همکاری ایران و ژاپن برای تولید گیاهان مقاوم به خشکی

دکتر بهزاد قره یاضی در نشست خبری با موضوع «مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی در ایران و ژاپن»، با اشاره به تصویب قانون ملی ایمنی زیستی در کشور، اظهار کرد: بر اساس این قانون دولت مکلف شده که تمهیدات لازم در مورد تولید، واردات و استفاده از محصولات تراریخته را فراهم کند اما متاسفانه این موضوع تاکنون به تعویق افتاده است.

رییس انجمن ایمنی زیستی افزود: دولت جدید در حین تدوین برنامه ششم توسعه، در کنار توجه به تولید غذاهای سالم و ارگانیک، نگاه ویژه ای به کشت محصولات تراریخته از جمله پنبه و برنج داشته است.

وی با بیان اینکه 180 میلیون هکتار از اراضی جهان به کشت محصولات تراریخته اختصاص یافته است، به همکاری ایران و ژاپن در زمینه تنوع زیستی و بانک ژن اشاره کرد و گفت: هم اکنون پروژه مشترکی به ارزش 5 میلیون دلار در دست داریم که امیدواریم با همکاری کشور ژاپن از سال 2017 آغاز به کار کند.

قره یاضی تصریح کرد: این همکاری در زمینه تولید گیاهان شورپسند و مقاوم به خشکی است که برای رفع فقر در مناطق روستایی ایران انجام می شود و با توجه به معضل خشکسالی در کشور، بسیار راهگشا خواهد بود.

استاد پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی در پاسخ به پرسش خبرنگار سیناپرس مبنی بر اینکه آیا تاکنون تخصیص اعتبارات دولتی برای تولید محصولات تراریخته پیش بینی شده است؟ اظهار کرد: متاسفانه تا این لحظه اعتبار خاصی برای توسعه محصولات تراریخته در اختیار قرار نگرفته است. تنها پژوهشکده بیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک و دانشگاه ها از اعتبارات جاری خود در این راستا استفاده کرده اند. بنابراین می بایست توجه ویژه ای به این حوزه شود.

وی با بیان اینکه سالانه 5 میلیارد دلار محصول تراریخته وارد می کنیم، پیشنهاد کرد که درصد ناچیزی عوارض برای ورود این محصولات در نظر گرفته شود که به مصرف تحقیقات و فعالیت های دانش بنیان برای تولید انبوه آن در کشور برسد.

ورود گسترده محصولات تراریخته به ژاپن

در بخش دیگری از این نشست، دکتر کازو واتانابه؛ مذاکره کننده ارشد ایمنی زیستی دولت ژاپن، استاد دانشگاه و برنده جشنواره خوارزمی در سخنانی گفت: کشور ژاپن دارای 120 میلیون نفر جمعیت است که فقط 40 درصد از کالری مورد نیاز این جمعیت در داخل ژاپن تولید و 60 درصد دیگر از خارج وارد می شود.

دولت جدید در حین تدوین برنامه ششم توسعه، در کنار توجه به تولید غذاهای سالم و ارگانیک، نگاه ویژه ای به کشت محصولات تراریخته از جمله پنبه و برنج داشته است

وی با بیان اینکه سالانه 160 میلیون تن غذا و خوراک دام از خارج وارد می کنیم، خاطرنشان کرد: سویا، کلزا و ذرت بیشترین حجم این محصولات را به خود اختصاص داده اند.

واتانابه افزود: 80 درصد این 3 محصول در کشور من تراریخته است. ما ژاپنی ها 20 سال است که محصولات تراریخته وارد می کنیم. البته قبل از اینکه این محصولات را در سبد غذایی جامعه قرار دهیم، آنها را از جنبه تاثیرگذاری و ایمنی آزمایش می کنیم و در طول زمان مورد پایش قرار می دهیم.

مذاکره کننده ارشد ایمنی زیستی دولت ژاپن با بیان اینکه در طول 20 سال گذشته، هیچ گزارشی مبنی بر ایجاد مشکل یا حساسیت زایی این محصولات دریافت نکردیم، تصریح کرد: دلیل واردات گسترده محصولات تراریخته به ژاپن، گران بودن نیروی کار در این کشور است که واردات را توجیه پذیر می کند. ولی در مورد استفاده از فناوری، بخش خصوصی ما فعال است و از این فناوری برای تولید محصولاتی چون رز آبی و میخک آبی استفاده می کنیم.

وی به لزوم برچسب گذاری روی محصولات تراریخته برای احترام به حق انتخاب شهروندان ژاپنی اشاره کرد و گفت: صنعت میکروارگانیزم های تراریخته برای مصارف صنعتی و آنزیمی از دهه 1980 در ژاپن شروع شده است.

واتانابه از استفاده اکثریت قاطع مردم کشورش از محصولات تراریخته خبر داد و اظهار کرد: برزیل، آرژانتین، استرالیا، آمریکا و کانادا از جمله صادرکنندگان عمده محصولات تراریخته به ژاپن هستند.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه تصور نمی کنم از محصولات تراریخته برای بیوتروریسم استفاده شود، یادآور شد: اگر از هریک از علوم مختلف با خلوص نیت استفاده نشود، شاید بتوان از آن در جهت نادرست بهره برد.

وی، واردات محصولات تراریخته به ژاپن را مختص به مواد غذایی ندانست و گفت: سالانه مقادیر قابل توجهی پنبه تراریخته از کشورهایی چون پاکستان و هندوستان به ژاپن وارد می شود که در صنعت نساجی مورد استفاده قرار می گیرد.   

No tags for this post.