فلز سنگین تالیوم عامل کوری
تالیوم فلزی است که به راحتی از طریق پوست بدن اشخاص جذب می شود و می تواند منجر به مشکلات عصبی متعددی شود. علت رخ دادن چنین اتفاقی جایگزین شدن این ماده با تعدادی از مواد شیمیایی پتاسیمی در فرایندهای فیزیولوژیکی بدن به ویژه در دستگاه عصبی شخص است. سم تالیوم باعث دردهای عصبی , گیجی و از دست دادن کنترل عضلات بدن می شود و مطابق با گزارش های بدست آمده از این مرد جوان، استفاده از این ماده آن هم در دوزهای بالا کشنده و بسیار خطرناک است.
گفتنی است تالیوم جزو مواد و فلزات سنگینی که میزان آن در آزمایش های متداول انجام شده روی بدن افراد اندازه گیری می شود نیست و پزشکان قبل از اینکه متوجه شوند که این شخص در آزمایشگاه شیمی روی عناصر و مواد مختلف کار می کند متوجه نبودند که می باید میزان فلز تالیوم موجود در بدن وی را اندازه گیری کنند.
به گفته دکتر انچون لیو، چشم پزشک موسسه رتینا در سنت لوییس ایالت میسوری و پزشک معالج بیمار که مشکلات بینایی وی را درمان کرده بود , این بیمار تمامی علائم مسمومیت و آلوده شدن به فلز تالیوم را دارا بوده است.
طبق گفته های لیو این اولین مورد از مسمومیت با فلز تالیوم بوده که وی تا به حال در دوران کاری خود دیده است. شرایط بوجود آمده برای این بیمار از نادرترین مواردی بوده که می تواند برای کسی روی دهد.
این مرد جوان ابتدا به علت درد شکم , تهوع و اسهال در آذر ماه سال 1393 به اورژانس بیمارستان مراجعه می کند. پزشکان ابتدا برای درمان وی مقداری داروهای داخل وریدی تجویز کرده و تشخیص می دهند که او مبتلا به gastroenteritis ( یا آنفولانزای معده ) شده است و بعد از تزریق دارو های مورد نیاز وی را مرخص نموده و به خانه می فرستند.
Gastroenteritis یا همان ورم معده و روده از علائم مسمومیت با فلز تالیوم است که بعد از گذشت چیزی در حدود 8 الی 12 ساعت از تماس شخص با فلز تالیوم نمایان می شود. بنابراین تشخیص ورم معده از سوی پزشکان در آن مرحله چندان اشتباه به نظر نمی رسد زیرا این پدیده ای است که همواره بعد از تماس با این فلز پدیدار می شود.
اما بعد از تشخیصی که در تاریخ ذکر شد بیان شد بیمار مجددا در دی ماه سال 1393 با علائمی همچون اسهال و استفراق مجددا به مرکز درمانی رجوع می کند و این بار علائمی همچون از دست دادن حافظه کوتاه مدت و گیجی نیز به علائم قبلی افزوده می شود. علاوه بر این مو های سر بیمار شروع به ریختن نموده و وی احساس خارش شدیدی در صورت خود می کند. پزشکان در همین زمان آزمایش های مربوطه را شروع کرده و احتمال ابتلا به سیفلیس را رد نمودند.
گیجی و از دست دادن حافظه کوتاه مدت فاز دوم علائم مسمومیت در اثر تالیوم بوده که بعد از این مرحله فاز سوم با ریزش موی سر و خارش شدید در پوست صورت آغاز می شود. یکی از آنزیم هایی که تالیوم روی آن اثر می گذارد آنزیمی بوده که نقش مهمی در کنترل دستگاه عصبی بدن بازی می کند. به همین دلیل بزرگترین آسیب را سیستم عصبی فرد متحمل می شود.
لازم به ذکر است که بعد از گذشت 10 روز از اقامت فرد بیمار در بیمارستان پزشکان به فکر آزمایش نمودن سطح تالیوم موجود در بدن وی افتادند. مسمومیت ایجاد شده در اثر تالیوم بسیاری از ارگان های بدن را تحت تاثیر خود قرار داده و در بسیاری از مواقع در ابتدای مراجعه بیمار به پزشک کنترل نمودن سطح این ماده در بدن به سادگی فراموش شده و در نظر گرفته نمی شود.
علاوه بر این آزمایش های اوره انجام شده برای سنجش میزان فلزات سنگین بدن بیمار تنها آرسنیک , جیوه و سرب را شامل می شوند که همین امر منجر به عقب افتادن تشخیص درست این بیماری خواهد شد.
این بیمار با استفاده از رنگ آبی که پیش از این برای نقاشی و ساخت جوهر های مختلف استفاده می شود معالجه و درمان شد. در دستگاه گوارش فرد بیمار رنگ مورد نظر به فلزات سنگین چسبیده و مصرف این رنگ می تواند بدن وی را به این شیوه از هر گونه رنگی پاک سازی کند.
بعد از گدشت یک هفته از مصرف رنگ ذکر شده میزان تالیوم موجود در جریان خون این شخص از چیزی در حدود بیش از 100 میلی گرم به مقدار کمتر از 25 میلی گرم در هر لیتر خون کاهش یافت.
بسیاری از علائم بوجود آمده با از میان رفتن تالیوم حذف شده اما اثرات مخرب عصبی همچنان باقی خواهند ماند.
دکتر لیو در آخرین ملاقات خود با این بیمار شاهد رویش مجدد مو های وی بود اما کاهش قدرت بینایی پدیده ای است که وی تا آخر عمر از آن رنج خواهد برد.
تنها نکته باقی مانده در مورد این مطلب چگونگی جذب شدن تالیوم به بدن این شخص است , لازم به ذکر است که هیچ کدام از دانشجویان و سایر اساتیدی که در این آزمایشگاه حضور داشتند به این بیماری مبتلا نشده بودند.
No tags for this post.
