انقراض نسل قورباغه‌ها در شرایط آب و هوایی موجود
آتش سوزی‌های وسیعی که در مناطق بزرگی از جنگل‌های واشنگتن اتفاق می‌افتد در مقایسه با تالاب‌هایی که سالانه در اثرخشکی از بین می‌روند از اهمیت کمتری برخوردار هستند. کاهش بارش برف و تابستان‌های طولانی مدت باعث خشکی مناطق پست شمال غرب اقیانوس آرام شده و با از بین رفتن تالاب‌های کوهی، زیستگاه دوزیستان تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
با توجه به مقاله‌ای که به تازگی در مجله PLOS ONE منتشر شد خشکی‌های شدید تابستانی ممکن است چندین دهه طول بکشد.
سه یون، پژوهشگر و محقق تغییرات آب و هوایی دانشگاه واشنگتن و نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید: شرایط تغییر آب و هوایی در سال 2015 و خسارات ناشی از آن به تالاب‌ها مشابه سال 2070 است. در واقع شرایط کنونی پیش نمایش شرایطی است که در آینده اتفاق خواهد افتاد.
وندی پائن، استادیار دانشگاه سیمون فریزر کانادا که مطالعات زیادی روی دوزیستان رشته کوه‌های شمال غرب اقیانوس آرام انجام داده است، می‌گوید: مطالعات ما نشان می‌دهد که عدم بارش برف در زمستان و دمای بالای تابستان باعث کاهش رشد قورباغه‌های کوچک و مرگ برخی از قورباغه‌های بزرگ می‌شود. همچنین او می‌گوید: سال‌هایی که شرایط آب وهوایی مشابه سال 2015 دارند برای قورباغه‌ها مناسب نخواهد بود.
تالاب‌های کوهپایه‌ای جزو مناطق ناهمواری هستند که در مناطق مرتفع قرار گرفته‌اند. این لکه‌های سبز درخشان در میان سنگ‌ها زیستگاهی برای پرورش قورباغه‌ها، وزغ‌ها ، سمندرها و گودال نوشیدن آب برای حیواناتی از قبیل موش‌های پوزه دراز تا شیر‌های کوهی هستند. آنها همچنین سالن‌های غذاخوری مرتفع برای پرندگان، مارها و پستاندارانی که از دوزیستان و بی مهرگان ساکن در این تالاب‌های مرتفع تغذیه می کنند، هستند.
پژوهشگران مدل‌های جدیدی برای پیش‌بینی تغییرات در چهار گونه از این اکوسیستم‌ها ارایه کردند: تالاب‌های زود گذر، متوسط، چندساله و دایمی.
براساس نتایج مطالعات این پژوهشگران در شرایط آب و هوایی با بارش برف پایین، تبخیر و تعرق بالا و تابستان‌های گرم طولانی بسیاری از این مناطق کوچک ولی مهم زیست محیطی خشک شده و از بین خواهند رفت. مطالعات همچنین نشان می‌دهد که نیمی از تالاب‌های متوسط تا سال 2080 به تالاب‌های زودگذر تبدیل می‌شوند. این برکه‌های آسیب‌پذیر در حال حاضر بهترین زیستگاه برای پرورش قورباغه‌ها و سمندرها هستند.
طبق ارزیابی‌های انجام شده قورباغه‌هایی که در زیر آبشارها زندگی میکنند جزو گونه‌های منحصر به فرد در معرض خطر انقراض هستند.این قورباغه‌ها فقط در ارتفاعات بالای واشنگتن، اورگون و کالیفرنیا یافت می‌شوند و می‌توانند بیش از بیست سال زندگی کنند، میزان بارش برف تا ارتفاع 10 فوت را تحمل کرده و زنده بمانند.
دکتر موران رایان، نویسنده و پژوهشگر که در حال حاضر جزو دانشمندان ارشدی است که با سازمان حفاظت از محیط زیست همکاری می‌کند، در باره این نوع قورباغه‌ها می گوید: در طول فصل جفت‌گیری، درست بعد از گرم شدن تالاب، قورباغه‌های نر برای جلب توجه ماده‌ها صداهای خنده‌دار از خود تولید می کنند که جز کارهای دشوار و فوق العاده خنده دار طبیعی هستند».
تیم تحقیقاتی رایان روشی برای پیش بینی تغییرات آب و هوایی در کوهستان ارائه کردند؛ تالاب‌ها معمولا به دلیل این که کوچک و خارج از دید هستند کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند و از طرفی با وجود ناشناخته بودن ماهیت آنها، تالاب‌ها و حوضچه‌ها جزو مهم‌ترین اکوسیستم‌های جهانی هستند که به نگهداری آب و کربن کمک میکنند، به عنوان فیلتر آلودگی عمل میکنند و مواد غذایی و طبیعی را برای طیف عظیمی از گونه‌های مهاجر تامین میکنند.
رایان می‌گوید: از آنجاییکه این تالاب‌ها خدمات زیادی را ارایه میکنند و منبع تغذیه بسیاری از گونه‌ها هستند، تعیین دقیق اثرات منفی از بین رفتنشان واقعا سخت است. او همچنین می گوید: بسیاری از کارشناسان پیش‌بینی میکنند که تالاب‌ها تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی هستند. مطالعات ما نشان می دهد که دلیل این نگرانی‌ها موجه است. مدیران می‌توانند با مطالعه نقشه‌ها نسبت به تغییرات آب وهوایی امادگی پیدا کنند. به طور مثال رایان و همکارانش با پارک ملی آمریکا همکاری میکنند، زیست‌شناسان از پروژه تالاب‌ها برای ارزیابی و تخمین آمادگی‌های لازم در برابر تغییرات آب و هوایی و حفظ حیات ماهی‌ها استفاده میکنند تا دریاچه‌های طبیعی در مناطق مرتفع را دوباره بازگردانند.
No tags for this post.
