دایناسورها “احتمالا” برای جذب جفت می‌رقصیدند
این نتایج تحقیقاتی بر روی ردپاهایی فسیل‌شده است که نشان می‌دهد بسیاری از دایناسورها برای جلب‌توجه جنس مخالف به راه رفتن و رقص می‌پرداختند، مانند طوطی‌ها و مرغ‌های دریایی امروزی. یافته‌های بیشتر نشان داد که دایناسورهای باستانی بسیاری از رفتارهایشان را با پرندگان امروزی به‌صورت مشترک دارند.
درن نیش، دیرین‌شناس دانشگاه ساوتهمپتون در انگلستان می‌گوید “بیشتر یا حتی همه رفتارهای حاضر در پرندگان امروزی از دایناسورهای غیرپروازی منشأ گرفته است. اگر این ردپاها همان چیزی باشند که محققان میگویند، این تحقیق از این حرف پشتیبانی می‌کند.”
این ردپاها در ۴ پایگاه در کلرادو توسط تیمی با سرپرستی مارتین لاکلی، دیرین شناس دانشگاه کلرادو، کشف شدند.سه تا از این پایگاه‌ها در غرب کلرادو و یکی در شرق آن قرار دارد. همه این پایگاه‌ها شامل رسوباتی از ماسه‌سنگ داکوتا هستند، ساختارهای رسوبی زمین‌شناسی که در دوران کرتاسه پدید آمدند و سنشان حدود ۱۴۵ تا ۶۶ میلیون سال پیش تخمین زده می‌شود. بزرگ‌ترین سایت در غرب کلرادو دارای حدود ۶۰ ردپا روی سطح ماسه ایست که حدود ۵۰ متر طول و ۱۵ متر عرض دارد. بیشتر آثار به‌صورت خطوط کنده‌شده موازی و بعضی‌ها دقیقاً شکل یک پای سه انگشتی را دارند.
از روی بزرگی و شکل حدس زده می‌شود که آثار مربوط به دایناسور گوشت‌خواری به نام آکروکانتوسورس باشد که حدود ۱۱۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرده و یکی از بزرگ‌ترین گوشت‌خوارهای زمان خودش بوده. وزنش به حدود ۶ تن می‌رسیده و طولش تا ۱۱ متر ادامه داشته است، همین‌طور دارای یک جمجمه بلند و تیغ‌هایی از پشت مهره‌هایش بوده که یک نوار ماهیچه‌ای سخت را به وجود میاورد.
همان‌طور که در nature: Scientific Reports نوشته‌شده، گروه تحقیقاتی به این نتیجه رسیده است ردپاها بسیار شبیه کارهای پرندگان لانه ساز بر روی زمین است (مثل مرغ دریایی قطبی و بعضی گونه‌های طوطی و آبچلیک) که نمایشی بسیار انرژی بر با رقص‌های طولانی و کندن زمین است.
لاکلی می‌گوید “به نظر می‌رسد پرنده‌ها نمایش‌های پیش از جفت‌گیری بسیار عجیبی داشته باشند. همین‌طور در متن‌های پرنده‌شناسی در مورد بالاترین میزان فعالیت احساسی نیز نوشته‌شده است، به نظر می‌رسد در دایناسورهای گوشت‌خوار نیز هم‌چین چیزی وجود دارد.”
برای آنکه این حدس دقیق باشد، گروه بسیاری از توضیحات دیگر را به‌دقت بررسی کرد و آن‌ها را رد کرد. ممکن بود این آثار زمانی درست‌شده باشند که دایناسورها برای پیدا کردن غذا یا آب زمین را می‌کندند یا قلمروشان را علامت‌گذاری می‌کردند یا حتی می‌خواستند لانه بسازند و به‌صورت کلونی دورهم جمع بشوند ولی با توجه به فضا، جنس زمین و فراوانی‌اش فقط فرضیه جفت‌یابی موردقبول دانشمندان قرارگرفته شده.
آنتونی مارتین، دیرین شناس دانشگاه اموری در آتلانتا می‌گوید ” به نظر نمی‌آید که این آثار مرتبط با لانه‌سازی یا غذا یابی باشد، بنابراین جفت‌یابی بهترین توصیف است مخصوصاً وقتی با پرندگان امروزی مقایسه می‌شود. همچنین این به ما نشان می‌دهد که دایناسورها چقدر انرژی برای جلب جفت مصرف می‌کنند و درواقع حرکت زمین را زیر پایشان حس می‌کردند!”
نیش می‌گوید باآنکه انسان بسیار شکاکی است ولی وقتی برای اولین بار مقاله را خوانده با خودش گفته “حتماً چیزی وجود دارد” ولی تأکید می‌کند که هنوز اعتقاد دارد ممکن است احتمالی نادیده گرفته‌شده باشد.
برای مثال امکان دارد این آثار زمانی ایجادشده باشند که آکروکانتوسورس پاهای قوی‌هیکلش را برای ایجاد سروصدا و ترساندن باقی نرهای دیگر به زمین می‌کشیده، این را تیموتی ایسلس، دیرین شناس دانشگاه پورتسموث در انگلستان می‌گوید. او حتی یک مشکل بزرگ‌تر را مطرح می‌کند، رفتار نمایش رقابتی توسط پرندگان نر و انتخاب توسط ماده‌ها فقط در گونه‌های معدودی دیده می‌شود و این باعث می‌شود که احتمال آنکه این رفتار در دایناسورها همگانی بوده باشد را کمتر می‌کند.
منبع:علمنا
No tags for this post.
