بهبود کیفیت نمایشگرها با یکی از مشتقات گرافن
محققان دانشگاه اکستر روشی برای ساخت صفحات نمایشگر قابل انعطاف ارائه کردند که از کارایی بالایی برخوردار است. یک تیم تحقیقاتی از دانشکده فیزیک این دانشگاه نشان داده است که یکی از مشتقات گرافن موسوم به GraphExter میتواند برای بهبود کارایی نمایشگرهای انعطافپذیر مورد استفاده قرار گیرد.
این گروه نشان دادند که این ماده شفاف، سبک و انعطافپذیر دارای هدایت الکتریکی مناسب برای ساخت نمایشگر است و میتواند جایگزین گرافن خالص شود. محققان این پروژه با استفاده از این ماده، روشنایی نمایشگر را تا 50 درصد افزایش دادند.
همچنین نتایج این پروژه نشان داد که این ماده جدید میتواند کارایی نمایشگر را نسبت به نمونههای پلیمری رایج در بازار 30 درصد افزایش دهد.
محققان معتقداند که این یافته آنها میتواند منجر به ساخت نسل جدیدی از نمایشگرهای انعطافپذیر شود که در تلفنهای هوشمند و ادوات الکترونیکی قابل پوشیدن مورد استفاده قرار میگیرد.
یکی از محققان این پروژه به نام ساویرو روسو میگوید: «نتایج این دستاورد نشان میدهد که آینده روشنی در انتظار GraphExeter است و صنعت تولید نمایشگرهای انعطافپذیر برای تولید انبوه محصولات خود از این فناوری استفاده خواهد کرد. این فناوری پتانسیل ایجاد انقلاب در صنعت الکترونیک را دارد.»
در حال حاضر نمایشگرهای انعطاف در مراحل اولیه رشد خود قرار دارند. هر چند این فناوری کاربردهای زیادی دارد اما فقدان یک ماده مناسب برای تولید این محصولات، تولید انبوه آن را محدود کرده است. با مواد رایج، در صورتی که ابعاد نمایشگر افزایش یابد، گرادیانی در روشنایی آن ایجاد میشود.
این ماده جدید میتواند روشنایی یکنواختی در سطح نمایشگر ایجاد کند. همچنین ماندگاری این محصول طولانی بوده و نیاز به تعویض در زمان کوتاه ندارد.
مونیکا کراسیوم از دانشگاه اکستر میگوید: «مرحله بعدی این پروژه آن است که این ماده را در الیاف نساجی مورد استفاده قرار دهیم و در درون الیاف این ماده را وارد کنیم تا بتوان از آن در بخش سلامت و درمان استفاده کرد.»
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،در سال 2012 این گروه تحقیقاتی نشان دادند که اگر کلرید آهن را میان دو لایه گرافنی قرار دهند، هدایت الکتریکی آن هزار برابر بهتر از گرافن شده، در عین حال شفافیت ماده حفظ میشود. همچنین پایداری این ماده بسیار بهتر از ترکیبات فعلی مورد استفاده در صنعت ساخت نمایشگر است.
نتایج این پروژه در قالب مقالهای در نشریه ACS Materials and Interfaces منتشر شده است.