ساخت آزمایشگاهی نانوکامپوزیت الکترومغناطیسی به روشی ساده و کم هزینه
جهت ساخت این نانوکامپوزیت از روشی منطبق بر اصول شیمی سبز استفاده شده که خود منجر به کاهش آلودگی‌های زیست محیطی در تولید این ماده می‌شود.
کامپوزیت‌های مغناطیسی- الکتریکی ترکیباتی هستند دارای کاربردهای مختلفی در صنایع مختلف از جمله ابزارهای ذخیره‌ی اطلاعات، دستگاه‌های کنترل رزونانس مغناطیسی میدان الکتریکی، دستگاه‌های تبدیل انرژی مغناطیسی به الکترونوری و … هستند. همین کاربردهای وسیع باعث شده امروزه توجه دانشمندان زیادی به این ترکیبات معطوف شود. ویژگی برجسته‌ی این دسته از مواد بروز همزمان خواص مغناطیسی و الکتریکی در آن‌هاست.
به گفته‌ی دکتر مسعود صلواتی نیاسری، هدف از این پژوهش تهیه‌ی نانوکامپوزیتی از خانواده‌ی کامپوزیت‌های مغناطیسی-الکتریکی از جنس PbTiO3/PbFe12O19 بوده است.
وی در ادامه افزود: «برای ساخت نانوکامپوزیت مورد نظر از روش سل-ژل خوداحتراقی، که روشی ساده، سریع و مقرون به صرفه است و افزون بر آن راندمان بالایی نیز دارد، استفاده شد.»
در این طرح از مالتوز (مواد قندی حاصل از جوانه‌ی جو) که یک ماده‌ی طبیعی و بی‌ضرر است، به عنوان عامل کاهنده در فرایند ساخت استفاده شده که عامل مهمی در راستای کاربرد اصول شیمی سبز در سنتز مواد و کاهش آلودگی‌های محیط زیست به شمار می‌رود. همچنین به کار بردن نمک‌های نیتراتی به عنوان پیش ماده، دلیل دیگری در کاهش هزینه‌های مصرفی و مقرون به صرفه بودن ساخت نمونه‌ها بوده است.
به گفته‌ی این محقق، خواص و ویژگی‌های مختلف نانوکامپوزیت‌های صفحه‌ای شکل سنتز شده از جمله ساختار، خلوص محصول و خاصیت مغناطیسی آن‌ها به کمک روش‌های مختلف از جمله XRD، SEM، TEM و EDS مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این بررسی‌ها حاکی از بهبود ساختار نانوصفحات ایجاد شده و خواص مغناطیسی این نانوکامپوزیت بوده است. در واقع ترکیب نهایی یک نانوکامپوزیت سوپرپارامغناطیس است.
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،نتایج این کار که حاصل تلاش‌های دکتر مسعود صلواتی نیاسری، عضو هیأت علمی دانشگاه کاشان، فاطمه انصاری و اعظم سبحانی است، در مجله‌ی Composites Part B: Engineering (جلد 85، سال 2016، صفحات 170 تا 175) چاپ شده است.
No tags for this post.به گفته‌ی دکتر مسعود صلواتی نیاسری، هدف از این پژوهش تهیه‌ی نانوکامپوزیتی از خانواده‌ی کامپوزیت‌های مغناطیسی-الکتریکی از جنس PbTiO3/PbFe12O19 بوده است.
وی در ادامه افزود: «برای ساخت نانوکامپوزیت مورد نظر از روش سل-ژل خوداحتراقی، که روشی ساده، سریع و مقرون به صرفه است و افزون بر آن راندمان بالایی نیز دارد، استفاده شد.»
در این طرح از مالتوز (مواد قندی حاصل از جوانه‌ی جو) که یک ماده‌ی طبیعی و بی‌ضرر است، به عنوان عامل کاهنده در فرایند ساخت استفاده شده که عامل مهمی در راستای کاربرد اصول شیمی سبز در سنتز مواد و کاهش آلودگی‌های محیط زیست به شمار می‌رود. همچنین به کار بردن نمک‌های نیتراتی به عنوان پیش ماده، دلیل دیگری در کاهش هزینه‌های مصرفی و مقرون به صرفه بودن ساخت نمونه‌ها بوده است.
به گفته‌ی این محقق، خواص و ویژگی‌های مختلف نانوکامپوزیت‌های صفحه‌ای شکل سنتز شده از جمله ساختار، خلوص محصول و خاصیت مغناطیسی آن‌ها به کمک روش‌های مختلف از جمله XRD، SEM، TEM و EDS مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این بررسی‌ها حاکی از بهبود ساختار نانوصفحات ایجاد شده و خواص مغناطیسی این نانوکامپوزیت بوده است. در واقع ترکیب نهایی یک نانوکامپوزیت سوپرپارامغناطیس است.
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،نتایج این کار که حاصل تلاش‌های دکتر مسعود صلواتی نیاسری، عضو هیأت علمی دانشگاه کاشان، فاطمه انصاری و اعظم سبحانی است، در مجله‌ی Composites Part B: Engineering (جلد 85، سال 2016، صفحات 170 تا 175) چاپ شده است.
