وقتی شیرهای دریایی خنگ می شوند
اسکن مغز 30 شیر دریایی نشان میدهد که مغز آنها به ویژه قسمت «اسبک مغز» یا «هیپوکام» آسیب دیده است. این قسمت مغز مرکز یادگیری، حافظه و مسیریابی در حیوانات است و در مقابل سمی که دوئومیک اسید نامیده میشود، آسیب میبیند.
به گفته پیتر کوک، محق این پروژه از دانشگاه کالیفرنیا، دوئومیک اسید از گلوتامیک تقلید میکند. گلوتامیک یک ماده شیمیایی است که پالسهای عصبی را به مغز منتقل میکنند و زمانی که میزان آن بیش از حد شود، باعث بیشفعال شدن سلولهای عصبی هیپوکام و صرع مزمن میشود.
وی میگوید: «اختلالات رفتاری ناشی از آسیب مغزیاسید دوئومیک بسیار شدید است و تاثیر مستقیم روی پیدا کردن غذا و مسیریابی در شیرهای دریایی میگذارد و در نتیجه باعث مرگ آنها میشود».
شیرهای دریایی آلوده به سم جلبک
سالانه صدها شیر دریایی در سواحل کالیفرنیا یافت میشوند که با صخرهها برخورد کردهاند و بعد از کالبدشکافی نشانههایی از مسمومیت اسید دوئومیک در آنها دیده میشود که شامل گیجی و تشنج این حیوانات میشود.
محققان حدس میزنند که هزاران شیر دریایی با این ماده مسموم شدهاند. جلبکهای میکروسکوپی که این سم را در آب دریا تولید میکنند، «Pseudo-nitzschia» نام دارند و در سالهای اخیر با رشد بیسابقه و زیادی در حال افزایش هستند ولی امسال با رکورد همراه بوده است و این جلبکها از سواحل سانتا باربارا در کالیفرنیا تا آلاسکا کشیده شدهاند.
دانشمندان دلیل افزایش بیرویه این جلبک را آلودگیهای اقیانوسی از مواد شیمیایی مانند کود و همچنین گرم شدن آب اقیانوس به دلیل تغییر اقلیمی میدانند.
این سم در صدف و ماهیهای کوچک که از این جلبکها تغذیه میکنند، انباشته میشود و از سوی دیگر، شیر دریایی، دیگر پستانداران دریایی و پرندگان آبزی با خوردن این صدفها و ماهیها در معرض این سم قرار میگیرند.
کوک میگوید: «اثرات دوئومیک اسید زمان طولانی باقی میماند اما از دهه 1980 تاکنون، الگوی رشد و توسعه نشاندهنده تبعات بسیار وسیعتر و آسیب جدیتر به حیوانات دریایی است».
شیرهای دریایی که در معرض این سم قرار میگیرند، به تدریج ارتباط هیپوکام و تالاموس خود را از دست میدهند. این ارتباط مغزی، ساختار ادراک حسی و تنظیم عملکرد مغز را تنظیم میکند. این آسیب هیپوکام همچنین در عملکرد حافظه حیوان تاثیر منفی میگذارد و در نتیجه حیوان در پیدا کردن غذا دچار سردرگمی و مشکل میشود.
کوک در ادامه میگوید: «صدها شیر دریایی هر سال با صخرهها برخورد میکنند و اکثر آنها جان خود را از دست میدهند و بقیه هم برای مدتی میتوانند خود را بازیابی کرده و خود را نجات دهند».
منبع:آنا
No tags for this post.