آزمایش تصمیم گیری اخلاقی در خودروی بدون راننده
به تازگی ، پروفسور کریس گردز (Chris Gerdes) از دانشگاه استنفورد برای بررسی اصول و قواعد اخلاقی که به هنگام استفاده از خودروهای بدون نیاز به راننده ایجاد می شوند دست به آزمایشی ویژه زد. او تصمیم گرفت تا با یکی از این خودروها در جاده رانندگی کند و این خودرو را در یک دوراهی عجیب از نظر تصمیم گیری قرار بدهد. او در حین انجام این آزمایش به مسائل بسیار جذابی روبرو شد که در ادامه این مقاله مطرح خواهد شد.
این پروفسور در این آزمایش یکی از وسایل نقلیه بدون نیاز به راننده را در یکی از جاده های شبیه سازی شده قرار داد. نرم افزار موجود در خودروی مورد آزمایش در طی روند آزمایش در شرایطی قرار گرفت که می بایست میان برخورد با موانع مخروطی یا عبور از خطوط موازی که جهت نشان دادن ممنوعیت سبقت گرفتن در جاده طراحی شده بود یکی را انتخاب کند. در واقع این خودرو شرایط این خودرو به نحوی بود که یا باید با موانع تصادف می کرد یا به قانون شکنی روی می آورد. این تصمیم گیری برای یک انسان بسیار ساده به نظر می رسد اما این خودرو برای اتخاذ این تصمیم ساده مدت بسیار زیادی را صرف کرد.
پرفسور گردز برای سالیان سال یکی از چهره های شناخته شده در صنعت خودروهای بدون راننده بوده است. او و تیم همکارانش سازنده خودرو بدون راننده شلی (Shelley) بودند. این خودرو بدون راننده موفق شد با سرعتی فراتر از یک خودروی مسابقه ای آماتوری از جاده کوهستانی پایکس پیک واقع در رشته کوه فرانت گذر کند.
بعد از گذشت سال ها مباحثه درباره اخلاقیات خودروهای بدون سرنشین، این مسئله به یکی از اصلی ترین مسائل موجود در صنایع خودروهای بدون سرنشین شده است که پیامدهای قانونی زیادی را به همراه خواهد داشت. قبول مسئولیت شرکت ولوو برای تصادفات خودروهای بدون راننده خود آخرین نمونه تلاش شرکت های خودرو ساز در این زمینه به حساب می آید. این به آن معناست که انجام این کار مهم توسط پروفسور گردز در آینده ای نه چندان دور پیامدهای عملی خاص خود را به همراه خواهد داشت.
No tags for this post.
