوا نیز واکنش نشان می دهند .
سینتیا ماس (Cynthia Moss) متخصص علوم اعصاب دانشگاه جانز هاپکینز ( Johns Hopkins University) ایالات متحده امریکا در یک گزارش ویدئویی توضیح می دهد که یافته های این تیم تحقیقاتی می تواند الهام بخش تکنولوژی بالایی برای هواپیماها باشد .
او در این توضیحات می گوید : ” تا به حال کسی به طور کامل بر روی این سنسورهای موجود روی بال خفاش ها تحقیق نکرده بود . این سنسور های موجود در بال خفاش ها به آنها اجازه می دهد که بیش از یک پروانه هواپیما ، یک باله شنا ، یک بال هواپیما یا هر بخش موثری از اینگونه دستگاه ها برای پرواز عمل کنند . در واقع این یافته ها نشان می دهد که به طور گسترده تر چگونه این موجودات با استفاده از لمس و این حسگرها می توانند برای هدایت و جهت گیری در پرواز موفق باشند . “
سینتیا ماس و همکارش بر روی خفاش های بزرگ قهوره ای ( یک گونه رایج موجود در سراسر شمال امریکا ) مطالعه و بررسی کردند اما آن ها معتقد بودند که همه انواع خفاش ها از این سنسورهای موجود در بال خود برخوردار هستند . سنسورهای این جانوران که از دو نوع سلول لمسی تشکیل شده که در پایه های موهای کرک مانند بال خفاش ها جمع شده است . اگر شما گربه ای داشته باشید چنین سلول هایی که به سلول های لمسی بال خفاش ها بسیار شباهت دارد، در پایین سبیل آنها موجود است .
چنین سیستم هایی عصبی به معنی سلول های اطراف عصب (سلول های عصبی) به رشته نخاعی متصل بوده که از آن طریق به مغز اتصال پیدا می کند . نکته قابل توجه اینجاست که سلول های عصبی در پوست بال خفاش ها به بخش های پایین تر نخاع خفاش که به طور معمول تنها با بدنه جانور متصل هستند ، اتصال دارد. در واقع محققان تصور می کنند که سلول های عصبی می توانند بخش های بسیار بالاتر از نخاع خفاش را ، جایی که به بال ها نزدیک تر است ، مرتبط سازند . در یک نتیجه گیری از این ترکیب غیر معمول، می توان گفت که کل بدن خفاش برای عمل پرواز تحریک شده و آماده می شود .
به طور کلی نحوه کار این سیستم به این گونه است که موهای کوچک و کرک مانند روی بال های خفاش هر چیز نا محسوس و غیر قابل مشاهده در هوا را شناسایی می کنند . سلول های عصبی واقع در پایه این موها اطلاعات را به رشته نخاعی ارسال کرده که از آن طریق به مغز فرستاده می شود و دستور واکنش به بدن ارسال می شود . همه این اتفاقات بارها و بارها در حین پرواز تکرار شده و به خفاش کمک می کند تا با تنظیم دقیق ، مسیر پرواز را درست انتخاب کرده و پروازی منظم و دقیق داشته باشد .
تصور کنید که چنین سیستم دقیق و فوق العاده طبیعی در هواپیماهای ساخت بشر به ویژه هواپیماهای جستجو و نجات و یا هواپیماهای نظامی یا حتی در هواپیماهای تجاری قرار داده شود . هدف نوعی طراحی ویژه برای هواپیماها خواهد بود که بتواند تلاطم هوا را سنجیده و تنظیم کند و بتواند موانع هوایی را تشخیص دهد و به آسانی از کنار آنها رد شود . بر اسس اعتقاد این پژوهشگران ، چنین عملی در آینده اتفاق خواهد افتاد . البته باید متذکر شد که هواپیماهای ساخت بشر با هر گونه تکنولوژی و پیشرفتی که ساخته شود، نمی تواند با سیستم طبیعی خفاش برابری کند .
این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله Cell Reports به چاپ رسیده است .
No tags for this post.
