ارتباط مصرف آسپارتام و نقص یادگیری و حافظه

به گزرش سیناپس همدان، کار مداوم محققان کالج پزشکی دانشگاه ایالتی فلوریدا در مورد چگونگی تأثیر آسپارتام بر مغز، این شیرین کننده مصنوعی را با نقص یادگیری و حافظه در موش ها مرتبط کرده است.

فرزندان موش‌های نر که آسپارتام را در سطوحی معادل دوزهای بسیار پایین‌تر از آن هایی که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) بی‌خطر تلقی می‌شوند، مصرف کردند، در طول یک دوره 16 هفته‌ای کنترل‌شده، نقص‌های یادگیری و حافظه فضایی را نشان دادند. این مطالعه در Scientific Reports منتشر شده است.

و این در حالی است که دستورالعمل‌های اخیر سازمان جهانی بهداشت به ارتباط بالقوه بین مصرف آسپارتام و سایر شیرین‌کننده‌های مصنوعی و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های متابولیک، بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان اشاره می‌کنند، اما به اثرات بالقوه بر توانایی‌های شناختی توجهی نشده است.

پرادیپ بهید، یکی از نویسندگان این مقاله، رئیس بخش علوم اعصاب در دپارتمان علوم زیست پزشکی گفت: این یک عملکرد شناختی است که از رفتار اضطرابی متمایز است، بنابراین اثرات آسپارتام بسیار گسترده تر از آنچه در مقاله قبلی پیشنهاد شده است می باشد.

جدیدترین تحقیق، گسترش کار آزمایشگاه بهید در مطالعه منتشر شده در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم در دسامبر 2022 است که مصرف آسپارتام را با اضطراب در موش‌ها مرتبط می‌کند و نشان می دهد که اثرات آن تا دو نسل بعد نیز باقی می ماند.

بهید گفت: از نظر یادگیری، حافظه و اضطراب همپوشانی هایی وجود دارد، به این معنا که اغلب یک مؤلفه احساسی در یادگیری ما وجود دارد. وقتی تاثیر عاطفی وجود دارد، بهتر به یاد می آورید. اما این یک عملکرد و شبکه مغزی کاملاً متمایز است.

دومین چیزی که در اینجا متوجه شدیم، برخلاف اضطراب، فقط یک نسل را درگیر می کرد، این اثرات فقط در بچه‌ها (موش‌های نر) دیده می‌شود و تاثیرات آن در نسل بعد (نوادگان) دیده نشده است که این یکی دیگر از راه‌های حمایتی است که این نوع انتقال‌ها به دلیل تغییرات اپی ژنتیکی در اسپرم اتفاق می‌افتد.

در طول 16 هفته، موش ها به سه گروه تقسیم شدند: گروه کنترلی که فقط آب مصرف کردند، گروهی که 7 درصد از حداکثر مصرف توصیه شده FDA (معادل دو نوشابه رژیمی روزانه 8 اونسی) را در آب خود مصرف کردند، و گروهی که 15 درصد آسپارتام ( معادل چهار نوشابه رژیمی روزانه 8 اونسی) در آب مصرف کردند.

این همان سطوح قرار گرفتن در معرض آسپارتام است که آزمایشگاه بهید در تحقیقات اضطراب خود استفاده کرد.

همه مدل های موش در فواصل چهار، هشت و 12 هفته ای در هزارتوی Y و دوباره در 12 هفته در هزارتوی بارنز مورد آزمایش قرار گرفتند. در دومی، موش ها یاد می گیرند که از میان 40 گزینه ممکن که در یک عرصه دایره ای چیده شده اند، یک جعبه فرار “ایمن” پیدا کنند.

موش های گروه کنترل بدون آسپارتام به سرعت جعبه «ایمن» را پیدا کردند. آنهایی که آسپارتام مصرف کردند مدت زیادی طول کشید تا این کار را یاد بگیرند.

مک کارتی، یکی از نویسندگان این مقاله، دانشکده تحقیقاتی در بخش علوم زیست پزشکی و مرکز ترمیم مغز، گفت: ما می بینیم که آنها از استراتژی متفاوتی استفاده می کنند، اما جعبه فرار را پیدا می کنند. آنها به نوعی جبران می کنند.

به گفته بهید، زمان مورد نیاز جبران برای غلبه بر کمبودهای یادگیری و حافظه قابل توجه است.

او گفت: دوباره، آنها می توانند کار کنند، اما به زمان طولانی تری نیاز دارند، یا ممکن است به کمک بیشتری نیاز داشته باشند. که می تواند دلیلی بر این باشد که FDA باید دیدگاهی نزدیک تر و چند نسلی در مورد اثرات آسپارتام داشته باشد.

منبع: Scientific Reports

مترجم: کیانوش کرمی