به آینده پژوهش در کشور امیدوارم

پیرنیا با اشاره به اهمیت عمومی سازی پژوهش ها گفت: در این راستا قدم های زیادی می توان برداشت که مهمترین آن، آشنا کردن مردم با پژوهش و روش تحقیق است؛ چرا که دانشجویان در مقطع کارشناسی، ارشد و حتی دکتری با روش شناسی پژوهش و کاربردهای آن در زندگی روزمره آشنایی ندارند. پژوهشگر برتر دانشگاه علم و فرهنگ افزود: من به بازدهی پژوهش ها امیدوارم و آینده این مسیر را تابناک می بینم، چرا که پژوهش ها کم کم رنگ و بوی کاربردی در جامعه می گیرند؛ به عنوان مثال، بسیار جای امیدواری دارد که به تازگی خانواده های مصرف کنندگان مواد مخدر به مقالات مرتبط با این حیطه مراجعه می کنند.

پیرنیا تأکید کرد: پژوهش به خصوص در حوزه اعتیاد بسیار راهگشا است، چرا که در مطالعاتی که انجام می شود، سرنخ هایی از جامعه در تعامل با مصرف کنندگان بدست می آید که به مرور به ادبیات پژوهش منتقل می شود. در سال های اخیر قدم های خوبی برداشته شده است؛ به عنوان مثال، ستاد مبارزه با مواد مخدر و مرکز ملی مطالعات اعتیاد در سال های اخیر فعالیت های خوبی (در این زمینه) داشته اند.

وی بیان داشت: گزارش های پژوهشی بیشتر به افرادی ارائه می شوند که در حیطه های علمی- پژوهشی فعالیت می کنند، یا پیشرو و یا در ابتدای این مسیر هستند. حال آن که نیاز جامعه پژوهشی عمومی سازی مخاطبان می باشد که این آرمان در گروی فرهنگ سازی می باشد. 

پیرنیا اولین مشکل پژوهش و پژوهشگران را ضعف ارتباط پویا میان بخش های گوناگون جامعه دانست و گفت: متاسفانه ارتباط میان حوزه پژوهش و ساختارهای اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی جامعه از پویایی لازم برخوردار نمی باشد. شایسته است که دانش رکن اساسی تصمیمات کلان کشور باشد و در این بین ایجاد انگیزه لازم از سوی دستگاه های اجرایی حائز اهمیت می باشد. از سوی دیگر فقدان حمایت مالی و کمبود سرانه پژوهش را نیز می توان از موانع پیشرفت پژوهش برشمرد که حاصل نبود نگاه کلان به حیطه پژوهش می باشد. دانشگاه ها، همینطور ستاد مبارزه با مواد مخدر یا سازمان های مردم نهاد (NGOs) هم می توانند حمایتگر بوده و بیش از پیش وارد عرصه پژوهش شوند. در اینصورت پاسخ مطلوب از برون داد های پژوهشی حاصل می گردد.

 

 

گفتگو: نیوشا قمی

No tags for this post.