عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی:
ناکامی گردشگری ریشه در کمتوجهی به نوآوری دارد

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی گفت: یکی از دلایل اصلی ناکامی گردشگری در کشور، بیتوجهی به نوآوری و توسعه منطقهای است.
به گزارش خبرگزاری سینا، ایرج قاسمی، دانشیار و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاددانشگاهی با بیان اینکه صنعت گردشگری میتواند پیشران توسعه در شهرها و روستاهای کشور باشد، گفت: امروزه گردشگری به مثابه نوآوری اجتماعی مورد توجه جدی قرار گرفته و در سالهای طولانی به یکی از روشهای توسعه و توسعه منطقهای تبدیل شده است. هرچند در کشور ما صنعت گردشگری کمتر مورد توجه قرار گرفته، اما با بهرهگیری از این ظرفیت میتوان به درآمد ارزی نیز دست یافت.
پتانسیل گردشگری در مناطق کمتر توسعهیافته
این پژوهشگر افزود: توسعه روستاها، شهرها و مناطق کمتر توسعهیافته میتواند با تکیه بر صنعت گردشگری هدفمند صورت گیرد. در حال حاضر مقاصد گردشگری علیرغم داشتن جاذبههای فراوان، جایگاه مناسبی در اقتصاد محلی و منطقهای پیدا نکردهاند. مناطق محروم و کمتر توسعهیافته که از کشاورزی و صنعت دور ماندهاند، یکی از جاذبههای گردشگری به شمار میروند که تاکنون توسعه لازم پیدا نکرده است.
علل ناکامی گردشگری در کشور
مؤلف کتابهای «نوآوری گردشگری منطقهای» و «برنامهریزی کالبدی گردشگری روستایی» در پاسخ به پرسش درباره دلایل عدم توفیق گردشگری در ایران گفت: بررسی دقیق دلایل نیازمند مطالعات گسترده است؛ اما به صورت مقدماتی میتوان گفت مجموعه عوامل ساختاری و پشتیبان در این موضوع تأثیرگذار هستند. یکی از عوامل مهم، توجه کم یا بیتوجهی به نوآوری گردشگری در چارچوب توسعه منطقهای است.
ضرورت مدیریت مقصد و هماهنگی عناصر گردشگری
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی با تأکید بر اهمیت گردشگری و نیاز روزافزون جامعه به این صنعت اظهار کرد: از اواخر دهه گذشته، رشته گردشگری در گروههای توسعه دانشگاهها مطرح شد و برنامهریزی گردشگری زمینه توسعه در مراکز علمی و دانشگاهی پیدا کرد. با این حال، صرفاً افزایش تقاضای گردشگری کافی نیست؛ بلکه مدیریت مقصد و هماهنگی میان عناصر گردشگری باید تقویت شود تا هزینههای گردشگران در منطقه باقی مانده و توسعه پایدار حاصل شود.
اهداف پژوهشگاه در حوزه گردشگری
دکتر قاسمی در پایان توضیح داد: مجموعه پژوهشگاه در طی سه دهه فعالیت خود در گروه برنامهریزی شهری و منطقهای در حوزه گردشگری و تدوین چندین کتاب و انجام طرحهای پژوهشی، به دنبال ارتقای دانش اجتماعی و فرهنگی مرتبط با گردشگری، کمک به سیاستگذاریهای ملی در زمینه گردشگری پایدار، بررسی تأثیرات اجتماعی و روانی گردشگری بر جوامع محلی، توسعه مدلهای نوآورانه برای مدیریت گردشگری شهری و منطقهای بوده است.
وی همچنین خاطرنشان کرد: امروز گردشگری خارجی نیز به مجموعه گردشگری کشور افزوده شده است؛ اما محدودیتهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی مانع توسعه کامل این صنعت شدهاند. امید آن است که گردشگری توان لازم برای توسعه در حال و آینده را داشته باشد.