بزرگداشت خواجوی کرمانی
به گزارش خبرگزاری سینا پرس اصفهان، 17 دی ماه روز بزرگداشت خواجوی کرمانی نام گذاری شده، خواجو از جمله شاعرانی است که آثار ارزشمندی از خود به جا گذاشته، او با ذوق و طبع بلند در کنار فن سخنوری خود در بیان معانی، معجزه ای به پا کرد.
زتو با تو راز گویم به زبان بی زبانی به تو از تو راه جویم به نشان بی‌نشانی
چه شوی زدیده پنهان که چوروز می‌نماید رخ همچو آفتابت، ز نقاب آسمانی
تو چه معنی لطیفی که مجرد از دلیلی تو چه آیت شریفی که منزه از بیانی
ز تو دیده چون بدوزم که تویی چراغ دیده ز تو کی کناره گیرم که تو در میان جانی
کمال‌الدین ابوالعطاء محمودبن علی‌بن محمود، معروف به خواجوی کرمانی، زاده ۶۸۹ هجری قمری در کرمان است، وی سال ۷۵۲ هجری قمری درگذشت، خواجو از شاعران بزرگ قرن هشتم بود.
آرامگاه خواجو در تنگ الله اکبر شیراز است،او از شاعران مغول بود، به همین دلیل اشعاری در مدح سلاطین منطقه فارس سروده است.
وی در دوران جوانی به سفرهای زیادی رفت و از شهرهای اصفهان، شام، ری، عراق، آذربایجان و مصر بازدید کرد، اما در شهر شیراز اقامت گزید.
خلاق المعانی و ملک الفضلا از القاب او بود، اشعار او جز شعرهای عرفانی به حساب می آید، مضامین عرفانی در غزلیات او به صراحت دیده می شود.
او در طب و ریاضیات نیز صاحب نظر بود، طنز و هزل و انتقادات اجتماعی نیز در بین اشعار او دیده می شد.
گزارش: مولود عبداللهی پور
