یافته های جدید محققان آمریکایی
مبارزه با سرطان به کمک یک سلول ایمنی کمتر شناخته شده

ایمونوتراپی، راهی برای درمان سرطان است که سیستم ایمنی بیمار را برای از بین بردن تومورها به کار می گیرد. ایمونوتراپی، به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا بتواند عملکرد بهتری در برابر سرطان داشته باشد؛ با این حال، این روش درمانی، در همه بیماران تاثیر یکسانی ندارد و عوارض جانبی آن بسته به وضعیت بیمار، نوع سرطان، نوع ایمونوتراپی و دوز آن، متفاوت هستند.

به گزارش سیناپرس، یک تیم تحقیقاتی به رهبری محققان دانشکده پزشکی هاروارد، به بررسی این موضوع که چرا پاسخ دهی به ایمونوتراپی در افراد مختلف، متفاوت است، پرداخته است. نتایج این مطالعه که بر روی موش ها انجام شد، نشان داده اند که سلول های ایمنی به نام نوتروفیل ها نقش کلیدی در موفقیت ایمونوتراپی دارند.

دانشمندان، توصیح داده اند:نوتروفیل ها، هویت های مولکولی متفاوتی دارند؛ برخی، رشد تومور را تقویت می کنند، در حالی که برخی دیگر با سلول های سرطانی مبارزه می کنند. بررسی ها نشان دادند که نوتروفیل های مبارزه کننده با سرطان، در تومورهایی که با موفقیت به ایمونوتراپی پاسخ می دهند، بیشتر هستند.

اکثر تحقیقاتی که در رابطه با ایمونوتراپی انجام می شوند، بر روی سلول ‌های ایمنی تطبیقی، متمرکز هستند. این سلول ها که شامل سلول های T می شوند، با ایمونوتراپی فعال می شوند و سلول های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله می کنند.

با این حال، معمولا توجه زیادی به نوتروفیل ها، که رایج ترین سلول ها در دستگاه ایمنی هستند، نمی شود. نوتروفیل ها، نوعی گلبول سفید هستند که در مغز استخوان تولید می شوند و در خون و بافت ها گردش می کنند.

برای درک نقش نوتروفیل ها در پاسخ ایمنی به سرطان، محققان، موش های مبتلا به سرطان ریه یا کولورکتال که تحت ایمونوتراپی قرار گرفته بودند را مورد مطالعه قرار دادند. تیم تحقیقاتی در کمال تعجب دریافت که تعداد نوتروفیل ها در تومورهایی که به خوبی به ایمونوتراپی پاسخ دادند، به طور چشمگیری افزایش یافت.

این مطالعه، یک جنبه اساسی از نحوه واکنش سیستم ایمنی به سرطان را روشن می کند. درصورت تایید، این یافته ‌ها می ‌توانند مبنای درمان ‌های جدیدی باشند که با هدف قرار دادن نوتروفیل ‌ها برای تقویت پاسخ ایمنی در برابر تومورها، پاسخ دهی بیماران به ایمونوتراپی را موثرتر کنند.

به گزارش سیناپرس، یافته های تحقیقاتی این مطالعه در مجله Cell منتشر شده اند.

مترجم: سنا حدلفیه

No tags for this post.