گیاهان علاقه‌ای به دیاکسیدکربن اضافی ندارند
کوری کلیولند استاد بیوشیمی دانشگاه مونتانا بیان می‌کند: «نتیجه گیری نهایی از تحقیق نشان می‌دهد که در پایان قرن بیستم، بیشتر از 10 درصد کربن در جو وجود خواهد داشت که، تغییرات آب وهوایی را تسریع خواهد بخشید. اگر انتشار دی اکسید کربن در جو توسط انسان‌ها با همان شرایط قبلی ادامه پیدا کند، چرخه رشد گیاهان افزایش پیدا نخواهد کرد و شرایط دیگر طبق پیش بینی‌های ما پیش نخواهد رفت».
نتایج این مطالعه به تازگی در مجله نیچر جئوساینس منتشر شد که توسط کلیولند و بیل اسمیت با همکاری دانشگاه کلرادو و آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام مورد بررسی قرار گرفته بود.
ویل ویدر دانشمند مرکز ملی تحقیقات جوی بیان می‌کند: «بشریت تا کنون به حد زیادی از دی اکسید کربنی که توسط گیاهان در اتمسفر جا به جا می‌شود استفاده کرده است. اما در صورت فقدان مواد غذایی توانایی گیاهان برای حفظ دی اکسید کربن محلول کاهش می‌یابد و پس از آن تغییرات جوی مشکلی بزرگتر از آنچه که ما فکر می‌کنیم به بار خواهد آورد. مگر این که جوامع تولید گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند.»
کلیلوند و همکارانش 11 مدل هواشناسی را بررسی کردند تا تغییرات نیتروژن و فسفر را ارزیابی کنند. آنها دریافتند که محدودیت نیتروژن به طور قطع میزان جذب دی اکسید کربن گیاه را 19 درصد کاهش خواهد داد و در شرایط کمبود نیتروژن و فسفر میزان جذب دی اکسید کربن گیاه تا 25 درصد کاهش خواهد یافت. فرض بسیاری از مدل‌های هواشناسی بر این است که گیاهان افزایش دیاکسیدکربن جو را با رشد بیشترشان پاسخ می‌دهند که همان اثر باروری دی اکسید کربن نامیده می شود و شامل رشد بیشتر گیاهی در نتیجه جذب بیشتر دی اکسید کربن از اتمسفر همراه با تغییرات جوی است.
کلیلوند در این باره بیان می‌کند: «دی اکسید کربن تنها عامل رشد گیاهان نیست و مواد مغذی خاک مخصوصا نیتروژن وفسفر در رشد گیاه بسیار تعیین کننده هستند». از آنجاییکه تامین این مواد مغذی محدود است، دانشمندان هشدار داده‌اند که رشد گیاهان کمتر از آنچه که مدل‌های هواشناسی ارزیابی کرده‌اند خواهد بود. او همچنین بیان کرد: «بیشتر مدل‌های هواشناسی پیشین مواد مغذی را در نظر نگرفته‌اند به این دلیل که شبیه سازی برخی فرآیندهای بیوشیمیایی بسیار سخت است و از یک اکوسیستم به اکوسیستم دیگر بسیار متفاوت است».
انجمن زمین شناسی مرکز تحقیقات ملی جوی با همکاری بنیاد انرژی وعلوم ملی ایالات متحده از اولین کسانی هستند که نقش مواد غذایی را در مدل‌های پیش بینی تغییرات آب و هوایی در نظر گرفتند. در مطالعات جدید، پژوهشگران مدل‌های جهانی مرتبط با هواشناسی را که در مطالعات بین المللی تحت عنوان پروژه مدل‌های دینامیکی و مقایسه ای فاز پنج استفاده شده بودند را مطالعه کردند و بیشتر در مورد رشد گیاهان در شرایط ویژه جغرافیایی و مقایسه رشد آنها در شرایط تغییرمقدار نیتروژن و فسفر قابل دسترس که در نتیجه رسوب ذرات معلق در هوا و عوامل دیگر به وجود آمده اند تمرکز کردند.
کلیولند می‌گوید: «ما دریافتیم که به جای مصرف و پایین آمدن سطح کربن، زیست کره خاکی می تواند یک منبع ناتمام از گازهای گلخانه‌ای جو تا پایان قرن باشد و با فعالیت میکروب‌های خاک، کربن بیشتری آزاد شود و گیاهان در حال رشد بتوانند این کربن را جذب کنند. البته این به طور قطع تایید نشده است. یکی از سوال‌هایی که وجود دارد این است که میکروب‌های خاک (که در خاک نیتروژن و دی اکسید کربن را در جو آزاد می کنند) با افزایش دما چه عکس العملی نشان می‌دهند. همین طور دانشمندان نمی‌دانند که آیا گیاهان در جذب مواد غذایی خاک موثر خواهند بود یا نه. اگر پاسخ این سوال منفی باشد در این صورت گیاهان در شرایط افزایش دیاکسیدکربن و افزایش دما قادر به ادامه حیات نخواهند بود. ویدر می‌گوید:« برای ذخیره کربن بیشتردر زمین، گیاهان نیتروژن و فسفر بیشتری نیاز دارند. در غیر این صورت، دی اکسید کربن موجود در اکوسیستم‌های زمینی می‌توانند مشکل آنها را برطرف کنند.»
No tags for this post.
