گلبول های قرمز خون در ماموریت های فضایی آسیب می بینند
به گزارش سیناپرس اردبیل، در طول پروازهای فضایی طولانی مدت، بدن فضانوردان ۵۴ درصد بیشتر از روی زمین گلبول های قرمز خون را از دست می دهند. این بیماری که کم خونی فضایی نامیده می شود از اولین ماموریت های فضایی مورد توجه قرار گرفته است اما محققان هنوز اطلاعات کافی از دلایل دقیق آن در دست ندارند.
گای ترودل (Guy Trudel)، پزشک توانبخشی و محقق بیمارستان و استاد دانشگاه اتاوا و از پژوهشگران این تیم تحقیقاتی، در باره موضوع فوق گفت: «داشتن گلبول های قرمز کمتر در فضا وقتی بدن در شرایط بی وزن است، مشکلی ایجاد نمی کند اما هنگام فرود روی زمین و به طور بالقوه در سیارات یا قمرهای دیگر، کم خونی که بر انرژی، استقامت و قدرت شما تأثیر می گذارد، می تواند اهداف ماموریت را تهدید کند.»
محققان داده های پزشکی ۱۴ فضانورد را در طول ماموریت های شش ماهه در ایستگاه فضایی بین المللی و حداقل یک سال پس از بازگشت آنها تجزیه و تحلیل کردند. به گزارش سیناپرس، به استثنای یکی از فضانوردان که هنگام فرود به زمین آزمایش خون نداد، محققان دریافتند که کم خونی فضایی طی سه تا چهار ماه روی زمین برطرف می شود اما مشکل اینجاست که یک سال بعد، تخریب سلول های خونی در بدن فضانوردان حدود ۳۰ درصد بیشتر از دوره پیش از سفر آنها به فضا باقی ماند.
به طور کلی، دانشمندان اعلام کردند که پرواز فضایی با افزایش مداوم سطوح تخریب هموگلوبین، مونوکسیدکربن در هوای آلوئولی (هوایی که در بخش تنفسی ریه ها قرار داشته و در تبادل گاز با خون در مویرگ های ریوی شرکت می کند) و آهن در سرم خون مرتبط است.
این یافته ها ممکن است برای درمان بیماری های خونی روی زمین قابل استفاده باشد. در ضمن همولیز (آزاد شدن هموگلوبین) مداوم در طول ماموریت های فضایی نشان می دهد که هر چه مدت قرار گرفتن در معرض فضا، طولانی تر باشد، شرایط کم خونی بدتر می شود.
به گزارش سیناپرس، ترودل تاکید کرد: « اگر بتوانیم دقیقاً بفهمیم که چه چیزی باعث این کم خونی می شود، می توانیم روش درمانی یا پیشگیرانه آن را هم برای فضانوردان و هم برای بیماران روی زمین ایجاد کنیم.»
شرح کامل این تحقیقات و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله طبیعت پزشکی (Nature Medicine) منتشر شده و قابل دسترس است.
مترجم: احسان محمدحسینی
