موجودات فضایی در صحرای پرو!
نام آمریکای باستان با تمدن‌هایی مانند آزتکها، مایاها و اینکاها پیوند خورده است. امپراتوری اینکاها یکی از قدیمی‌ترین و درخشان‌ترین تمدن‌های مربوط به آمریکای جنوبی است. اینکاها امپراتوری خود را در مناطقی شامل اکوادور، شیلی و پروی امروزی گسترده بودند.
پیش از تهاجم اسپانیایی‌ها به این منطقه در سال ۱۵۳۱ میلادی آن‌ها شکوفایی و اوج امپراتوری خود را تجربه می‌کردند. ازجمله ویژگی‌های باستانی در این منطقه و امپراتوری اینکاها، ساخت بناهای سنگی باشکوه، ابداع سیستم بسیار پیشرفته آبیاری و همچنین مهارت در هنرهایی همچون بافندگی و فلزکاری را می‌توان برشمرد.
مطالعات باستان‌شناسان نشان می‌دهد که خطوط نازکا هیچ نکته شگفت‌انگیزی در دل خود نداشتند و برخلاف آنچه افرادی مانند فون دانیکن ادعا می‌کنند این نقوش با لیزر یا هیچ نوع وسیله مدرن دیگری کنده نشده و تنها از طریق جارو کردن خاک‌های سطحی و نمایان کردن لایه‌های زیرین و صخره‌ای این منطقه به وجود آمده است.
شاید یکی از جالب‌توجه‌ترین مسائل مربوط به باستان‌شناسی در کشور پرو که همواره با شایعات و مباحث جنجالی همراه بوده خطوط نازکا محسوب می‌شود. در همین ابتدای امر باید اظهار کنیم که خطوط نازکا مربوط به دوران پیش از اینکاها بوده و برخلاف باور بسیاری از مردم، ارتباطی با این تمدن باستانی ندارد.
این موضوع اخیراً و در پی کشف مجموعه جدیدی از خطوط نازکا توسط پژوهشگران و باستان‌شناسان ژاپنی مجدداً در کانون توجه جامعه جهانی قرارگرفته و شایعات و بحث‌های متعددی در رابطه با آن به وجود آمد. این خطوط جدید به کمک الگوریتم‌های هوش مصنوعی کشف‌شده و چهار متر طول و ۲ متر عرض داشته و نشان‌دهنده یک آدمک با سر مستطیل شکل و زوائدی روی سر وی است که یک چوب بزرگ را در دست دارد.
باید توجه داشت که این تصویر، تنها تصویر منحصربه‌فرد کشف‌شده در پرو نیست. درواقع خطوط نازکا عمدتاً در صحرایی به همین نام در کشور پرو کشف‌شده‌اند که تاریخ آن‌ها از ۲۰۰ پیش از میلاد تا قرن هشتم میلادی تخمین زده می‌شود.
این تصاویر که درواقع متشکل از خطوط مختلف بزرگی هستند که تنها از ارتفاع زیاد دیده می‌شوند، به‌وسیله جابجا کردن سنگ‌ریزه‌های سطح زمین و نمایان شدن لایه‌های زیرین منطقه نازکا به وجود آمده‌اند. تاکنون بیش از ۷۰ شکل مختلف که عمدتاً تصاویر حیوان و انسان هستند در این منطقه کشف‌شده است که بزرگ‌ترین آن‌ها در حدود ۲۷۰ متر طول دارد.
باید توجه داشت که هیچ‌کدام از این تصاویر از روی زمین و از منظر فردی که در این صحرا قدم میزند قابل‌مشاهده نبوده و تنها از طریق تصاویر هوایی می‌توان به وجود آن‌ها پی برد.
حقیقت خطوط نازکا چیست؟
به باور بسیاری از پژوهشگران، خطوط نازکا، خطوطی است که در دوران پیش از اینکاها ساخته‌شده و مردم باستانی این سرزمین سنگ‌های سطحی منطقه را جابجا کرده و تصاویری ساخته‌اند که خودشان نمی‌توانستند آن‌ها را ببینند. همین موضوع سبب شده است تا افراد غیرمتخصص، نظریات جنجالی و غیرقابل‌باوری را ارائه کرده و منشأ این تصاویر را به موجودات فضایی و فضانوردان باستانی نسبت دهند.
البته دیدگاه علم در این رابطه کاملاً متفاوت است و باستان‌شناسان با بررسی این خطوط اذعان داشتند که خطوط نازکا بیانگر یک روش آیینی و نشان‌دهنده مراسمی مذهبی برای ارتباط با خدایان این قوم بوده است. شاید جنجالی‌ترین نظریه مطرح‌شده در این رابطه توسط فردی به نام اریک فون دانیکن ارائه‌شده است که در ایران به‌واسطه کتاب‌هایی همچون ارابه خدایان و طلای خدایان شناخته می‌شود.
در مورد نظریات فون دانیکن تاکنون اظهارنظرهای متفاوتی از سوی دانشمندان و پژوهشگران در سراسر جهان ارائه‌شده است و تقریباً تمامی این دانشمندان نظریات وی را مردود اعلام کرده‌اند. در مورد خطوط نازکا باید اعلام کرد که این تصاویر به ادعای فون دانیکن نوعی فرودگاه فضایی مربوط به دوران باستان است اما این نظریه نمی‌تواند با ابعاد و نوع این تصاویر سازگاری داشته باشد و اصولاً هیچ نوع شواهدی از ارتباط موجودات فضایی بیگانه با انسان در طول تاریخ نه در پرو و نه در هیچ نقطه دیگری از کره زمین به دست نیامده است.
ممکن است ازنظر عموم مردم، ساخت چنین تصاویری توسط انسان‌های باستانی امکان‌پذیر نباشد اما برخی از باستان‌شناسان توانستند با استفاده از فناوری‌های بسیار ساده‌ای که در اختیار مردم باستانی قرار داشت و بدون استفاده از تصاویر هوایی دقیقاً تصاویر مشابه تصاویر نازکا را در این دشت به وجود آورده و حتی تصاویر بزرگ‌تری نیز ترسیم کنند.
باستان‌شناسان اعتقاد دارند که این نقوش، تصاویری مذهبی بوده و در حقیقت به‌نوعی بازتاب‌دهنده اعتقادات دینی مردم باستانی این منطقه است. باید توجه داشت که بر اساس اطلاعات موجود، مردم این منطقه در روزگار باستان پدیده‌های مختلف طبیعی را پرستیده و خورشید و سایر اجرام آسمانی را مقدس می‌دانستند و به‌نوعی با کشیدن این تصاویر ارادت خود را به خدایان ابراز می‌کردند.
در این میان دانشمندان و باستان‌شناسان متعددی تلاش کرده‌اند تا در رابطه با خطوط نازکاها پاسخی علمی ارائه دهند که یکی از این افراد ماریا ریچه Maria Reiche است که این خطوط را مربوط به برگزاری مراسم مذهبی و نوعی رقص آیینی می‌دانند.
در حقیقت مطالعات باستان‌شناسان نشان می‌دهد که خطوط نازکا هیچ نکته شگفت‌انگیزی در دل خود نداشتند و برخلاف آنچه افرادی مانند فون دانیکن ادعا می‌کنند این نقوش با لیزر یا هیچ نوع وسیله مدرن دیگری کنده نشده و تنها از طریق جارو کردن خاک‌های سطحی و نمایان کردن لایه‌های زیرین و صخره‌ای این منطقه به وجود آمده است.
صحرای نازکا یکی از خشک‌ترین مناطق کره زمین است و دمای آن در طول سال تقریباً همواره ثابت و در حدود ۲۵ درجه بالای صفر است و از سوی دیگر عدم وزیدن بادهای مختلف در این صحرا منجر شده است تا فرسایش سطحی زمین بسیار کم بوده و به‌این‌ترتیب شرایط جغرافیایی سبب شد تا تصاویر باستانی که مردم این سرزمین در روزگاران دور و بر سطح این منطقه ترسیم کرده‌اند تا امروز باقی بماند.
خدایانی سوار بر ارابه دروغ
فون دانیکن در سال ۱۹۶۸ میلادی یعنی حدود ۵۰ سال پیش با انتشار کتابی جنجالی به نام ارابه خدایان ادعا کرد که تمدن انسان در کره زمین به‌واسطه فرود فضاپیماها شکل‌گرفته و در حقیقت این کتاب زمینه‌ساز ارائه نظریه‌ای تحت عنوان فضانوردان باستانی شد.
باید توجه داشت که فون دانیکن که فاقد تحصیلات آکادمیک در زمینه باستان‌شناسی و ستاره‌شناسی بوده و نظریات وی تنها در قالب کتاب‌های عوام‌فریبانه و عوام‌پسند ارائه‌شده و تاکنون هیچ‌کدام از مراکز علمی و دانشگاهی جهان نظریات وی را تائید نکرده‌اند.
شاید مهم‌ترین موضوعی که سبب شده است نوشته‌های فون دانیکن با اقبال و توجه مردم عامی روبه‌رو شده و یادداشت‌ها و کتاب‌های وی بارها و بارها تجدید چاپ شود، جالب بودن این نظریات و همچنین استفاده هوشمندانه وی از بخشی از حقایق باستانی و تلفیق آن با نظریات خود به‌نوعی است که بخشی از حقیقت را پنهان کرده و تنها بخشی از آن را که مطابق با نظریات وی بوده به خوانندگان ارائه می‌دهد.
با توجه به اینکه این خوانندگان فاقد اطلاعات علمی دقیق در رابطه با علوم باستان‌شناسی و فضانوردی هستند، این مسائل ازنظر آن‌ها باورپذیر بوده و به‌این‌ترتیب شاهد شکل‌گیری یکی از بزرگ‌ترین نظریات شبه‌علمی در جهان هستیم.
یکی از ظریف‌ترین نکاتی که باید در نوشته‌های فون دانیکن موردتوجه قرارداد، این است که وی عموماً آثار باستانی مربوط به مناطق آمریکای جنوبی، آسیا و آفریقا را بررسی کرد و در مورد آن‌ها این نظریه را مطرح می‌کند که فضانوردان باستانی این آثار را پدید آورده‌اند.
متأسفانه اطلاعات مردم جهان در رابطه با بسیاری از تمدن‌های باستانی در این مناطق بسیار اندک بوده و از سوی دیگر شرایط فعلی این سرزمین‌ها این نظریه را تقویت می‌کند که مردمی که در حال حاضر فاقد فناوری‌های مدرن هستند، چگونه درگذشته می‌توانستند چنین آثار باشکوهی ازجمله اهرام مصر یا سایر نمونه‌های مشابه را بسازند؟
در این هنگام پاسخ فون دانیکن برای آن‌ها قابل‌قبول به نظر می‌رسد که درواقع این افراد خود نمی‌توانستند چنین آثاری را خلق کرده و تنها با کمک فضانوردان بیگانه قادر به ساخت چنین آثاری بوده‌اند.
لازم به ذکر است که نظریه فضانوردان باستانی پیش از فون دانیکن نیز وجود داشته و در حدود سال ۱۹۶۳ میلادی فردی به نام کارل سیگن نظریه‌ای را مطرح می‌کند که بر پایه آن بسیاری از تمدن‌های باستانی به کمک فناوری فضانوردان بیگانه که به کره زمین سفرکرده‌اند، ساخته می‌شود. البته خود سیگن اعتراف می‌کند که هیچ مدرکی در این رابطه وجود نداشته و در حقیقت این نظریه صرفاً زاییده ذهن و خیال وی است.
فون دانیکن در هیچ‌کدام از کتاب‌های خود، از روش‌های علمی و انجام آزمایش‌های مبتنی بر علوم مختلف برای بررسی ادعاهای خود استفاده نکرده و تنها بر پایه حدسیات و تخیلات خود مسائلی بدون پایه و اساس را مطرح می‌کند درحالی‌که امروزه به کمک علوم باستان‌شناسی، فیزیک اتمی و شیمی به‌سادگی می‌توان قدمت و چگونگی آثار باستانی را مشخص کرد.
نمونه این نحوه مواجه فون دانیکن با آثار باستانی را می‌توان در رابطه با خطوط نازکا مشاهده کرد. وی در این رابطه می‌گوید وقتی از آسمان و پنجره هواپیما به نقوش پراکنده دشت نازکا نگاه کردم، نخستین برداشتم این بود که این دشت بزرگ یک فرودگاه باستانی است. وی در حالی این نظریه را مطرح می‌کند که هیچ ادعای علمی و سندی که اثبات‌کننده این نظریه باشد را ارائه نمی‌دهد.
سؤال بسیار مهمی که در این رابطه از سوی پژوهشگران مطرح می‌شود این است که به‌راستی آیا فضانوردان باستانی با مردم کره زمین قصد شوخی داشتند که از آن‌ها خواسته‌اند فرودگاه‌هایی را به شکل جانورانی مثل میمون یا پرندگان بسازند که طبیعتاً ترسیم تصاویر آن‌ها مستلزم انحنا و قوس‌های زیادی است؟
چرا هیچ شواهد دیگری در رابطه با ارتباط بیگانگان فضایی در این دشت وجود نداشته و اصولاً آیا بر پایه تعدادی تصویر انسان و حیوان، می‌توان آن‌ها را به فرود فضاپیما ارتباط داد؟
دانیکن به این سؤالات هیچ پاسخی نمی‌دهد و تنها به تکرار تخیلات خویش بسنده می‌کند. نظریات وی بر اساس حدسیات فاقد بنیان علمی است که با یک جستجوی ساده در اینترنت می‌توان به‌سادگی دریافت که نوشته‌ها و نظریات فون دانیکن در هیچ‌یک از مراکز علمی جهان مطرح نشده و منتقدین ازنظر علمی این نظریات را نپذیرفته‌اند و تنها بازار سخنان وی، افراد غیرمتخصصی است که اطلاعات آن‌ها نسبت به موضوعاتی مانند باستان‌شناسی و حتی فضانوردی بسیار اندک بوده و البته مشتاق شنیدن داستان‌های عجیب و غیرقابل‌باور هستند.
در خاتمه لازم به یادآوری است که فون دانیکن در طول زندگی خود سوابق قانون‌شکنی و کلاه‌برداری بسیاری داشته و در دهه شصت میلادی به جرم کلاه‌برداری بازداشت‌شده است. وی مدتی را در زندان به سر برده و همچنین در اواخر دهه ۶۰ میلادی نیز به دلیل فرار از پرداخت مالیات مجدداً دستگیر و زندانی‌شده است.
دکتر احسان محمدحسینی- باستان‌شناس
No tags for this post.
هیجان انگیزه و دیدنی است واقعا وجود دارند.البته هیچ چیز تو این دنیا بعید نیست