کشف یک داروی جدید به ۸۰۰ میلیون دلار سرمایه گذاری نیاز دارد
سیناپرس: دکتر سلیمان محمدی سامانی در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس، اولویت های پژوهشی کشور در حوزه دارو را به سه دسته تقسیم کرد و گفت: دسته اول اولویت هایی هستند که مبتنی بر نیازهای کشور به داروهای خاص است و شامل داروهایی می شود که منشا بیوتکنولوژی دارند. این بخش از داروها ارزآوری قابل توجه دارند اگرچه از نظر تعداد و رقمی که در کشور به فروش می رسد محدود است اما منابع زیادی از منابع ارزی کشور را مصرف می کنند.
محمدی سامانی افزود: دسته دوم داروهایی است که در مورد بیماران صعب العلاج مثل سرطان مصرف می شود و پژوهش در راستای ارتقای ایمنی و سلامت این داروها صورت می گیرد. بنابراین دارو موجود است و تلاش در این راستاست که عوارض جانبی دارو کم شود و اثرات درمانی آن افزایش یابد و این شامل اقداماتی می شود مثل تبدیل کردن این داروها به اشکال دارویی که مبتنی بر نانوتکنولوژی هستند.
رییس دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، خاطرنشان کرد: دسته دیگر از پژوهش ها که به داروهای قدیمی تر بر می گردد، مربوط به بیماری های مزمن مثل بیماری های قلبی – عروقی و دیابت است درصد قابل توجهی از بیماران به آن نیاز دارند. تولید داخل این داروها و افزایش کیفیت این داروها جزو اولویت های پژوهشی است که هم در دانشکده های داروسازی و هم وزارت بهداشت روی آن تاکید می شود.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا پژوهش های کشور ما در این زمینه نسبت به پژوهش های روز دنیا حرفی برای گفتن دارد؟ گفت: خیلی از این پژوهش ها مبتنی بر تکنولوژی های نوظهور و نوین است که نیاز به سرمایه گذاری زیاد دارد. من فکر می کنم در حد سرمایه ای که کشور برای این پژوهش ها گذاشته، پیشرفت خیلی خوبی داشتیم. کشف یک داروی جدید به طور میانگین نیاز به 800 میلیون دلار سرمایه گذاری دارد که در بعضی موارد تا یک میلیارد و چهارصد میلیون دلار هم بالغ می شود. در دنیا اغلب این بودجه ها از طریق صنایع دارویی تامین می شود، ولی در کشور ما متاسفانه متولی خاصی برای این مقوله نیست و پژوهشگران عمدتا با بضاعت کم و هزینه های محدود پژوهش می کنند. پس نباید توقع داشته باشیم که خیلی جلوتر از دنیا حرکت کنیم ولی متناسب با سرمایه گذاری صورت گرفته، فرآورده های خوبی هم وارد بازار شده است.
محمدی سامانی با اشاره به مهم ترین موانع پژوهشی کشور، گفت: اولین مشکل ما ارتباط پایدار و راحت با دنیای خارج است چون در دنیای امروز تبادل اطلاعات حرف اول را می زند. هرچقدر راحت تر بتوانیم اطلاعات خود را با دیگران مبادله کنیم، پیشرفتمان بهتر خواهد بود. دومین تنگنای ما تنگنای مالی است و اعتبار پژوهشی که در کشور ما وجود دارد معمولا هزینه کردش در راستای ارتقای پژوهش نیست. عنوانش بودجه پژوهشی است ولی صرف مواردی می شود که کمتر جنبه پژوهشی دارد. من فکر می کنم اگر سامانه ای در کشور راه اندازی شود برای اینکه بودجه های پژوهشی دقیقا سر جای خود هزینه شود انشالله از این نظر مشکلی نخواهیم داشت.
وی در پایان تاکید کرد: از نظر نیروی انسانی باید بگویم که نیروی انسانی کافی در اختیار داریم. دانشجویان تحصیلات تکمیلی به تعداد کافی داریم، اما این دو مشکل باعث می شود که ما کارآیی مان کمتر از حدی باشد که انتظار داریم.
