«روایت درمانی» روشی موثر در کاهش اضطراب اجتماعی
سیناپرس: اضطراب اجتماعی (SAD) نوعی اختلال روانی است که باعث می شود شخص از قرار گرفتن در یک یا چند موقعیت اجتماعی دچار ترسی مشخص و مزمن گردد. این شخص از آن جایی که خود را در معرض موشکافی به وسیله دیگران می بیند، مدام دچار این ترس می شود که مبادا کاری انجام دهد که موجب خجالت و یا تحقیرش گردد.
برای درمان این اختلال روش های مختلفی به کار گرفته می شود. در این میان یکی از روش هایی که به نظر می رسد قادر است تاثیرات درمانی مناسبی بر این اختلال داشته باشد، روش نسبتا جدید «روایت درمانی» است.
در فرایند «روایت درمانی» به افراد کمک می شود تا از راه درگیر شدن در گفتگوهای درمانی، بر مشکلاتشان غلبه نمایند. این گفتگوها شامل برون ریزی مشکل، استخراج پیامدها، پر رنگ کردن نقشه های تازه و اتصال به گذشته است.
به منظور بررسی اثربخشی این روش درمانی بر اضطراب اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان دختر دوره راهنمایی، پژوهشگرانی از دانشگاه اصفهان مطالعه ای را به انجام رسانده اند.
در این مطالعه که نتایج آن در نشریه «روان شناسی مدرسه» دوره 3 شماره 3/73-61 به چاپ رسیده است، با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تعدادی از مدارس دوره راهنمایی دخترانه اصفهان انتخاب گردیدند و پرسش نامه هایی بین دانش آموزان آن ها توزیع گردید. سپس از میان همه دانش آموزان، 30 نفر از آن هایی که بالاترین نمره را در ارزیابی اختلال اضطراب اجتماعی کسب کرده بودند انتخاب گردیده که به دو گروه آزمایش و کنترل (شاهد) تقسیم شدند.
یافته های پژوهش نشان داد که فرایند «روایت درمانی» می تواند به طور موثری باعث کاهش اضطراب اجتماعی شود. در واقع اختلال اضطراب اجتماعی دانش آموزانی که در این فرایند درمانی شرکت داشتند، به طور معنی داری کاهش پیدا کرده و از سوی دیگر عزت نفس آن ها افزایش یافت.
محققین در توضیح نتایج یافته های خود بیان کرده اند که هدف «روایت درمانی» توجه دادن افراد به باورهای ناکارآمد و تغییر آن ها، برونی کردن و از کار انداختن مشکل و ایجاد نگاه بیرونی از زوایای مختلف به آن و در نتیجه خلق تفسیری دگرگون و تالیفی دوباره برای روایت و داستان زندگی شخصی است. از این رو افرادی که از این فرایند درمانی استفاده می کنند، دیدگاه تازه ای به واقعیات پیدا کرده و نگرش های ناسالم آن ها نسبت به خود و محیط کاهش یافته و در نتیجه قادر می گردند روابط بین فردی موثرتر و تعامل های گروهی و اجتماعی بیشتری داشته باشند.
No tags for this post.