اما و اگر‌های سلول‌درمانی
در همه تحقیقاتی که بعد از قرن بیستم در حوزه پزشکی انجام شده است، افزایش کیفیت زندگی بیماران مطرح بوده است و هنوز برای بیماری هایی مانند سرطان که از صدها سال پیش شناخته شده اند درمان قطعی ارائه نشده است، مگر در مواردی که بتوان از طریق پیوند مغز استخوان فرد را تحت درمان قرار داد. سلول درمانی به عنوان یکی از راهکارهای درمانی نوین مطرح شده در این حوزه از این قاعده مستثنا نبوده و نمی تواند راهکاری قطعی برای درمان بیماری ها باشد.
سلول درمانی نیز مانند بسیاری از روش های درمانی دیگر با این هدف مطرح شده است که بتواند تا حد زیادی کیفیت زندگی بیماران را بهبود دهد. به عبارت دیگر فرد سالمندی که با استفاده از سلول درمانی تحت درمان قرار می گیرد، نباید انتظار داشته باشد بتواند پس از روند درمان از توانایی های یک فرد جوان برخوردار شود. هدف ما در سلول درمانی این است که برای مدت زمان سه تا چهار سال، درد بیمار را کم کنیم یا شرایطی را فراهم کنیم که بیمار به داروی کمتری نیاز داشته باشد. ما در سلول درمانی دنبال معجزه نیستیم. نمی خواهیم یکباره فرد بیمار به طور کامل درمان شود و هیچ اثری از نشانه ها و عوارض بیماری در او وجود نداشته باشد. برای مثال در بیماران مبتلا به استئوآرتریت که از طریق روش های سلول درمانی تحت درمان قرار می گیرند، بیمار پس از درمان داروی کمتری می خورد و بابت فراموش کردن نوبت داروی خود نگرانی کمتری را احساس می کند، اما باید توجه داشت بعد از مدتی سلول های بنیادی تزریق شده از بین می رود و در نتیجه تردیدی نیست که عوارض بیماری نیز مجدد آشکار شود.
منبع:جام جم آنلاین(دکتر ناصر اقدمی)
No tags for this post.
