کاوشگری در اعماق اقیانوس ها

با این حال می توان با ساخت دستگاه هایی بسیار مقاوم در برابر فشار زیاد، به کاوش در اعماق چند هزار متری اقیانوس ها پرداخت. گروهی از دانشمندان در حال حاضر به ساخت مجهزترین ربات اقیانوس نورد مشغولند که می تواند در اعماق چند هزارمتری آبهای آزاد سفر کند.

 ویکتور زیکوف (Victor Zykov)، سرپرست امور پژوهشی موسسه اقیانوس اشمیت در پالو آلتو کالیفرنیا است. او به همراه تیمش در حال حاضر به کار برای ساخت یک ربات کنترل از راه دور برای کاوش در اعماق اقیانوس مشغول است. هدف این تیم، ساخت دستگاهی مشابه چیزی است که چند وقت پیش در عمق ده هزاری اقیانوس در نیوزیلند نابود شد. آقای زیکوف در مصاحبه ای با مجله نیوساینتیست، به تشریح روند پیشرفت این پروژه و نیز چالش های پیش روی آن می پردازد.

شما قصد دارید رباتی جایگزین «نروس» (Nereus) که در سال جاری در نیوزیلند نابود شد بسازید. اگر ممکن است، ابتدا در مورد اتفاقی برای «نروس» روی داد توضیح دهید.

نروس در منطقه ای به نام «کرمادک» (Kermadec) در نیوزیلند از درون ترکید و نابود شد. با اینکه هنوز بررسی های رسمی هنوز به پایان نرسیده است، اما یافته های اولیه حکایت از آن دارد که برخی بخش های این وسیله نتوانستند فشار شدید عمق اقیانوس را تحمل کند. فشار در آن اعماق بسیار زیاد است. برای درک بهتر این میزان فشار، می توانید فرض کنید که سه دستگاه خودروی «هاموی» (نوعی خودروی سنگین وزن نظامی) بر روی هم قرار گرفته اند و فشار ناشی از وزن آن بر مساحتی به اندازه یک بند انگشت وارد می شود. وقتی وسیله در اقیانوس بارها بالا و پایین می رود، این فشار کم و زیاد می شود و در نتیجه موجب گسترش هر گونه ترک بسیار جزئی بر روی بدنه آن می شود.

این رویداد ناخوشایند چه زیان هایی برای دانش اقیانوس شناسی به همراه داشت؟

نروس تنها وسیله موجود برای جامعه بین المللی اقیانوس شناسی برای انجام مطالعه و بررسی در عمق 6000 متری اقیانوس (که معمولاً عمق هادال هم خوانده می شود) بود. قرار بود که نروس در مجموع پنج ماموریت مختلف را به انجام برساند. طبق برنامه ریزی های اولیه قرار بود پیچیده ترین ماموریت آن در سال 2014 به انجام برسد و به همین دلیل، نابودی نروس یک زیان بزرگ برای پیشرفت علم اقیانوس شناسی محسوب می شود.

در حال حاضر، شما در حال طراحی نمونه ای بهبود یافته دیگر هستید. برای اینکه ربات جدید بتواند در اعماق اقیانوس از مقاومت بیشتری برخوردار باشد، چه کاری می خواهید انجام دهید؟

به جای استفاده از سرامیک و یا کره شیشه ای توخالی، ما قصد داریم از نوعی ماده جدید به نام «فوم سینتاکتیک» (syntactic foam) استفاده کنیم. این ماده در واقع نوعی اپوکسی رزین است که انبوهی از کره های بسیار ریز شیشه ای توخالی درون آن جای گرفته اند. آخرین نمونه ای که ساخته ایم می تواند در عمق 11 هزار متری هم دوام بیاورد، البته برخی از کره های شیشه ای آن از بین می روند، اما از انجا که در این مجموعه، تعداد زیادی کره توخالی شیشه ای وجود دارد، کل مجموعه همچنان پابرجا می ماند.

همچنین دوربین این ربات نیز بسیار کوچکتر خواهد بود و با استفاده از نوعی فناوری بسیار ظریف، از یاقوت کبود و یا اکریلیک ساخته خواهد شد. هر دوی این مواد خواص قابل پیش بینی تری نسبت به شیشه دارند.

آیا تغییرات دیگری هم در این دستگاه جدید ایجاد خواهید کرد؟

سیستم ناوبری این ربات ارتقاء خواهد یافت و دقت آن در موقعیت یابی حتی در عمق 11 هزارمتری اقیانوس، به 10 متر خواهد رسید. همچنین از باتری های بهتری استفاده خواهیم کرد که نیازمند دستگاه های ویژه مقاوم در برابر فشار نباشند. همچنین کشتی پشتیبان ربات می تواند با استفاده از یک صفحه نمایش با دقت بالا و دید 180 درجه ای، موقعیت دوربین در ربات را تغییر دهد. ما قصد نصب کردن یک دوربین سه بعدی را داریم تا به این ترتیب بتوان تصاویری با کیفیت بالا به دست آورد. ما بر این باوریم که به این ترتیب، اپراتور ربات می تواند دید بهتری برای هدایت آن داشته باشد و در نتیجه، خطر کمتری برای این ربات به وجود آید.

نام این دستگاه جدید چیست و چه وقت برای کاوش در اعماق اقیانوس آماده خواهد شد؟

فعلاً نام N11k را برای آن برگزیده ایم، با این حال این نام موقتی است. فکر می کنم باید در آینده رقابتی بین پژوهشگران، دانشجویان و دانشمندان برگزار کنیم تا نامی مناسب برای این دستگاه انتخاب شود. طیف برنامه ریزی ها، قرار است این دستگاه تا اوایل سال 2016 ساخته شده و در سال 2017 نیز برای نخستین ماموریت در دنیای واقعی به کار گرفته شود.

 

مترجم: صالح سپهری فر

 

No tags for this post.