تولید رزین های نانویی که مانع خروج سالانه 10 میلیون دلار می شود
به گزارش سیناپرس، حوزه صنایع در داخل کشور برای انجام بسیاری از فعالیت هایی که انجام می دهند نیازمند آبی هستند که به آنها در پیشبرد کارها کمک کند. آب اگر به صورت معمولی استفاده شود به دلیل دارا بودن مواد معدنی و سختی بالایی که دارند علاوه بر آسیب رساندن به دستگاه ها و ماشین آلات صنعتی، در کیفیت محصولات هم تأثیر می گذارد. گرفتن سختی آب معمولا از طریق رزین هایی انجام می شود که در کشور هیچ تولیدی نداریم و صفر تا صد آن از کشورهای دیگر وارد می شود.
احمد آذربرا، مدیر تیم استارتاپی «روشنا رزین فناور» است که در زمینه تولید رزین های تبادل یون کاتیونی فعالیت می کنند. به گفته او، این رزین ها سختی آب را گرفته و آب معمولی را که سختی بالایی دارد، تبدیل به آب فرآیندی می کنند. به گزارش سیناپرس، آب فرآیندی، آبی است که در صنایع مختلف و حساس از جمله صنایع نیروگاهی برق حرارتی، صنایع پالایشگاهی، صنایع پتروشیمی، صنایع موادغذایی و به ویژه صنایع دارویی استفاده می شود.
او ادامه می دهد؛ منظور از آب فرآیندی این است که آب باید دارای سختی مطلوبی باشد، در غیر این صورت اگر آب با سختی بالاتر از حد مطلوب وارد سیستم ها و دستگاه ها شود، به دستگاه ها آسیب وارد می کند که هزینه نگهداری دستگاه ها را بالا می برد. گاهی این آب ها در محصول نهایی هم تأثیر مستقیم می گذارد.
مدیر این تیم استارتاپی تأکید می کند: به کمک این رزین ها، می توان سختی آب معمولی را در حد مطلوب نگه داشت. عملکرد این رزین ها به این شکل است که آب از بستر این رزین ها عبور داده می شود. به گزارش سیناپرس، این رزین ها با آزاد کردن یون های مطلوب سدیم در داخل آب، یون های نامطلوب کلسیم و منیزیم آب را گرفته و سختی آب را کاهش می دهند بنابراین، آب فرآیندی موردنیاز آن صنعت را تولید می کنند. با اندازه گیری سختی آب حاصل، به عنوان مثال، سختی آن از 250 به صفر رسیده است که همان آب فرآیندی است.
آذربرا اشاره می کند: این محصول مصرف بسیار بالایی در کشور دارد و هر آنچه در بازار ایران مورد استفاده قرار می گیرد، کاملا وارداتی هستند. این محصول بعد از دو سال کار آزمایشگاهی و تحقیقاتی با مواد اولیه کاملا داخلی و صنعتی تولید شده و آماده تولید در مقیاس صنعتی است. این اولین باری است که از این نوع رزین در داخل کشور تولید می شود.
او با اشاره به این که حدود 20 سال پیش در یکی از صنایع کشور روی ساخت این رزین ها کار شد اما مواد اولیه آنها کاملا آزمایشگاهی و خارجی بود ولی به مرحله تولید نرسید.
به گزارش سیناپرس، در حال حاضر، هیچ تولیدی از این محصول در داخل کشور وجود ندارد. نمونه های خارجی که از این رزین در داخل کشور وجود دارد، نمونه های کانادایی، چینی با مارک پرولایت، نمونه های آمریکایی با مارک داو که البته بسیار کم هستند و خیلی در دسترس مصرف کننده قرار ندارند.
این رزین ها در فهرست اقلام تحریمی نیست و وارد کشور می شوند و به دلیل این که یک کالای مصرفی به شمار می رود و باعث خروح ارز از کشور می شود، منافع کشورهای خارجی را هم تأمین کرده و واردات آن انجام می شود.
به گفته آذربرا، ما در داخل کشور سالیانه 10 هزار تن از این نمونه رزین ها نیاز داریم که معادل 10 میلیون لیتر است و در مقابل یک گرم هم تولیدی نداریم که همین مقدار، باعث خروج حدود 10 میلیون دلار ارز از کشور می شود. ما در صدد هستیم که این محصول را به تولید داخل برسانیم و به مرور بتوانیم سهمی از بازار داخل را از آن خود کنیم و در کنار آن بتوانیم با ایجاد اشتغال و جلوگیری خروج ارز، منافعی را برای کشور تأمین کنیم.
گزارش:ندا اظهری
No tags for this post.
