رابطه مرگ ومیر کودکان زیر یک سال با فقر و شهرنشینی

تامین، حفظ و ارتقاء سطح سلامت کودکان زیر یکسال به عنوان یک گروه آسیب پذیر در خدمات بهداشتی درمانی جایگاه ویژه ای دارد.

میزان مرگ ومیر کودکان زیر یکسال از جمله گویاترین شاخص های توسعه جوامع مختلف است. این پژوهش به برآورد رابطه بلندمدت بین مرگ‌ومیر کودکان زیر یکسال و عوامل فقر، شهرنشینی و تولید ناخالص داخلی سرانه در ایران در فاصله زمانی 1348 تا 1389 پرداخته است.

برای تحلیل موضوع از تابع عکس العمل ضربه ای و تجزیه واریانس بر اساس روش خودتوضیح برداری و آزمون هم انباشتگی جوهانسن جوسیلیوس استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از این روش، اثرگذاری ضرایب متغیرها بر اساس مبانی نظری مورد انتظار و از نظر آماری معنی دار بودند.

نتایج پژوهش که در آخرین شماره از فصلنامه پایش منتشر شده حاکی از آن است که در بلند مدت، یک درصد افزایش در فقر باعث افزایش 0/61 درصد در مرگ و میر کودکان زیر یکسال شده و یک درصد افزایش در هریک از متغیرهای شهرنشینی و تولید ناخالص داخلی سرانه به ترتیب باعث کاهش 2/04 و 4/43 درصد در مرگ ومیر کودکان زیر یکسال می-شود. هم¬چنین نتایج بر اساس ضریب جمله تصحیح خطا، حاکی از آن بود که در هر دوره حدود 0/07 از عدم تعادل کوتاه مدت، برای رسیدن به تعادل بلند مدت تعدیل می شود.

مؤلفان: حسین پناهی، سید علی آل عمران