کنترل صندلی چرخدار از طریق ذهن
محققان در این پژوهش به وضوح نشان داده‌اند که اگر افراد معلول دارای یک ایمپلنت در داخل جمجمه باشند، بوسیله دستگاه‌های غیرتهاجمی کنترل بهتری روی صندلی چرخدار خود خواهند داشت.
میگل نیکوللیس، یک عصب شناس در دانشگاه دوک اظهار کرد: در برخی از افرادی که معلولیت‌های جسمی شدید دارند حتی پلک زدن نیز امکان پذیر نیست و برای آنها استفاده از یک صندلی چرخدار یا دستگاهی با اقدامات غیرتهاجمی مانند EEG (یک دستگاه است که از طریق الکترود بر روی پوست سر بر امواج مغزی نظارت می‌کند) ممکن است کافی نباشد.
نوار مغزی یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) یا الکترومغزنگاری، ثبت فعالیت الکتریکی مغز است. این تکنیک شامل گرفتن سیگنال‌های مغز توسط الکترودهای سطحی، بهبود سیگنال‌ها (تقویت و حذف نویز)، چاپ سیگنال و تجزیه و تحلیل آن است. آنچه در نهایت بر روی کاغذ چاپ می‌شود، الکتروآنسفالوگرام نامیده می‌شود.
محققان برای نظارت بر سیگنال‌های مغز یک میمون رزوس از یک رایانه استفاده کردند. آنها سیگنال‌هایی از صدها سلول عصبی از دو منطقه مغز میمون‌ها که مربوط به حرکت و احساس است را ثبت کردند.
در طول این آزمایشات، همانطور که حیوانات در مورد حرکت به سمت هدف مورد نظر خود فکر می‌کردند (در این مورد هدف آنها یک کاسه حاوی انگور تازه بود)، رایانه فعالیت مغز آنها را خوانده و سیگنال‌های دریافتی از نورون‌ها را به صندلی چرخدار می‌فرستد تا به سمت مقصد مورد نظر حرکت کند.
نیکوللیس گفت وقتی که میمون‌ها به این نتیجه رسیدند که تنها با فکر کردن به ظرف انگور می‌توانند به آن دست یابند، هر بار سریع‌تر از دفعه قبل این کار را انجام دادند.علاوه بر این، محققان با بررسی سیگنال‌های مغزی حیواناتی نظیر میمون دریافتند که آنها همچنین قادرند تا میزان فاصله میان خود تا ظرف انگور را نیز محاسبه کرده و آن را در نظر بگیرند.
نیکوللیس اظهار کرد: این سیگنال در بین سیگنال‌های اولیه آزمایش مغز میمون وجود نداشت و تنها فاکتوری بود تا بوسیله آن میمون بتواند در انجام این کار حرفه ای شود.نیکوللیس گفت که این تیم در حال حاضر امیدوار است تا بتواند این آزمایش را با ضبط سیگنال‌های عصبی بیشتر گسترش داده تا دقت و کارآیی این فناوری را برای استفاده در انسان‌ها افزایش دهد.
به گزارش ایسنا، این پژوهش در مجله " Scientific Reports" منتشر شده است.
No tags for this post.
