نمونه برداری از یک سیارک در ماموریت فضایی
بر اساس نتایج تحقیقات جدید از تجزیه و تحلیل ذرات گرد و غبار جمع آوری شده از سنگ های سیارکی به نام ایتوکاوا (Itokawa)، مشخص شد که این سیارک که به عنوان یک خطر بالقوه برای زمین شناسایی شده، به سختی نابود می شود.
به گزارش سیناپرس، ایتوکاوا با وسعت ۳۳۰ متر، اولین سیارکی است که در یک ماموریت فضایی نمونه برداری شده است. آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن کاوشگر هایابوسا ۱ خود را در سال ۲۰۰۳ برای مطالعه ایتوکاوا به فضا پرتاب کرد و موفق شد حدود یک میلی گرم از مواد گرفته شده از سطح سیارک را هفت سال بعد به زمین بازگرداند.
اکنون، یک تیم بین المللی از محققان به رهبری دانشگاه کرتین استرالیا، سه ذره گرد و غبار را از نمونه مورد مطالعه قرار داده اند تا سن و وضعیت ایتوکاوا را تخمین بزنند. قدمت آرگون نمونه برداری شده نشان داد که این سیارک بیش از ۴.۲ میلیارد سال قدمت داشته و ساختاری شبیه بالشتک دارد. همچنین تیم تحقیقاتی کشف کرد که ایتوکاوا پیرتر و سخت تر از آن چیزی است که قبلا تصور می شد.
فرد جوردان (Fred Jourdan) پژوهشگر ارشد این تحقیق گفت: برخلاف سیارک های یکپارچه، ایتوکاوا یک تکه سنگ نیست، بلکه متعلق به خانواده توده‌های قلوه سنگی است به این معنی که تماماً از تخته سنگ ها و صخره‌های سست ساخته شده و تقریباً نیمی از آن فضای خالی است.
جوردان افزود: این شکاف‌ها باعث می شود که این سیارک ها، شوک ناشی از برخورد را جذب کنند. ما دریافتیم که ایتوکاوا مانند یک بالشتک فضایی غول پیکر بوده و نابود کردن آن بسیار سخت است. به گزارش سیناپرس، ایتوکاوا در اصل از یک سیارک باستانی یکپارچه تشکیل شده که پس از یک برخورد شدید به قطعات کوچکتر تبدیل شده است. تکه هایی از سنگ و غبار باقی مانده تحت تأثیر نیروهای گرانشی در توده ای از آوار به هم پیوسته و ایتوکاوا را ایجاد کرده اند.
او همچنین گفت: اکنون که ما دریافتیم این سیارک ها به اندازه کل تاریخ منظومه شمسی زنده هستند، پس قاعدتا بیشتر از آنچه قبلاً تصور می شد وجود داشته و بنابراین احتمال بیشتری وجود دارد که به سمت زمین پرتاب شوند.
جوردان معتقد است: مطالعه این نوع سنگ های فضایی با جزئیات بیشتر به آژانس های فضایی در سراسر جهان کمک می کند تا استراتژی هایی برای جلوگیری از برخوردهای احتمالی ایجاد کنند. از آنجایی که از بین بردن ایتوکاوا دشوار است، ایجاد یک انحراف ممکن است راه بهتری برای دور کردن آن از زمین باشد.
به گزارش سیناپرس، جوردان در خاتمه افزود، خبر خوب این است که ما همچنین می توانیم از این اطلاعات به نفع خود استفاده کنیم و حتی می توانیم به طور بالقوه از رویکرد تهاجمی تری مانند استفاده از موج ضربه ای یک انفجار هسته ای برای هل دادن آن استفاده کنیم که آن را از مسیرش خارج کند.
گفتنی است مکه سال گذشته، ناسا نشان داد که می توان با استفاده از ضربه جنبشی در مأموریت DART، یک سیارک را منفجر کرده و مدار آن را تغییر داد.
مترجم: کاظم فلاحی پناه
منبع: theregister
No tags for this post.
