چرا قله اورست تا این حد بلند است؟

رشته کوه هیمالیا به عنوان یکی از مرتفع ترین مناطق جهان محسوب شده و قله اورست نیز عنوان بلندترین قله جهان را به خود اختصاص داده است. در این میان اما مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد دانشمندان در مورد نحوه شکل گیری این قله اشتباه می کردند.

به گزارش سیناپرس، نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌ دهد :قله بلند اورست آن طور که پیش از این تصور می شد، شکل نگرفته و به این حد از ارتفاع نرسیده است. کوه اورست که بلندترین نقطه روی زمین در نظر گرفته می شود با ارتفاع ۸۸۴۹ متر عنوان بلندترین قله جهان از سطح دریا را یدک می کشد اما دانشمندان در مطالعات اخیر خود دریافتند که در حالی که برخورد صفحات زمین با یکدیگر باعث شکل گیری کوه ها شده است، قله هیمالیا از قبل بلند بوده و هنوز هیچ کس دلیل آن را نمی داند.

دکتر دانیل ایبارا، نویسنده اول این مطالعه و استاد دانشگاه براون آمریکا، در این رابطه گفت: کارشناسان مدت‌ ها فکر می‌کردند که یک برخورد بین ساختارهای درونی زمین در مقیاس قاره به قاره، برای ایجاد این نوع برآمدگی و ایجاد ارتفاعاتی در مقیاس هیمالیا لازم است. نتایج مطالعات ما این نظریه را رد کرده و نتایج جالب توجهی در اختیار محققان قرار می دهد.

در این پژوهش تیمی از دانشمندان ایالات متحده با همکاری محققان دانشگاه علوم زمین چین به بررسی نحوه شکل گیری قله اورست پرداختند. آن ها روش جدیدی را برای اندازه گیری ارتفاعات و تاریخ شکل گیری سنگ های رسوبی کشف کردند. این روش الهام گرفته از یک تکنیک ویژه است که برای بررسی شهاب سنگ ها استفاده می شود.

نتایج این مطالعه نشان می دهد: کوه های هیمالیا که در لبه های صفحات تکتونیکی قرار داشتند، پیش از وقوع برخورد صفحات زمین با یکدیگر، ارتفاعی در حدود سه و نیم کیلومتر داشتند. این موضوع بدان معنی است که آن ها بسیار مرتفع تر از آنچه قبلاً تصور می شد بوده و در حقیقت کوه های این منطقه پیش از برخورد صفحات زمین با یکدیگر،  بیش از ۶۰ درصد ارتفاع خود را داشتند.

به گزارش سیناپرس، دکتر ایبارا در توضیح موضوع فوق گفت: این درک جدید می تواند نظریه های مربوط به آب و هوا و تنوع زیستی کره زمین در ادوار گذشته را تغییر دهد.

گفتنی است به طور طبیعی در کوهستان ها در سمت بادگیر (یا رو به باد) هوای گرم به سمت بالا می آید و سرد شده و به باران و برف تبدیل می شود. این موضوع بدان معنی است که طرف دیگر کوه خشک است که اغلب به عنوان  سایه باران  شناخته می شود  و بیابان ها در پایین آن شکل می گیرند.

در این میان اما با افزایش هوای گرم، ترکیب شیمیایی باران ساختار سنگی بدنه کوه را تغییر می دهد و به همین دلیل سرنخ  مطالع ارتفاع یک قله در سنگ های آن نهفته است. در این مطالعه دانشمندان ترکیب ایزوتوپی سنگ های هیمالیا را اندازه گیری کردند تا ارتفاع باستانی آن ها را در تجزیه و تحلیلی که سه سال طول کشید، تعیین کنند.

پیج چمبرلین، استاد علوم زمین و سیاره‌ شناسی و پژوهشگر ارشد این مطالعه، در رابطه با موضوع فوق گفت: شاید هشت آزمایشگاه در جهان وجود داشته باشد که بتواند این تحلیل را انجام دهد.  مطالعه کوه ها با مطالعات آب و هوایی در ارتباط است، زیرا آب و هوا و گیاهان و حیواناتی که در آنجا زندگی می کنند بر اساس شکل گیری و ساختار کوه ها تغییر می کنند.

به گزارش سیناپرس، شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Geoscience منتشر شده است.

مترجم: احسان محمدحسینی

No tags for this post.