روشی جدید برای درمان گلیوبلاستوما با شانس بقای بیشتر

مطالعه جدید با استفاده از رویکرد جدید برای درمان گلیوبلاستوما نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان می‌دهد که بقا را افزایش می‌دهد.

به گزارش سیناپرس همدان، یک مطالعه بین‌المللی جدید که در Nature Medicine منتشر شده و به‌عنوان یک چکیده در کنفرانس سالانه انجمن جراحان مغز و اعصاب آمریکا (AANS) ارائه شده است، روش نویدبخشی را برای بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما ارائه می‌دهد.

دکتر فرشاد نصیری و گلاره زاده، جراحان مغز و اعصاب در شبکه بهداشت دانشگاه (UHN) در تورنتو، نتایج یک کارآزمایی بالینی فاز 1/2 را منتشر کردند که ایمنی و اثربخشی یک درمان جدید را بررسی می‌کند که ترکیبی از تزریق یک ویروس انکولیتیک، ویروسی که سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهد و می‌کشد، مستقیماً به داخل تومور و ایمونوتراپی داخل وریدی می‌پردازد.

نویسندگان دریافتند که این درمان ترکیبی جدید می تواند تومور را در بیماران منتخب با شواهدی از بقای طولانی مدت ریشه کن کند.

کار تحقیقاتی نویسندگان همچنین یک امضای ژنتیکی جدید را در نمونه‌های تومور نشان داد که این پتانسیل را دارد که پیش‌بینی کند کدام بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما به احتمال زیاد به درمان پاسخ می‌دهند.

دکتر زاده که همچنین مدیر مشترک موسسه مغز کرمبیل و دانشمند ارشد در مرکز سرطان پرنسس مارگارت است، می گوید: نتایج اولیه کارآزمایی بالینی امیدوارکننده است. ما محتاطانه در مورد مزایای بالینی بلند مدت برای بیماران خوشبین هستیم.

گلیوبلاستوما یک سرطان اولیه مغز است که درمان آن دشوار است. علیرغم درمان تهاجمی که معمولاً شامل برداشتن تومور با جراحی و داروهای شیمی درمانی متعدد است، سرطان اغلب بازمی‌گردد و در این مرحله گزینه‌های درمانی محدود می‌شوند.

مهارکننده‌های نقطه وارسی ایمنی (Immune checkpoint inhibitors) درمان‌های مؤثری برای انواع سرطان‌ها هستند، اما موفقیت محدودی در درمان گلیوبلاستومای عودکننده داشته‌اند. این درمان جدید شامل ترکیبی از یک ویروس انکولیتیک و مهار ایست بازرسی ایمنی، با استفاده از آنتی بادی ضد PD-1 به عنوان یک ایمونوتراپی هدفمند است.

ابتدا، تیم با شناسایی دقیق تومور با استفاده از تکنیک‌های استریوتاکتیک و تزریق ویروس از طریق یک سوراخ کوچک و یک کاتتر خاص، ویروس را تحویل دادند. سپس، بیماران از یک هفته پس از جراحی، هر سه هفته یکبار آنتی بادی ضد PD-1 را به صورت داخل وریدی دریافت کردند.

دکتر زاده توضیح می‌دهد: این داروها با جلوگیری از توانایی سرطان برای فرار از پاسخ ایمنی طبیعی بدن عمل می‌کنند، بنابراین زمانی که تومور از نظر ایمنی غیرفعال است، سود چندانی ندارند، همانطور که این حالت در گلیوبلاستوما وجود دارد.

ویروس‌های انکولیتیک می‌توانند با ایجاد یک ریزمحیط تومور مطلوب‌تر بر این محدودیت غلبه کنند که سپس به تقویت پاسخ‌های ایمنی ضد تومور کمک می‌کند.

ترکیبی از ویروس انکولیتیک و مهار نقطه بازرسی ایمنی منجر به ضربه مضاعف به تومورها می شود. این ویروس مستقیماً باعث مرگ سلول‌های سرطانی می‌شود، اما همچنین فعالیت سیستم ایمنی موضعی را تحریک می‌کند که باعث التهاب می‌شود و سلول‌های سرطانی را در برابر ایمونوتراپی هدفمند آسیب‌پذیرتر می‌کند.

دکتر زاده و همکارانش درمان ابتکاری را در 49 بیمار مبتلا به بیماری عودکننده از 15 بیمارستان در سراسر آمریکای شمالی ارزیابی کردند.

UHN که بزرگترین بیمارستان تحقیقاتی و آموزشی در کانادا و تنها مؤسسه کانادایی درگیر در این مطالعه است، اکثر بیمارانی را که در این کارآزمایی ثبت نام کرده بودند، درمان کرد.

نتایج منتشر شده در Nature Medicine نشان می‌دهد که این درمان ترکیبی بی‌خطر، قابل تحمل است و بقای بیمار را طولانی‌تر می‌کند. این درمان هیچ عارضه جانبی غیرمنتظره عمده ای نداشت و میانگین بقای 12.5 ماه را به همراه داشت که بطور قابل ملاحظه ای بیشتر از شش تا هشت ماه که معمولاً با درمان های موجود مشاهده می شود.

دکتر فرشاد نصیری، نویسنده اول این مطالعه و دستیار ارشد جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه تورنتو می گوید: ما از این نتایج بسیار دلگرم هستیم. بیش از نیمی از بیماران ما به یک مزیت بالینی دست یافتند، و ما شاهد برخی از پاسخ های قابل توجه با کوچک شدن تومورها و حتی ناپدید شدن کامل برخی از آنها بودیم. سه بیمار در 45، 48 و 60 ماه پس از شروع کارآزمایی بالینی زنده مانند.

دکتر زاده می گوید: یافته‌های این مطالعه به‌ویژه معنی‌دار هستند زیرا بیماران در کارآزمایی در زمان عود برداشتن تومور، فقط تزریق ویروس، که یک رویکرد درمانی جدید برای گلیوبلاستوما است نداشتند. بنابراین، دیدن این پاسخ‌ها واقعاً قابل توجه است.

دکتر نصیری می افزاید: ما معتقدیم کلید موفقیت ما انتقال مستقیم ویروس به تومور قبل از استفاده از ایمونوتراپی سیستمیک بود. نتایج ما به وضوح نشان می دهد که این می تواند یک رویکرد ایمن و موثر باشد.

این تیم همچنین آزمایش‌هایی را برای تعریف جهش، بیان ژن و ویژگی‌های ایمنی تومور هر بیمار انجام داد. آنها ویژگی های ایمنی کلیدی را کشف کردند که در نهایت می تواند به پزشکان در پیش بینی پاسخ های درمانی و درک مکانیسم های مقاومت به گلیوبلاستوما کمک کند.

دکتر زاده می گوید: به طور کلی داروهایی که در درمان سرطان استفاده می شود برای هر بیمار جواب نمی دهد، اما معتقدیم زیرجمعیتی از بیماران گلیوبلاستوما وجود دارد که به خوبی به این درمان پاسخ می دهند. من معتقدم این کار مشترک، ترکیبی از علوم پایه و آزمایشات بالینی، کلید پیشبرد درمان های شخصی برای گلیوبلاستوما است. این یکی از معدود کارآزمایی‌های بالینی با نتایج مطلوب برای گلیوبلاستوما در دهه گذشته است و واقعاً یک تلاش تیمی بود.

گام های بعدی برای گروه آزمایش اثربخشی درمان ترکیبی در برابر سایر درمان ها در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده است.

دکتر نصیری می گوید: ما از این نتایج دلگرم هستیم، اما هنوز کار زیادی در پیش داریم. هدف ما مثل همیشه کمک به بیمارانمان است. این چیزی است که ما را برای ادامه این تحقیقات ترغیب می کند.

منبع: Nature Medicine

مترجم: سید سپهر ارومیهء